Fabri, Honoré
,
Tractatus physicus de motu locali
,
1646
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 491
>
Scan
Original
371
372
373
374
375
376
377
378
379
380
381
382
383
384
385
386
387
388
389
390
391
392
393
394
395
396
397
398
399
400
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 491
>
page
|<
<
of 491
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
id
="
N24CC8
">
<
p
id
="
N25543
"
type
="
main
">
<
s
id
="
N2554F
">
<
pb
pagenum
="
343
"
xlink:href
="
026/01/377.jpg
"/>
eſt aloga, hoc eſt ita inæqualis, vt nulla ſit vtrique pars aliquota commu
<
lb
/>
munis; </
s
>
<
s
id
="
N25560
">alogæ quidem in ordine ad commenſurationem, non tamen in
<
lb
/>
ordines ad partes aliquotas; </
s
>
<
s
id
="
N25566
">ſic maior arcus comparatus cum linea recta
<
lb
/>
ſubdupla non eſt alogus primo modo ſed
<
expan
abbr
="
ſecũdo
">ſecundo</
expan
>
, id eſt illa linea, quæ eſt
<
lb
/>
ſubdupla arcus, non poteſt conuenire cum arcu toto, nec cum aliqua
<
lb
/>
eius parte; </
s
>
<
s
id
="
N25574
">ſi verò ſint æquales, poſſunt etiam dici alogæ in ordine ad
<
lb
/>
commenſurationem, ſi nullo modo conuenire poſſunt quamtumuis diui
<
lb
/>
dantur; </
s
>
<
s
id
="
N2557C
">ſic angulus, quem faciunt duæ circumferentiæ, poteſt quidem eſſe
<
lb
/>
ęqualis angulo dato rectilineo; </
s
>
<
s
id
="
N25582
">nunquam tamen cum eo conuenire po
<
lb
/>
teſt; </
s
>
<
s
id
="
N25588
">ſic arcus æqualis rectæ, ſic denique punctum curuum æquale puncto
<
lb
/>
plano; </
s
>
<
s
id
="
N2558E
">licèt enim totum punctum tangatur ab alîo puncto, non tamen
<
lb
/>
adæquatè, quia extenſio vnius eſt aloga cum extenſione alterius; </
s
>
<
s
id
="
N25594
">analo
<
lb
/>
giam habes in duobus Angelis; </
s
>
<
s
id
="
N2559A
">quorum vnus figuram ſphæricam
<
expan
abbr
="
pedalẽ
">pedalem</
expan
>
<
lb
/>
induat, alter cubicam, & alter alterum tangat; </
s
>
<
s
id
="
N255A4
">nam reuerâ totus Angelus
<
lb
/>
tangitur, quia caret partibus, non tamen adæquatè, vt certum eſt; </
s
>
<
s
id
="
N255AA
">immò
<
lb
/>
poſſet Angelus cuius eſt figura ſphærica, ita duobus aliis, quorum eſſet
<
lb
/>
figura cubica adhærere, vt
<
expan
abbr
="
vtriq;
">vtrique</
expan
>
inadæquatè adhæreret v.g. Angelus A
<
lb
/>
punctis BC ita vt ipſum punctum contactus eſſet in ipſa quaſi commiſ
<
lb
/>
ſura: </
s
>
<
s
id
="
N255BC
">immò poteſt Angelus, cuius eſt figura ſphærica habere diuerſos con
<
lb
/>
tactus inadæquatos in tota facie Angeli, cuius eſt figura cubica v.g. An
<
lb
/>
gelus A vel in D vel in E, vel in F; </
s
>
<
s
id
="
N255C6
">immò ſunt infiniti potentia huiuſmodi
<
lb
/>
inadæquatè diuerſi; </
s
>
<
s
id
="
N255CC
">denique Angelus A poteſt longo tempore in ſuper
<
lb
/>
ficie v.g. Angeli C ſucceſſiuè moueri, acquirendo ſcilicet nouos conta
<
lb
/>
ctus inadæquatos; </
s
>
<
s
id
="
N255D6
">vocetur autem contactus E centralis, ſeu medius; con
<
lb
/>
tactus verò B extremus. </
s
>
</
p
>
<
p
id
="
N255DC
"
type
="
main
">
<
s
id
="
N255DE
">16. Nec A eſt; </
s
>
<
s
id
="
N255E1
">quòd aliqui neſcio quas partes viruales in angelo ex
<
lb
/>
tenſo agnoſcant, quæ certè à me concipi non poſſunt; </
s
>
<
s
id
="
N255E7
">niſi fortè aliquid
<
lb
/>
extrinſecum ſonent, ſcilicet Angelum extenſum multis ſimul partibus
<
lb
/>
alicuius corporis coextendi poſſe; </
s
>
<
s
id
="
N255EF
">vnde fit ſingulis inadæquatè coexten
<
lb
/>
di; quod nemo negabit; </
s
>
<
s
id
="
N255F5
">ſed ne dici moremur in hac materia, quam hîc
<
lb
/>
ex profeſſo non tractamus; </
s
>
<
s
id
="
N255FB
">cettum eſt iuxta hanc hypotheſim punctorum
<
lb
/>
phyſicorum facilè explicari motum rotæ Ariſtotelicæ: </
s
>
<
s
id
="
N25601
">quippe dum pun
<
lb
/>
ctum quod proximè accedit ad C in arcu CH incubat puncto plani C
<
lb
/>
E, quòd immediatè ſequitur C, idque centrali contactu punctum, quod
<
lb
/>
proximè ſequitur B in arcu BD, quem ſubduplum CH ſuppono, tangit
<
lb
/>
punctum, quod ſequitur immediatè B in plano BF contactu extremo, id
<
lb
/>
eſt commiſſura puncti B & alterius contactu medio, tangit
<
expan
abbr
="
punctũ
">punctum</
expan
>
plani
<
lb
/>
quod probatur; </
s
>
<
s
id
="
N25615
">quia punctum, quod immediatè ſequitur B in arcu BDC
<
lb
/>
quod vocabimus deinceps ſecundum, tangit contactu tertium punctum
<
lb
/>
plani BF eo inſtanti, quo tertium punctum arcus CH tangit contactu
<
lb
/>
medio tertium plani CE; igitur eo inſtanti, quo ſecundum CH tangit
<
lb
/>
contactu medio ſecundum CE, ſecundum BD tangit contactu extremo
<
lb
/>
primum BF, extremo inquam ratione puncti arcus, non ratione puncti
<
lb
/>
plani. </
s
>
</
p
>
<
p
id
="
N25625
"
type
="
main
">
<
s
id
="
N25627
">17. Si verò eſſet maior rota, eîuſque contactus eſſet inter BC, eſſent </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>