Fabri, Honoré, Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur, 1665

Page concordance

< >
Scan Original
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
< >
page |< < of 248 > >|
1diſtantiam tendit motu recto, qui eſt ad inſtar accelerati; non ſiſtit autem
in dicta diſtantia, vbi obtinet illam; ſed propter determinationem ac­
quiſitam, licèt obluctetur eadem inclinatio, pervenit vſque ad Peri­
gæum, ſimili motu recto, ſed propter reluctantiam, ad inſtar retarda­
ti.
Secundò, finis Naturæ eſt, vt Sol lumen ſuum æqualiter, quantum
fieri poteſt, diſtribuat; vnde petitur ratio ſecundæ inclinationis, quâ Sol
à Tropico ad Æquatorem tendit, eo modo, quo dixi; nempe definito
ſemel Axe mundi, circa quem ſphærarum cœleſtium revolutiones fiant,
cuius extremitates ſunt Poli, vi huius inclinationis Sol à D, v.g. tendit
versùs F per arcum DF, qui cadit perpendiculariter in AD; cùm enim
à D duci poſſint infinitæ lineæ, versùs Æquatorem, & vna tantùm per­
pendicularis, quæ eſt tangens, vel arcus, cùm radius AD continuò ten­
dat versùs F ; ſi vna eſt, determinata eſt; Nec dicas, rectam DG cade­
re perpendiculariter in planum Æquatoris; nam non cadit perpendicula­
riter in AD; cùm tamen arcus DF vtrumque præſtet; cadit enim perpen­
diculariter in vtramque, ſcilicet in AD, AF. Accedit, quòd Sol, quan­
tum eſt ex ſe, ſuppoſita diſtantia connaturali à centro mundi, ad eam re­
tinendam inclinat; ſed ſi in arcu DF feratur, eadem ſemper manebit di­
ſtantiæ ab A. Tertiò, finis Naturæ eſt, vt omnes revolutiones diurnæ So­
lis ſint æquales, & conſequenter æquè diuturnæ, cùm hæ ſint commu­
nis menſura omnium motuum, & temporis externi munere defungantur.
Porrè vt dictos fines Sol obtineat, gemina illa inclinatio ita ſeſe attempe­
rat, vt & ab Apogæo ad Perigæum Sol eat, & diurnæ revolutiones æqua­
les ferè ſint, ſi tantùm habeatur ratio primæ inclinationis, ſpiræ fient in
eodem plano, & omnes inæquales erunt, ſiverò ſecundæ tantùm, ſpiræ
fient in ſuperficie ſphærica, eruntque omnes inæquales, vt patet ad ocu­
lum, cui figura ſubjacet.
Itaque ſecunda inclinatio caſtigat inæqualita­
tem à prima inductam, deflexo Sole versùs Æquatorem; & prima par pari
referens, corrigit inæqualitatem, quam alioqui prima induceret depreſſo
Sole versùs centrum A; & cùm tantùm ferè temporis à Q ad H, ponendum
eſſet, quantum à D ad Q ſunt enim ſegmenta DQ, QH, fere æqualia; haud
dubiè tot ſpiræ ſegmento QH, ineſſe deberent, quot ſegmento DQ inſunt,
vt æquè diſtractæ vtrimque eſſent; quia tamen tunc ſpiræ ſegmenti QH
minores eſſent, ac proinde inæquales ſpiris alterius ſegmenti, haud dubiè
tota ſpirarum QH congeries breviori tempore decurreretur, quàm teta ſpi­
rarum DQ, eodem ſcilicet & æquabili motu; ſed ſupponuntur totidem
vtrimque dies; igitur dies intra ſegmentum QH, breviores eſſent; igitur to­
tum tempus, quod complectitur dies intra ſegmentum QH, decurſos, bre­
vius eſſet tempore, quod complectitur dies decurſos intra ſegmentum DQ
Sed æqualia tempora ſupponuntur: itaque vt huic incommodo occurra­
tur, diſtrahuntur ſpiræ ſegmenti QH, ita vt pauciores reſtent, ſed ferè æqua­
les, atque ita in motu per QH Compenſatur ille motus, qui alioqui per ſpi­
ras obtineri non poteſt, cùm breviores ſint, quàm par ſit.
Auguſtin. An fortè Sol ſentit, aut cognoſcit, ſpiras à ſe decurſas
eſſe majores aut minores?
Minimè verò; Quomodo igitur tam ſollicitè

Text layer

  • Dictionary
  • Places

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index