39355LIBER II.
dum in quit ille.
In hiſce nanq;
fortuna nominari ſolet,
nõ ratio: fieri enim poteſt, ut aliqua, ut contingit, ac temerè
miſceantur. Itaq; ſic ſeſe habere, eorũ quæ natura conſtant,
cauſa existit: atq; cuiuſq; natura hæc eſt, de qua nihil memi-
nit. Nihil ergo de natura dicit. At uerò hoc, ipſum bonũ
existit. Porrò ille ſolam mistionem collaudat. Atqui diſcor-
dia haudquaquam ſecernit elementa ipſa, quæ natura Deo
priora ſunt, ſed concordia, dij autem & hæc quoque ſunt.
Prætereà de motu ſimpliciter dici: non enim ſatis eſt dicere
concordiam, & diſcordiã mouere, niſi hæc concordiæ ratio
ſit, motu inquam tali ciere, & diſcordiæ tali. Igitur aut de-
finiuiſſe, aut ſuppoſuiſſe, aut exactè uel molliter, uel alio
quolibet modo demõſtraſſe, oportebat. Inſuper cùm ui,
& præter naturã moueri corpora uideantur, per naturam
quoq; mouentur: ut ignis ad ſuperũ quidem locũ non ui, ſed
ad inferũ ui, fertur. Vi autem & natura, contraria ſunt.
Contingit autem ui moueri: ergo & natura quoque motu
cieri contingit. Concordia igitur illo motu mouet, aut non
mouet. Nam terrã deorſum ferri, concordiæ contrariũ eſt,
& ſegregationi ſimile existit, potiusq́ diſcordia, naturalis
motus cauſa eſt, quàm cõcordia. Vnde fit, ut omnino cõcor-
dia potius præter naturam existat. Simpliciter autem niſi
concordia, aut lis moueat: ipſorũ corporum nullus motus
ſtatus´ ue eſt. At hoc abſurdum eſt. Abhæc, uidemus
corpora motu cieri. Nam diſcordia ſegregauit. Aether
autẽ in ſublimè ſubuectus nõ à diſcordia fuit. Sed interdũ
illũ uelut à fortuna ſublatũ aſſerit: ſic dicẽs. Nà plerũq; ali-
ter, ſed tũ ſic fortè cucurrit. Interdũ ignẽ ſurſum ferri aptiſ
ſimũ eſſe: inquit enim, Aſt æther, lõgis ſub humum radici-
bus ibat. Et inſup ipſum quoq; mũdũ ſimiliter nũc
nõ ratio: fieri enim poteſt, ut aliqua, ut contingit, ac temerè
miſceantur. Itaq; ſic ſeſe habere, eorũ quæ natura conſtant,
cauſa existit: atq; cuiuſq; natura hæc eſt, de qua nihil memi-
nit. Nihil ergo de natura dicit. At uerò hoc, ipſum bonũ
existit. Porrò ille ſolam mistionem collaudat. Atqui diſcor-
dia haudquaquam ſecernit elementa ipſa, quæ natura Deo
priora ſunt, ſed concordia, dij autem & hæc quoque ſunt.
Prætereà de motu ſimpliciter dici: non enim ſatis eſt dicere
concordiam, & diſcordiã mouere, niſi hæc concordiæ ratio
ſit, motu inquam tali ciere, & diſcordiæ tali. Igitur aut de-
finiuiſſe, aut ſuppoſuiſſe, aut exactè uel molliter, uel alio
quolibet modo demõſtraſſe, oportebat. Inſuper cùm ui,
& præter naturã moueri corpora uideantur, per naturam
quoq; mouentur: ut ignis ad ſuperũ quidem locũ non ui, ſed
ad inferũ ui, fertur. Vi autem & natura, contraria ſunt.
Contingit autem ui moueri: ergo & natura quoque motu
cieri contingit. Concordia igitur illo motu mouet, aut non
mouet. Nam terrã deorſum ferri, concordiæ contrariũ eſt,
& ſegregationi ſimile existit, potiusq́ diſcordia, naturalis
motus cauſa eſt, quàm cõcordia. Vnde fit, ut omnino cõcor-
dia potius præter naturam existat. Simpliciter autem niſi
concordia, aut lis moueat: ipſorũ corporum nullus motus
ſtatus´ ue eſt. At hoc abſurdum eſt. Abhæc, uidemus
corpora motu cieri. Nam diſcordia ſegregauit. Aether
autẽ in ſublimè ſubuectus nõ à diſcordia fuit. Sed interdũ
illũ uelut à fortuna ſublatũ aſſerit: ſic dicẽs. Nà plerũq; ali-
ter, ſed tũ ſic fortè cucurrit. Interdũ ignẽ ſurſum ferri aptiſ
ſimũ eſſe: inquit enim, Aſt æther, lõgis ſub humum radici-
bus ibat. Et inſup ipſum quoq; mũdũ ſimiliter nũc