384628CHRIST. HUGENII ASSERTIO
veniri;
cum contra, ex hypotheſi mea, cælum ipſum ſit quod
trans aperturas eas conſpicitur. Ego vero quæram ex Fabrio,
qui fiat ut cælum omne, cum vel interdiu vel noctu aſpici-
tur, non planè tenebroſum nigerrimumque appareat. Fate-
ri cogetur in cauſſa eſſe vapores illos ſive atmoſphæram Ter-
ræ circumfuſam, quæ interdiu quidem à Sole, noctu verò à
Luna aut ſtellis illuſtretur. Atque adeo ſi vapores ii auferan-
tur, planè nigrum appariturum eſſe cælum, æquè ac ſpatia
illa, Saturni anſis incluſa. Atqui tota atmoſphæræ illuſtratæ
craſſitudo tam inter nosac Saturnum, quam inter nos nigrum-
que cæli convexum interjecta eſt; ergo illius interpoſitu æque
multum de Saturniarum macularum nigredine, atque de illa
quæ cælum obtinet decedere neceſſe eſt; ac proinde eæ ma-
culæ nihilo obſcuriores reliquo æthere apparere poſſunt.
Quod ſi igitur nihilominus hoc ſibi videri pertendant, fa-
teantur oportet viſus quadam fallacia id contingere, vicino
forſitan ſplendore Saturni, anſarumque ſuarum, paulo ob-
ſcuriora ſpatia illa reddente, quam abſque eo apparitura eſ-
ſent. Quanquam mihi nunquam id evenit: quinimo ejus con-
trarium quodammodo fieri animadverti. Dum enim anſæ
exigua tantum adhuc rima paterent, veluti circa 26. Nov.
1656, contigiſſe nullus dubito, nondum nigræ lacunæ diſtin-
cte cerni poterant, ſed tantum tenuiori luce, illa brachiorum
pars, quæ diſco Saturni proxima erat, perfuſa videbatur. Qua
eadem ratione & faſcia in Saturno, de qua ſuprà, paulò tan-
tum obſcurior reliquo ejus diſco cernitur, quia nempe licèt
revera nigra ſatis vel etiam nigerrima ſit, eſt tamen tenuiſſi-
ma, unde & latior ſimul juſto & dilutior ſpectatur.
trans aperturas eas conſpicitur. Ego vero quæram ex Fabrio,
qui fiat ut cælum omne, cum vel interdiu vel noctu aſpici-
tur, non planè tenebroſum nigerrimumque appareat. Fate-
ri cogetur in cauſſa eſſe vapores illos ſive atmoſphæram Ter-
ræ circumfuſam, quæ interdiu quidem à Sole, noctu verò à
Luna aut ſtellis illuſtretur. Atque adeo ſi vapores ii auferan-
tur, planè nigrum appariturum eſſe cælum, æquè ac ſpatia
illa, Saturni anſis incluſa. Atqui tota atmoſphæræ illuſtratæ
craſſitudo tam inter nosac Saturnum, quam inter nos nigrum-
que cæli convexum interjecta eſt; ergo illius interpoſitu æque
multum de Saturniarum macularum nigredine, atque de illa
quæ cælum obtinet decedere neceſſe eſt; ac proinde eæ ma-
culæ nihilo obſcuriores reliquo æthere apparere poſſunt.
Quod ſi igitur nihilominus hoc ſibi videri pertendant, fa-
teantur oportet viſus quadam fallacia id contingere, vicino
forſitan ſplendore Saturni, anſarumque ſuarum, paulo ob-
ſcuriora ſpatia illa reddente, quam abſque eo apparitura eſ-
ſent. Quanquam mihi nunquam id evenit: quinimo ejus con-
trarium quodammodo fieri animadverti. Dum enim anſæ
exigua tantum adhuc rima paterent, veluti circa 26. Nov.
1656, contigiſſe nullus dubito, nondum nigræ lacunæ diſtin-
cte cerni poterant, ſed tantum tenuiori luce, illa brachiorum
pars, quæ diſco Saturni proxima erat, perfuſa videbatur. Qua
eadem ratione & faſcia in Saturno, de qua ſuprà, paulò tan-
tum obſcurior reliquo ejus diſco cernitur, quia nempe licèt
revera nigra ſatis vel etiam nigerrima ſit, eſt tamen tenuiſſi-
ma, unde & latior ſimul juſto & dilutior ſpectatur.
Atque hinc apparet, fruſtra etiam adverſus hypotheſin
meam objici, quod per eam nunquam Saturnus rotundus ſi-
ne brachiis videri poſſit; quia nempe exiguam ſaltem lucem
in extrema annuli ora reliquiſſe videbar, qua futurum ſit ut
non penitus viſum effugiat annulus, quanquam à latere inſpe-
ctus nec brachia proinde in totum aboleantur. Nunc enim
ſciant nihil obſtare quo minus omnem lucem margini annula-
ri adimam, neque hoc abſurdum in rerum natura ſtatui
meam objici, quod per eam nunquam Saturnus rotundus ſi-
ne brachiis videri poſſit; quia nempe exiguam ſaltem lucem
in extrema annuli ora reliquiſſe videbar, qua futurum ſit ut
non penitus viſum effugiat annulus, quanquam à latere inſpe-
ctus nec brachia proinde in totum aboleantur. Nunc enim
ſciant nihil obſtare quo minus omnem lucem margini annula-
ri adimam, neque hoc abſurdum in rerum natura ſtatui