Borro, Girolamo, De motu gravium et levium, 1575

List of thumbnails

< >
11
11
12
12
13
13
14
14
15
15
16
16
17
17
18
18
19
19
20
20
< >
page |< < of 316 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <subchap1>
              <p type="main">
                <s id="s.000259">
                  <pb pagenum="20" xlink:href="011/01/040.jpg"/>
                  <emph type="italics"/>
                oculis magis exponitur, est lignum. </s>
                <s id="s.000260">Vnumquodque ex vno­
                  <lb/>
                quoque ſegregari non Anaxagoras modo, ſed & Theophra­
                  <lb/>
                stus viſus est aliquando dixiſſe: cum à quibuſdam quorum­
                  <lb/>
                dam hominum oculis exeuntes flammas micare ſcripſerit: &
                  <lb/>
                Megetius Atedicus Alexandrinus quondam Simplicio nar­
                  <lb/>
                rauit, ſe
                  <expan abbr="hominẽ">hominem</expan>
                ab iſchiadis dolore curauiſſe, ex cuius iſchio
                  <lb/>
                ignis exiuit, qui
                  <expan abbr="ſpectãtium">ſpectantium</expan>
                oculos combussit; à ligno quidam
                  <lb/>
                ignem eliciunt: dum alterum lignum tamquam terebrum in
                  <lb/>
                lignum alterum circumuoluunt. </s>
                <s id="s.000261">Verùm hæc aliam habent
                  <lb/>
                cauſam ab ea, quam (vt alio loco diximus) veram ab Anaxa
                  <lb/>
                gora creditam eſſe longeque diuerſam comperimus.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000262">
                  <emph type="italics"/>
                Nunc ad Anaxagoram à quo diſcessimus, reuertimur:
                  <lb/>
                contra quem eadem ex quiete argumenta petuntur, quæ alia
                  <lb/>
                ratione ex motu peti poſſe videbantur: Nam ſi quæ in vno­
                  <lb/>
                quoque abdita corpora quieſcunt; aut natura, aut violentia
                  <lb/>
                quieſcunt: ſi natura, grauia in centro, & leuia ſub cælo ne­
                  <lb/>
                ceſſariò quieſcere debere, non eſt qui dubitet, nec aliò natura
                  <lb/>
                ferri, nec alibi natura manere quidem poſſunt: & ij fines
                  <expan abbr="sũt">sunt</expan>
                  <lb/>
                partes mundi: ergo mundus non dum genitus eſt, priuſquam
                  <lb/>
                gignatur: ſi ante conditum mundum corpora, quæ recondita
                  <lb/>
                latebant, violentia quieſcebant; cum violentum ſit id, quod ab
                  <lb/>
                extrinſeco vim inferente fit: quod extrinſecum nihil id, cuivis
                  <lb/>
                infertur adiuuat; vt ſcriptum reliquit Ariſtoteles tertio libro
                  <lb/>
                Ethicorum capite ſecundo, neceſſe eſt vt ſit locus ex quo corpo­
                  <lb/>
                ra violentiam paſſa trudantur: & in quo natura maneant:
                  <lb/>
                antequam trudantur: neceſſe eſt etiam, vt antequam mun­
                  <lb/>
                dus generetur, id ſit, quod vim infert, cum ſit id, cui vis infer­
                  <lb/>
                tur; verum hæc omnia ſunt partes mundi: ergo mundus non
                  <lb/>
                dum genitus eſt antequam gignatur, quæ ſi ſunt, vt certè ſunt
                  <lb/>
                abſurda, & in iis, quæ fieri minime poſſunt; abſurda, & in iis,
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
            </subchap1>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>