1partim versùs A tendat, ſemoto motu circulari, ibit, vt dixi, per lineam ſpi
ralem DQH; volvatur ADQH circa Axem BC deſcribet curva DQH
ſuperficiem ſolidi cuiuſdam ſpiralis; & ſi interea dum punctum deſcribit
eo duplici motu curua DQH moveatur circa eundem Axem BC,
deſcribet in dicta ſuperficie ſpiram compoſitam ex totidem Helicibus;
vt autem Helices omnes ſint ferè inter ſe æquales, obſervabis præclarum
Naturæ inſtitutum; ſupponamus Apogæum Solis in D, initio Cancri
cùm DI plus diſtet ab FK quàm hæc ab HL, haud dubiè plus temporis
ponit à Cancro ad Libram, quàm à Libra ad Capricornum; en tibi ratio
nem Anomaliæ Solis; quod verò ſpectat ad circulos diurnos, quos ſin
gulæ Helices, ſeu ſpiræ repræſentant; à D ad Q tantulùm creſcunt, ſcili
cet vt ſemidiametri paralleli BD, AQ; à Q verò, vſque ad illud pun
ctum, in quo recta DGE ſecat curvam DQH ita decreſcunt, vt deſcri
ptus ab illo puncto ſit æqualis primo; ab eo verò puncto versùs H, fiunt
minores & minores circuli, ita vt vltimus, cuius radius eſt CH, ſit ad
primum, cuius radius eſt BD, vt AC ad AB, vel CH ad BD; eſt
autem HE iuxta communem Anomaliæ menſuram ferè 1/1 AE, ac proin
de circulus ille vltimus eſſet minor primo 1/1 igitur cum Sol ſupponatur
æquali ſemper motu agi, longè citiès perficiet ſuum orbem in H quàm
in D, ſi movetur in circulo, nempè illo iam abſoluto, ſuperſunt huius
12. grad. igitur tempus, quo circulus diurnus decurritur in H, eſt brevius
tempore, quo decurritur in D 48. minutis horæ. Sed hoc eſt abſurdum,
imò abſurdiſſimum; & vt natura huic incommodo occurreret, licet ſpa
tium CA ſit minus ſpatio AB, ſegmentum tamen curvæ QH vix minus
eſt ſegmento DQ igitur tantùm temporis à Q ad H, quantum à D ad
Q ponere deberet; quia tamen ex hoc ſequeretur abſurda circulorum diur
norum inæqualitas, contra finem à Natura intentum, hæc enim ſpirarum
diurnarum æqualitatem intendit, cùm circuli diurni omnium reliquorum
menſura ſint, ita diſtrahuntur ſpiræ in ſegmento QH, vt pauciores ſint,
quàm in ſegmento DQ ita tamen vt ſingulæ ferè æquales ſint ſingulis;
Cogita explicatam vtramque ſpirarum congeriem in duas lineas rectas,
maior erit ad minorem ferè vt 92. 1/ ad 89. 1/, ſeu vt 1103. ad 1077. So
lers igitur Natura ita attemperavit vtramque inclinationem, vt ſingulæ
ſingulis æquales ſint in quantitate, & in tempore; atque ita motum
vnum alio motu compenſat, adhibita maiore, aut minore ſpirarum diſtra
ctione.
ralem DQH; volvatur ADQH circa Axem BC deſcribet curva DQH
ſuperficiem ſolidi cuiuſdam ſpiralis; & ſi interea dum punctum deſcribit
eo duplici motu curua DQH moveatur circa eundem Axem BC,
deſcribet in dicta ſuperficie ſpiram compoſitam ex totidem Helicibus;
vt autem Helices omnes ſint ferè inter ſe æquales, obſervabis præclarum
Naturæ inſtitutum; ſupponamus Apogæum Solis in D, initio Cancri
cùm DI plus diſtet ab FK quàm hæc ab HL, haud dubiè plus temporis
ponit à Cancro ad Libram, quàm à Libra ad Capricornum; en tibi ratio
nem Anomaliæ Solis; quod verò ſpectat ad circulos diurnos, quos ſin
gulæ Helices, ſeu ſpiræ repræſentant; à D ad Q tantulùm creſcunt, ſcili
cet vt ſemidiametri paralleli BD, AQ; à Q verò, vſque ad illud pun
ctum, in quo recta DGE ſecat curvam DQH ita decreſcunt, vt deſcri
ptus ab illo puncto ſit æqualis primo; ab eo verò puncto versùs H, fiunt
minores & minores circuli, ita vt vltimus, cuius radius eſt CH, ſit ad
primum, cuius radius eſt BD, vt AC ad AB, vel CH ad BD; eſt
autem HE iuxta communem Anomaliæ menſuram ferè 1/1 AE, ac proin
de circulus ille vltimus eſſet minor primo 1/1 igitur cum Sol ſupponatur
æquali ſemper motu agi, longè citiès perficiet ſuum orbem in H quàm
in D, ſi movetur in circulo, nempè illo iam abſoluto, ſuperſunt huius
12. grad. igitur tempus, quo circulus diurnus decurritur in H, eſt brevius
tempore, quo decurritur in D 48. minutis horæ. Sed hoc eſt abſurdum,
imò abſurdiſſimum; & vt natura huic incommodo occurreret, licet ſpa
tium CA ſit minus ſpatio AB, ſegmentum tamen curvæ QH vix minus
eſt ſegmento DQ igitur tantùm temporis à Q ad H, quantum à D ad
Q ponere deberet; quia tamen ex hoc ſequeretur abſurda circulorum diur
norum inæqualitas, contra finem à Natura intentum, hæc enim ſpirarum
diurnarum æqualitatem intendit, cùm circuli diurni omnium reliquorum
menſura ſint, ita diſtrahuntur ſpiræ in ſegmento QH, vt pauciores ſint,
quàm in ſegmento DQ ita tamen vt ſingulæ ferè æquales ſint ſingulis;
Cogita explicatam vtramque ſpirarum congeriem in duas lineas rectas,
maior erit ad minorem ferè vt 92. 1/ ad 89. 1/, ſeu vt 1103. ad 1077. So
lers igitur Natura ita attemperavit vtramque inclinationem, vt ſingulæ
ſingulis æquales ſint in quantitate, & in tempore; atque ita motum
vnum alio motu compenſat, adhibita maiore, aut minore ſpirarum diſtra
ctione.
Antim. Hæc paulò fuſiùs ediſſerere volui, vt intelligatur quonam mo
do naturaliter vnus motus alio compenſetur, quando ſcilicet impeditur fi
nis Naturæ. Finis autem Naturæ eſt primò, vt in connaturali diſtantia
Sol circa Terram eat; data enim mole vtriuſque globi, dubium non eſt,
quin prædicta diſtantia poſſit eſſe major, aut minor, connaturali; ſi major,
cuncta rigerent; ſi minor, conflagrarent omnia; igitur majorem inter &
minorem connaturalis, ſeu mediocris, aut media definienda eſt; hinc
manifeſta ratio primæ inclinationis, per quam Sol ab Apogæo ad mediam
do naturaliter vnus motus alio compenſetur, quando ſcilicet impeditur fi
nis Naturæ. Finis autem Naturæ eſt primò, vt in connaturali diſtantia
Sol circa Terram eat; data enim mole vtriuſque globi, dubium non eſt,
quin prædicta diſtantia poſſit eſſe major, aut minor, connaturali; ſi major,
cuncta rigerent; ſi minor, conflagrarent omnia; igitur majorem inter &
minorem connaturalis, ſeu mediocris, aut media definienda eſt; hinc
manifeſta ratio primæ inclinationis, per quam Sol ab Apogæo ad mediam