Fabri, Honoré, Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur, 1665

List of thumbnails

< >
41
41 		42
42
43
43 		44
44
45
45 		46
46
47
47 		48
48
49
49 		50
50
< >
page |< < of 248 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.000439">
                <pb pagenum="37" xlink:href="025/01/041.jpg"/>
              partim versùs A tendat, ſemoto motu circulari, ibit, vt dixi, per lineam ſpi­
                <lb/>
              ralem DQH; volvatur ADQH circa Axem BC deſcribet curva DQH
                <lb/>
              ſuperficiem ſolidi cuiuſdam ſpiralis; & ſi interea dum punctum deſcribit
                <lb/>
              eo duplici motu curua DQH moveatur circa eundem Axem BC,
                <lb/>
              deſcribet in dicta ſuperficie ſpiram compoſitam ex totidem Helicibus;
                <lb/>
              vt autem Helices omnes ſint ferè inter ſe æquales, obſervabis præclarum
                <lb/>
              Naturæ inſtitutum; ſupponamus Apogæum Solis in D, initio Cancri
                <lb/>
              cùm DI plus diſtet ab FK quàm hæc ab HL, haud dubiè plus temporis
                <lb/>
              ponit à Cancro ad Libram, quàm à Libra ad Capricornum; en tibi ratio­
                <lb/>
              nem Anomaliæ Solis; quod verò ſpectat ad circulos diurnos, quos ſin­
                <lb/>
              gulæ Helices, ſeu ſpiræ repræſentant; à D ad Q tantulùm creſcunt, ſcili­
                <lb/>
              cet vt ſemidiametri paralleli BD, AQ; à Q verò, vſque ad illud pun­
                <lb/>
              ctum, in quo recta DGE ſecat curvam DQH ita decreſcunt, vt deſcri­
                <lb/>
              ptus ab illo puncto ſit æqualis primo; ab eo verò puncto versùs H, fiunt
                <lb/>
              minores & minores circuli, ita vt vltimus, cuius radius eſt CH, ſit ad
                <lb/>
              primum, cuius radius eſt BD, vt AC ad AB, vel CH ad BD; eſt
                <lb/>
              autem HE iuxta communem Anomaliæ menſuram ferè 1/1
                <gap/>
              AE, ac proin­
                <lb/>
              de circulus ille vltimus eſſet minor primo 1/1
                <gap/>
              igitur cum Sol ſupponatur
                <lb/>
              æquali ſemper motu agi, longè citiès perficiet ſuum orbem in H quàm
                <lb/>
              in D, ſi movetur in circulo, nempè illo iam abſoluto, ſuperſunt huius
                <lb/>
              12. grad. igitur tempus, quo circulus diurnus decurritur in H, eſt brevius
                <lb/>
              tempore, quo decurritur in D 48. minutis horæ. </s>
              <s id="s.000440">Sed hoc eſt abſurdum,
                <lb/>
              imò abſurdiſſimum; & vt natura huic incommodo occurreret, licet ſpa­
                <lb/>
              tium CA ſit minus ſpatio AB, ſegmentum tamen curvæ QH vix minus
                <lb/>
              eſt ſegmento
                <expan abbr="Dq;">DQ</expan>
              igitur tantùm temporis à Q ad H, quantum à D ad
                <lb/>
              Q ponere deberet; quia tamen ex hoc ſequeretur abſurda circulorum diur­
                <lb/>
              norum inæqualitas, contra finem à Natura intentum, hæc enim ſpirarum
                <lb/>
              diurnarum æqualitatem intendit, cùm circuli diurni omnium reliquorum
                <lb/>
              menſura ſint, ita diſtrahuntur ſpiræ in ſegmento QH, vt pauciores ſint,
                <lb/>
              quàm in ſegmento
                <expan abbr="Dq;">DQ</expan>
              ita tamen vt ſingulæ ferè æquales ſint ſingulis;
                <lb/>
              Cogita explicatam vtramque ſpirarum congeriem in duas lineas rectas,
                <lb/>
              maior erit ad minorem ferè vt 92. 1/
                <gap/>
              ad 89. 1/
                <gap/>
              , ſeu vt 1103. ad 1077. So­
                <lb/>
              lers igitur Natura ita attemperavit vtramque inclinationem, vt ſingulæ
                <lb/>
              ſingulis æquales ſint in quantitate, & in tempore; atque ita motum
                <lb/>
              vnum alio motu compenſat, adhibita maiore, aut minore ſpirarum diſtra­
                <lb/>
              ctione. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000441">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000442"> Fruſtrà laboras, Antime, vt dierum æqualitatem retineas. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000443">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              Hæc paulò fuſiùs ediſſerere volui, vt intelligatur quonam mo­
                <lb/>
              do naturaliter vnus motus alio compenſetur, quando ſcilicet impeditur fi­
                <lb/>
              nis Naturæ. </s>
              <s id="s.000444">Finis autem Naturæ eſt primò, vt in connaturali diſtantia
                <lb/>
              Sol circa Terram eat; data enim mole vtriuſque globi, dubium non eſt,
                <lb/>
              quin prædicta diſtantia poſſit eſſe major, aut minor, connaturali; ſi major,
                <lb/>
              cuncta rigerent; ſi minor, conflagrarent omnia; igitur majorem inter &
                <lb/>
              minorem connaturalis, ſeu mediocris, aut media definienda eſt; hinc
                <lb/>
              manifeſta ratio primæ inclinationis, per quam Sol ab Apogæo ad mediam </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>
Impressum