387369IN LIB. X.
venter ſubtiliter &
plurifariam patens at in alueo ipſo
ignem cum aliquo ſuſcipit alimento, & ſi emiſſa lentius
arcuinualido (ictu enim rapidiore extinguitur) bæſerit
vſquam tenaciter cremat quæ c@nſperſa, acrior excitat
æſtus incendiorum, nec remedio vllo, quàm ſuperiecto pul-
uere conſopitur. Fit eorum mentio apud Vegetium lib. 4.
cap. 20. Hactenus his nostris æstiuis lucubrationibus
lucem adferre tenebricoſo auctori studuimus, ad cæte-
ros autem ſi binc aliqua perueniat vtilitas, non nos impen-
ſæ operæ, collocatarum borarum pœnitebit Multa qui-
dem conſilio prætermiſimus non tam ignorata nobis, quàm
contempta aut dilata. Ne enim hoc tempore ſententia
fuit omnia perſequi, ſed in aliud, quo liberiore otio per-
fruemur, reiecimus. Alioquin, vt in magna ſylua boni ve-
natoris eſt indaganter feras (vt inquit Columella) quam
plurimas capere, nec cuiquam culpæ fuit non omnes cæ-
piſſe, it a nobis ſatis abunde est tam operoſi muneris
quod latinorum primi ſuſcepimus, magnam partem tradi-
diſſe, adeo non reformidamus argui, vt nobis rem gra-
tiſſimam lecturi nostra, (ſiquis tamen leget) ſint factu-
ri, ſiqua minus accurate interpretata reprebenderint, vel
non inuenta monstrauerint. Nos quæ potuimus præſtiti-
mus, ac tam multa castigauimus, vt ſiquis tantundem fe-
cerit, pauca admodum defutura videantur, quo minus
in ſuum nitorem reſtituatur bic auctor. Alii fortaſſe a
nobis excitati in id incumbent, & nacti quam nos exem-
plaria caſtigatiora (nimirum quæ vidimus omnia peruer-
ſionibus & erroribus ad vnum ſcatent) maculas deter-
gent, quod ſint vitia quæ auxilio veterum librorum
ignem cum aliquo ſuſcipit alimento, & ſi emiſſa lentius
arcuinualido (ictu enim rapidiore extinguitur) bæſerit
vſquam tenaciter cremat quæ c@nſperſa, acrior excitat
æſtus incendiorum, nec remedio vllo, quàm ſuperiecto pul-
uere conſopitur. Fit eorum mentio apud Vegetium lib. 4.
cap. 20. Hactenus his nostris æstiuis lucubrationibus
lucem adferre tenebricoſo auctori studuimus, ad cæte-
ros autem ſi binc aliqua perueniat vtilitas, non nos impen-
ſæ operæ, collocatarum borarum pœnitebit Multa qui-
dem conſilio prætermiſimus non tam ignorata nobis, quàm
contempta aut dilata. Ne enim hoc tempore ſententia
fuit omnia perſequi, ſed in aliud, quo liberiore otio per-
fruemur, reiecimus. Alioquin, vt in magna ſylua boni ve-
natoris eſt indaganter feras (vt inquit Columella) quam
plurimas capere, nec cuiquam culpæ fuit non omnes cæ-
piſſe, it a nobis ſatis abunde est tam operoſi muneris
quod latinorum primi ſuſcepimus, magnam partem tradi-
diſſe, adeo non reformidamus argui, vt nobis rem gra-
tiſſimam lecturi nostra, (ſiquis tamen leget) ſint factu-
ri, ſiqua minus accurate interpretata reprebenderint, vel
non inuenta monstrauerint. Nos quæ potuimus præſtiti-
mus, ac tam multa castigauimus, vt ſiquis tantundem fe-
cerit, pauca admodum defutura videantur, quo minus
in ſuum nitorem reſtituatur bic auctor. Alii fortaſſe a
nobis excitati in id incumbent, & nacti quam nos exem-
plaria caſtigatiora (nimirum quæ vidimus omnia peruer-
ſionibus & erroribus ad vnum ſcatent) maculas deter-
gent, quod ſint vitia quæ auxilio veterum librorum