37133LIBER I.
uniuerſi hoc pacto ſeſe haberet, plenaq́;
eſſet, alia diuiſa?
Prætereà ſic eſſe neceſſariũ motum nõ eſſe. Ob haſce igi-
tur rationes nonnulli ſenſum prætereuntes, deſpicientesq́; ,
quaſi rationẽ ſequi ducẽ oporteat, uniuerſum ipſum, unũ,
& immobile & infinitũ eſſe aſſerũt. Nã alioqui (inquiũt)
finis ad uacuum finiret. Quidã igitur ad hunc motũ, & ob
cauſas haſce, de ipſa ueritate dixerũt. Sed cùm in rationibus
hæc uideantur euenire, in ipſis uerò rebus minimè, hoc pa-
cto ſentire, inſaniæ perſimile existit: nemo enim ex hiſce,
quos inſania malè habet, à mente eouſq; diſcedit, ut ignem,
& glaciem, unum eſſe putet: ſed ſolum quæ bona, honestaq̃;
ſunt, & quæ per conſuetudinẽ talia eſſe apparent, ea qui-
buſdam ob inſaniã nihil differre uidentur. Leucippus uerò
rationes habere arbitratus eſt, quæ ſenſui cõſentanea dicen-
tes, nec generationẽ, nec corruptionẽ, nec motũ, nec entium
plur alitatẽ, è medio tollant. Conſentaneè autem hiſce, quæ
apparent, hæc quidẽ locutus. Illis uerò qui ipſum unũ con-
ficiunt, quia ſine uacuo non ſit motus & uacuũ eſſe nõ ens,
et eius quod eſt nihil, nõ ens eſſe ait: quod enim propriè eſt,
plenum eſſe. Sed quod eſt eiuſmodi, non unũ eſſe, ſed nume
ro infinita, & indiuiſibilia ob molis paruitatẽ. Atq; hæc, in
uacuo ferri: uacuũ enim eſſe. Item cùm coaleſcũt, coëuntq́;
generationẽ: cùm diſſoluuntur, corruptionẽ efficere. Atq;
agere, & pati, quatenus ſeſe tangunt: nam eatenus nõ unum
eſſe. Et generare, cùm cõponuntur, cõplicanturq́; . Et ex eo
quòd uerè unũ eſt, non gigni multitudinẽ, nec ex hiſce quæ
uerè multa ſunt, unum: ſed hoc eſſe impoßibile. Sed quemad
modũ Empedocles & quidã alij aiunt per meatus pati, ſic
omnẽ alterationẽ, paßionemq́; hoc fieri modo: cùm per ua-
cuum fiat diſſolutio, & corruptio, ſimiliter autẽ &
Prætereà ſic eſſe neceſſariũ motum nõ eſſe. Ob haſce igi-
tur rationes nonnulli ſenſum prætereuntes, deſpicientesq́; ,
quaſi rationẽ ſequi ducẽ oporteat, uniuerſum ipſum, unũ,
& immobile & infinitũ eſſe aſſerũt. Nã alioqui (inquiũt)
finis ad uacuum finiret. Quidã igitur ad hunc motũ, & ob
cauſas haſce, de ipſa ueritate dixerũt. Sed cùm in rationibus
hæc uideantur euenire, in ipſis uerò rebus minimè, hoc pa-
cto ſentire, inſaniæ perſimile existit: nemo enim ex hiſce,
quos inſania malè habet, à mente eouſq; diſcedit, ut ignem,
& glaciem, unum eſſe putet: ſed ſolum quæ bona, honestaq̃;
ſunt, & quæ per conſuetudinẽ talia eſſe apparent, ea qui-
buſdam ob inſaniã nihil differre uidentur. Leucippus uerò
rationes habere arbitratus eſt, quæ ſenſui cõſentanea dicen-
tes, nec generationẽ, nec corruptionẽ, nec motũ, nec entium
plur alitatẽ, è medio tollant. Conſentaneè autem hiſce, quæ
apparent, hæc quidẽ locutus. Illis uerò qui ipſum unũ con-
ficiunt, quia ſine uacuo non ſit motus & uacuũ eſſe nõ ens,
et eius quod eſt nihil, nõ ens eſſe ait: quod enim propriè eſt,
plenum eſſe. Sed quod eſt eiuſmodi, non unũ eſſe, ſed nume
ro infinita, & indiuiſibilia ob molis paruitatẽ. Atq; hæc, in
uacuo ferri: uacuũ enim eſſe. Item cùm coaleſcũt, coëuntq́;
generationẽ: cùm diſſoluuntur, corruptionẽ efficere. Atq;
agere, & pati, quatenus ſeſe tangunt: nam eatenus nõ unum
eſſe. Et generare, cùm cõponuntur, cõplicanturq́; . Et ex eo
quòd uerè unũ eſt, non gigni multitudinẽ, nec ex hiſce quæ
uerè multa ſunt, unum: ſed hoc eſſe impoßibile. Sed quemad
modũ Empedocles & quidã alij aiunt per meatus pati, ſic
omnẽ alterationẽ, paßionemq́; hoc fieri modo: cùm per ua-
cuum fiat diſſolutio, & corruptio, ſimiliter autẽ &