Newton, Isaac
,
Philosophia naturalis principia mathematica
,
1713
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
page
|<
<
of 524
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
subchap2
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
xlink:href
="
039/01/372.jpg
"
pagenum
="
344
"/>
<
arrow.to.target
n
="
note352
"/>
tus ille celerius propagabitur per ſolum aerem verum, idQ.E.I.
<
lb
/>
ſubduplicata ratione minoris materiæ. </
s
>
<
s
>Ut ſi Atmoſphæra con
<
lb
/>
ſtet ex decem partibus aeris veri & una parte vaporum, motus
<
lb
/>
ſonorum celerior erit in ſubduplicata ratione 11 ad 10, vel in in
<
lb
/>
tegra circiter ratione 21 ad 20, quam ſi propagaretur per undecim
<
lb
/>
partes aeris veri: ideoque motus ſonorum ſupra inventus, augen
<
lb
/>
dus erit in hac ratione. </
s
>
<
s
>Quo pacto ſonus, tempore minuti unius
<
lb
/>
ſecundi, conficiet pedes 1142. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
note352
"/>
DE MOTU
<
lb
/>
CORPORUM</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>Hæc ita ſe habere debent tempore verno & autumnali, ubi aer
<
lb
/>
per calorem temperatum rareſcit & ejus vis elaſtica nonnihil in
<
lb
/>
tenditur. </
s
>
<
s
>At hyberno tempore, ubi aer per frigus condenſatur,
<
lb
/>
& ejus vis elaſtica remittitur, motus ſonorum tardior eſſe debet in
<
lb
/>
ſubduplicata ratione denſitatis; & viciſſim æſtivo tempore debet
<
lb
/>
eſſe velocior. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>Conſtat autem per experimenta quod ſoni tempore minuti uNI
<
lb
/>
us ſecundi eundo, conficiunt pedes
<
emph
type
="
italics
"/>
Londinenſes
<
emph.end
type
="
italics
"/>
plus minus 1142,
<
lb
/>
<
emph
type
="
italics
"/>
Pariſienſes
<
emph.end
type
="
italics
"/>
vero 1070. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>Cognita ſonorum velocitate innoteſcunt etiam intervalla pul
<
lb
/>
ſuum. </
s
>
<
s
>Invenit utique
<
emph
type
="
italics
"/>
D. Sauveur
<
emph.end
type
="
italics
"/>
(factis a ſe experimentis) quod
<
lb
/>
fiſtula aperta, cujus longitudo eſt pedum
<
emph
type
="
italics
"/>
Pariſienſium
<
emph.end
type
="
italics
"/>
plus minus
<
lb
/>
quinque, ſonum edit ejuſdem toni cum ſono chordæ quæ tempore
<
lb
/>
minuti unius ſecundi centies recurrit. </
s
>
<
s
>Sunt igitur pulſus plus mi
<
lb
/>
nus centum in ſpatio pedum
<
emph
type
="
italics
"/>
Pariſienſium
<
emph.end
type
="
italics
"/>
1070, quos ſonus tem
<
lb
/>
pore minuti unius ſecundi percurrit; adeoque pulſus unus occu
<
lb
/>
pat ſpatium pedum
<
emph
type
="
italics
"/>
Pariſienſium
<
emph.end
type
="
italics
"/>
quaſi 10 (7/10), id eſt, duplam circi
<
lb
/>
ter longitudinem fiſtulæ. </
s
>
<
s
>Unde verſimile eſt quod latitudines
<
lb
/>
pulſuum, in omnium apertarum fiſtularum ſonis, æquentur duplis
<
lb
/>
longitudinibus fiſtularum. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>Porro cur ſoni ceſſante motu corporis ſonori ſtatim ceſſant, ne
<
lb
/>
Q.E.D.utius audiuntur ubi longiſſime diſtamus a corporibus ſono
<
lb
/>
ris, quam cum proxime abſumus, patet ex Corollario Propoſitio
<
lb
/>
nis XLVII Libri hujus. </
s
>
<
s
>Sed & cur ſoni in Tubis ſtenterophoNI
<
lb
/>
cis valde augentur, ex allatis principiis manifeſtum eſt. </
s
>
<
s
>Motus
<
lb
/>
enim omnis reciprocus ſingulis recurſibus a cauſa generante augeri
<
lb
/>
ſolet. </
s
>
<
s
>Motus autem in Tubis dilatationem ſonorum impedienti
<
lb
/>
bus, tardius amittitur & fortius recurrit, & propterea a motu
<
lb
/>
novo ſingulis recurſibus impreſſo, magis augetur. </
s
>
<
s
>Et hæc ſunt
<
lb
/>
præcipua Phænomena Sonorum. </
s
>
</
p
>
</
subchap2
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>