4159LIBER.
exhalatio, potẽtia ut ignis.
Cur igitur nubes ſupero in loco
non cõſiſtant, hanc eſſe cauſam existimandum eſt, inibi non
aẽrem ſolum, ſed potius ignem eſſe. Nibil autem uetat per
lationem quoq; orbicularẽ præpedirinubes, quò minus ſu-
pero in loco conſistant. Nam circũfundens aër uniuerſus,
quicunq; nõ intra eam capitur circunſerentiam, quæ efficit
ut tellus tota rotũda ſit, fluat eſt neceſſe: uidemus enim nũc
quoq; in ſtagnantibus terræ locis uentos cooriri, qui etiam
montes altißimos haudquaquam trãſcendũt. Diffluit autẽ
in orbem, prolabiturq́; aër, quod eũipſius uniuerſi cõuerſio
ſecum trahat, rapiatq́; . Nã ignis ſupero elemẽto, aër autem
igni continens eſt. Ex quo etiam fit, ut motus inhibeat, quò
minus in aquam cõcreſcat aër. Verùm ſemper quæcũq;
aëris particula pondus habere cœperit, extruſo in ſuperum
locũ calido, deorſum ruit: et alia, in parte ſurſum una cauſa
exhalãte igni emicat. Ac ita cõtinuè aëre aliud, aliud igni
oppletũ ꝑſeuerat: & eorũ quodq; aliud ſubinde, atq; aliud
euadit. Quòd igitur nec nubes ſupero in loco fiant, nec in
aquam concretio, item quonam pacto de loco inter ſtellas,
terramq́; medio ſentire oporteat, & quonam ſit locus ille
corpore diffractus, tot dicta ſint. At de calore genito, quẽ
Sol præstare ſolet, magis quidem per ſe, & exactè conue.
nit in commentario de ſenſu dicere. Nam calor, affectio
quædam ſenſus existit. Sed quam ob cauſam oriatur ca-
lor, cùm corpora illa cœlestia, haudquaquã eiuſmodi ſua-
pte natura ſint, dicendum nunc quoq; . Videmus itaq; mo-
tum poſſe aerem ſegregare, atq; incẽdere, intantum ut fæ-
pius & quæ motu cientur, liquefieri uideantur. Vtigitur
tepor gignatur, atq, calor, Solis latio dũtaxat, ſatis eſt effi-
cere. Nam, & celerem eſſe lationem, nec longius
non cõſiſtant, hanc eſſe cauſam existimandum eſt, inibi non
aẽrem ſolum, ſed potius ignem eſſe. Nibil autem uetat per
lationem quoq; orbicularẽ præpedirinubes, quò minus ſu-
pero in loco conſistant. Nam circũfundens aër uniuerſus,
quicunq; nõ intra eam capitur circunſerentiam, quæ efficit
ut tellus tota rotũda ſit, fluat eſt neceſſe: uidemus enim nũc
quoq; in ſtagnantibus terræ locis uentos cooriri, qui etiam
montes altißimos haudquaquam trãſcendũt. Diffluit autẽ
in orbem, prolabiturq́; aër, quod eũipſius uniuerſi cõuerſio
ſecum trahat, rapiatq́; . Nã ignis ſupero elemẽto, aër autem
igni continens eſt. Ex quo etiam fit, ut motus inhibeat, quò
minus in aquam cõcreſcat aër. Verùm ſemper quæcũq;
aëris particula pondus habere cœperit, extruſo in ſuperum
locũ calido, deorſum ruit: et alia, in parte ſurſum una cauſa
exhalãte igni emicat. Ac ita cõtinuè aëre aliud, aliud igni
oppletũ ꝑſeuerat: & eorũ quodq; aliud ſubinde, atq; aliud
euadit. Quòd igitur nec nubes ſupero in loco fiant, nec in
aquam concretio, item quonam pacto de loco inter ſtellas,
terramq́; medio ſentire oporteat, & quonam ſit locus ille
corpore diffractus, tot dicta ſint. At de calore genito, quẽ
Sol præstare ſolet, magis quidem per ſe, & exactè conue.
nit in commentario de ſenſu dicere. Nam calor, affectio
quædam ſenſus existit. Sed quam ob cauſam oriatur ca-
lor, cùm corpora illa cœlestia, haudquaquã eiuſmodi ſua-
pte natura ſint, dicendum nunc quoq; . Videmus itaq; mo-
tum poſſe aerem ſegregare, atq; incẽdere, intantum ut fæ-
pius & quæ motu cientur, liquefieri uideantur. Vtigitur
tepor gignatur, atq, calor, Solis latio dũtaxat, ſatis eſt effi-
cere. Nam, & celerem eſſe lationem, nec longius