1poſſumus puncta EG, inter quę tota recta linea EG extra
figuram cadet. vel fumere poſſumus puncta FG, ita vt rectę
lineę FG pars EG extra figuram cadat. figurę igitur, quæ
ad eandem partem ſunt concauæ, illę ſunt, quę ſinuoſitatem,
concauitatemquè ſuam habent ſemper interiorem ipſius fi
gurę partem reſpicientem. Harum què rectè ſupponit Archi
medes centrum grauitatis ſemper eſſe intra ipſam figuram.
ita vt ne〈que〉 centrum eſſe poſſit in ambitu ipſius figurę ete
nim ſi extra figuram, ſiue in ambitu ipſius eſſe poſſet, num
quam circa centrum grauitatis partes figurę vndiquè ę〈que〉pon
derarent: ne〈que〉 facta ex grauitatis centro ſuſpenſione figura
vbicum〈que〉, & in omni ſitu maneret. quod ramen ex ratione
centri grauitatis efficere deberet. tota nimirum figura ex vna
eſſet parte, & ex altera nihil eſſet, quod ipſi figurę ę〈que〉ponde
rare poſſet. Neceſſe eſt igitur centrum grauitatis cuiuſlibet fi
gurę ad eandem partem concauę eſſe in ſpacio à figurę ambi
tu contento. vt figurę AB
centrum grauitatis erit in
tra ipſam, putà in C. quod
quidem non euenit ſemper
in alijs figuris, quę ſuum com
cauitatis ambitum interio
rem figurę partem non reſpi
cientem habent. cùm varijs
modis poſſit centrum graui
tatis in figuris eſſe collocatum.
vt ſuperius quo〈que〉 diximus.
Nam figurę D centrum gra
uitatis erit extra ambitum fi
gurę, vt in E. figura verò F
ita ſe habere poterit, vt cen
trum grauitatis ſit in perime
tro, vt in G. euenit autem aliquando vt in figura HK centrum
grauitatis L intra ipſam figuram reperiatur; quamuis conca
uitates la torum interiorem partem minimè reſpiciant. Sed hęc
poſſunt eſſe, & non eſſe, vt in figura M, cuius centrum extra
eſſe poteſt in N. quamuis (vt antea diximus) centrum
figuram cadet. vel fumere poſſumus puncta FG, ita vt rectę
lineę FG pars EG extra figuram cadat. figurę igitur, quæ
ad eandem partem ſunt concauæ, illę ſunt, quę ſinuoſitatem,
concauitatemquè ſuam habent ſemper interiorem ipſius fi
gurę partem reſpicientem. Harum què rectè ſupponit Archi
medes centrum grauitatis ſemper eſſe intra ipſam figuram.
ita vt ne〈que〉 centrum eſſe poſſit in ambitu ipſius figurę ete
nim ſi extra figuram, ſiue in ambitu ipſius eſſe poſſet, num
quam circa centrum grauitatis partes figurę vndiquè ę〈que〉pon
derarent: ne〈que〉 facta ex grauitatis centro ſuſpenſione figura
vbicum〈que〉, & in omni ſitu maneret. quod ramen ex ratione
centri grauitatis efficere deberet. tota nimirum figura ex vna
eſſet parte, & ex altera nihil eſſet, quod ipſi figurę ę〈que〉ponde
rare poſſet. Neceſſe eſt igitur centrum grauitatis cuiuſlibet fi
gurę ad eandem partem concauę eſſe in ſpacio à figurę ambi
tu contento. vt figurę AB
centrum grauitatis erit in
tra ipſam, putà in C. quod
quidem non euenit ſemper
in alijs figuris, quę ſuum com
cauitatis ambitum interio
rem figurę partem non reſpi
cientem habent. cùm varijs
modis poſſit centrum graui
tatis in figuris eſſe collocatum.
vt ſuperius quo〈que〉 diximus.
Nam figurę D centrum gra
uitatis erit extra ambitum fi
gurę, vt in E. figura verò F
ita ſe habere poterit, vt cen
trum grauitatis ſit in perime
tro, vt in G. euenit autem aliquando vt in figura HK centrum
grauitatis L intra ipſam figuram reperiatur; quamuis conca
uitates la torum interiorem partem minimè reſpiciant. Sed hęc
poſſunt eſſe, & non eſſe, vt in figura M, cuius centrum extra
eſſe poteſt in N. quamuis (vt antea diximus) centrum