1motum ſibi proportionatum.
Sed linquamus hæc alijs diſ
putanda: ſatis nobis ſit, methodum noſtram, quoad noſtrum
eſt, demonſtrare. Ijs igitur vt ſupra propoſitis, concipia
tur adhuc tempore CD velocitate FC ſpatium exigi quod
dam, item aliud tempore EG, velocitateque GI, & ſic per
omnes quaſcunque applicatas: quæritur, quod ſpatium̨
vltimò exactum eſſet, hoc eſt quam rationem id haberet ad
illud alterum ſpatium, quod eodem tempore tranſigitur
iuxta geneſim HACB, cuius imago temporis CD & B.
Iſti duo motus in exemplo eſſent, ſi in quodam plano mo
ueretur formica, dum ipſum planum vna eius extremitate
immobili circumduceretur, Sic formica difficiliùs aſcende
ret prout ipſum planum magis ad horizontem erigeretur.
Iam motus extremitatis plani circumactæ habet geneſim
ACBH, cuius temporis imago & DCB &, et altera geneſis
FCBK tribueretur motui formicæ, nam vt dictum eſt varius
motus formicæ pendet ex latione plani, ideò velocitates
eiuſdem (nam in plano immobili ponimus æquabiliter fer
ri) durant ijſdem temporibus, quibus velocitates præcipuæ
geneſis ACBH. Sit denique LMSR imago velocitatum
iuxta geneſim ACBH, cuius temporis imago CD & B; pa
tet ſi ſit MP ad PS ſicut imago temporis CDEG ad ima
ginem & BGE &, fore LM ad PQ vt AC ad OG, & con
cepta etiam figura MNOTS inter parallelas LMN, RST
ita vt ſit ſemper MN ad PO ſicut FC ad GI, nec non LM
ad MN vt AC ad FC. (ſunt enim initio motuum in C, aut
inſtanti M, velocitates geneſium AC, CF, ſcilicet LM, MN;
& in G, hoc eſt inſtanti P ſunt velocitates OC, GI; nimi
rum QP, PO) vocetur proinde geneſis FCBK ſpuria, ac
adſtricta imagini temporis & DCB &, cuius imago veloci
tatum MNTS pariter ſpuria, homogenea tamen ipſi legiti
mæ LMSR.
putanda: ſatis nobis ſit, methodum noſtram, quoad noſtrum
eſt, demonſtrare. Ijs igitur vt ſupra propoſitis, concipia
tur adhuc tempore CD velocitate FC ſpatium exigi quod
dam, item aliud tempore EG, velocitateque GI, & ſic per
omnes quaſcunque applicatas: quæritur, quod ſpatium̨
vltimò exactum eſſet, hoc eſt quam rationem id haberet ad
illud alterum ſpatium, quod eodem tempore tranſigitur
iuxta geneſim HACB, cuius imago temporis CD & B.
Iſti duo motus in exemplo eſſent, ſi in quodam plano mo
ueretur formica, dum ipſum planum vna eius extremitate
immobili circumduceretur, Sic formica difficiliùs aſcende
ret prout ipſum planum magis ad horizontem erigeretur.
Iam motus extremitatis plani circumactæ habet geneſim
ACBH, cuius temporis imago & DCB &, et altera geneſis
FCBK tribueretur motui formicæ, nam vt dictum eſt varius
motus formicæ pendet ex latione plani, ideò velocitates
eiuſdem (nam in plano immobili ponimus æquabiliter fer
ri) durant ijſdem temporibus, quibus velocitates præcipuæ
geneſis ACBH. Sit denique LMSR imago velocitatum
iuxta geneſim ACBH, cuius temporis imago CD & B; pa
tet ſi ſit MP ad PS ſicut imago temporis CDEG ad ima
ginem & BGE &, fore LM ad PQ vt AC ad OG, & con
cepta etiam figura MNOTS inter parallelas LMN, RST
ita vt ſit ſemper MN ad PO ſicut FC ad GI, nec non LM
ad MN vt AC ad FC. (ſunt enim initio motuum in C, aut
inſtanti M, velocitates geneſium AC, CF, ſcilicet LM, MN;
& in G, hoc eſt inſtanti P ſunt velocitates OC, GI; nimi
rum QP, PO) vocetur proinde geneſis FCBK ſpuria, ac
adſtricta imagini temporis & DCB &, cuius imago veloci
tatum MNTS pariter ſpuria, homogenea tamen ipſi legiti
mæ LMSR.