Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 248
>
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 248
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000444
">
<
pb
pagenum
="
38
"
xlink:href
="
025/01/042.jpg
"/>
diſtantiam tendit motu recto, qui eſt ad inſtar accelerati; non ſiſtit autem
<
lb
/>
in dicta diſtantia, vbi obtinet illam; ſed propter determinationem ac
<
lb
/>
quiſitam, licèt obluctetur eadem inclinatio, pervenit vſque ad Peri
<
lb
/>
gæum, ſimili motu recto, ſed propter reluctantiam, ad inſtar retarda
<
lb
/>
ti. </
s
>
<
s
id
="
s.000445
">Secundò, finis Naturæ eſt, vt Sol lumen ſuum æqualiter, quantum
<
lb
/>
fieri poteſt, diſtribuat; vnde petitur ratio ſecundæ inclinationis, quâ Sol
<
lb
/>
à Tropico ad Æquatorem tendit, eo modo, quo dixi; nempe definito
<
lb
/>
ſemel Axe mundi, circa quem ſphærarum cœleſtium revolutiones fiant,
<
lb
/>
cuius extremitates ſunt Poli, vi huius inclinationis Sol à D, v.g. tendit
<
lb
/>
versùs F per arcum DF, qui cadit perpendiculariter in AD; cùm enim
<
lb
/>
à D duci poſſint infinitæ lineæ, versùs Æquatorem, & vna tantùm per
<
lb
/>
pendicularis, quæ eſt tangens, vel arcus, cùm radius AD continuò ten
<
lb
/>
dat versùs F ; ſi vna eſt, determinata eſt; Nec dicas, rectam DG cade
<
lb
/>
re perpendiculariter in planum Æquatoris; nam non cadit perpendicula
<
lb
/>
riter in AD; cùm tamen arcus DF vtrumque præſtet; cadit enim perpen
<
lb
/>
diculariter in vtramque, ſcilicet in AD, AF. Accedit, quòd Sol, quan
<
lb
/>
tum eſt ex ſe, ſuppoſita diſtantia connaturali à centro mundi, ad eam re
<
lb
/>
tinendam inclinat; ſed ſi in arcu DF feratur, eadem ſemper manebit di
<
lb
/>
ſtantiæ ab A. Tertiò, finis Naturæ eſt, vt omnes revolutiones diurnæ So
<
lb
/>
lis ſint æquales, & conſequenter æquè diuturnæ, cùm hæ ſint commu
<
lb
/>
nis menſura omnium motuum, & temporis externi munere defungantur.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.000446
">Porrè vt dictos fines Sol obtineat, gemina illa inclinatio ita ſeſe attempe
<
lb
/>
rat, vt & ab Apogæo ad Perigæum Sol eat, & diurnæ revolutiones æqua
<
lb
/>
les ferè ſint, ſi tantùm habeatur ratio primæ inclinationis, ſpiræ fient in
<
lb
/>
eodem plano, & omnes inæquales erunt, ſiverò ſecundæ tantùm, ſpiræ
<
lb
/>
fient in ſuperficie ſphærica, eruntque omnes inæquales, vt patet ad ocu
<
lb
/>
lum, cui figura ſubjacet. </
s
>
<
s
id
="
s.000447
">Itaque ſecunda inclinatio caſtigat inæqualita
<
lb
/>
tem à prima inductam, deflexo Sole versùs Æquatorem; & prima par pari
<
lb
/>
referens, corrigit inæqualitatem, quam alioqui prima induceret depreſſo
<
lb
/>
Sole versùs centrum A; & cùm tantùm ferè temporis à Q ad H, ponendum
<
lb
/>
eſſet, quantum à D ad Q ſunt enim ſegmenta DQ, QH, fere æqualia; haud
<
lb
/>
dubiè tot ſpiræ ſegmento QH, ineſſe deberent, quot ſegmento DQ inſunt,
<
lb
/>
vt æquè diſtractæ vtrimque eſſent; quia tamen tunc ſpiræ ſegmenti QH
<
lb
/>
minores eſſent, ac proinde inæquales ſpiris alterius ſegmenti, haud dubiè
<
lb
/>
tota ſpirarum QH congeries breviori tempore decurreretur, quàm teta ſpi
<
lb
/>
rarum DQ, eodem ſcilicet & æquabili motu; ſed ſupponuntur totidem
<
lb
/>
vtrimque dies; igitur dies intra ſegmentum QH, breviores eſſent; igitur to
<
lb
/>
tum tempus, quod complectitur dies intra ſegmentum QH, decurſos, bre
<
lb
/>
vius eſſet tempore, quod complectitur dies decurſos intra ſegmentum
<
expan
abbr
="
Dq.
">DQ</
expan
>
<
lb
/>
Sed æqualia tempora ſupponuntur: itaque vt huic incommodo occurra
<
lb
/>
tur, diſtrahuntur ſpiræ ſegmenti QH, ita vt pauciores reſtent, ſed ferè æqua
<
lb
/>
les, atque ita in motu per QH Compenſatur ille motus, qui alioqui per ſpi
<
lb
/>
ras obtineri non poteſt, cùm breviores ſint, quàm par ſit. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000448
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.000449
"> An fortè Sol ſentit, aut cognoſcit, ſpiras à ſe decurſas
<
lb
/>
eſſe majores aut minores? </
s
>
<
s
id
="
s.000450
">Minimè verò; Quomodo igitur tam ſollicitè </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>