1ſenſiſſem cum Galileo, Motum naturalem rerum deci
dentium ea ratione accelerari, vt ſuperata ſpatia temporibus
æqualibus, numerorum imparium progreßionem imitarentur.
Commemini etiam, cùm fuiſſem conatus facere ſatis
in cæteris, expetiiſſe me, vt quia neque Paralogiſmum,
quem in Galileo cauſabaris, animaduertiſſem, neque
experientia, aut ratio monſtraſſet quidpiam oppoſi
tum; dignareris ipſe tum mihi fallaciam Galilei rete
gere, tum inuentam illam à te progreſſionem me edo
cere. Voluiſti id porrò nunc demum cumulatiſſimè præ
ſtare, ac me vel ex eo deuinxiſti, quòd euulgare Medi
tationes de motu præclaras aggreſſus, hanc eſſe pri
mam volueris, quam non creditori profectò, qualem
me habes, perſolueres; ſed debitori, qualem me potiùs
ingenuè fateor, oppignerares. Heinc eſt, cur licet ni
hil in me ſit, quod quaſi par pari rependam; adnitar
tamen, quantum licet, teſtari gratitudinem, eandem
tecum rem meditatus, ac eas dubitandi rationes, quæ
mihi ſeſe inter legendum vltrò obtulere, reponens.
Quippe lógè abſum abeo, quem tu me eſſe pro tua illa
rara comitate voluiſti, dum decreuiſti Iudicem tuæ hu
ius Demonſtrationis. Is nimirùm ſum, qui aliud
nihil valeam, quàm difficultates quaſdam excitare, ac
tibimet proponere, qui in hiſce rebus & diutiſſimè, &
curioſiſſimè verſatus, ipſas explanare facillimè poſſis.
Interim autem non ſubuereor, ne tametſi videarabs te
diſſentire, neque illicò manus dare, tu idcircò mihi ſu
cenſeas: cùm ea ſis humanitate, eo in veritatem affe
ctu, vt non poſſis in me candorem, quem ego in te
probem, improbare.
dentium ea ratione accelerari, vt ſuperata ſpatia temporibus
æqualibus, numerorum imparium progreßionem imitarentur.
Commemini etiam, cùm fuiſſem conatus facere ſatis
in cæteris, expetiiſſe me, vt quia neque Paralogiſmum,
quem in Galileo cauſabaris, animaduertiſſem, neque
experientia, aut ratio monſtraſſet quidpiam oppoſi
tum; dignareris ipſe tum mihi fallaciam Galilei rete
gere, tum inuentam illam à te progreſſionem me edo
cere. Voluiſti id porrò nunc demum cumulatiſſimè præ
ſtare, ac me vel ex eo deuinxiſti, quòd euulgare Medi
tationes de motu præclaras aggreſſus, hanc eſſe pri
mam volueris, quam non creditori profectò, qualem
me habes, perſolueres; ſed debitori, qualem me potiùs
ingenuè fateor, oppignerares. Heinc eſt, cur licet ni
hil in me ſit, quod quaſi par pari rependam; adnitar
tamen, quantum licet, teſtari gratitudinem, eandem
tecum rem meditatus, ac eas dubitandi rationes, quæ
mihi ſeſe inter legendum vltrò obtulere, reponens.
Quippe lógè abſum abeo, quem tu me eſſe pro tua illa
rara comitate voluiſti, dum decreuiſti Iudicem tuæ hu
ius Demonſtrationis. Is nimirùm ſum, qui aliud
nihil valeam, quàm difficultates quaſdam excitare, ac
tibimet proponere, qui in hiſce rebus & diutiſſimè, &
curioſiſſimè verſatus, ipſas explanare facillimè poſſis.
Interim autem non ſubuereor, ne tametſi videarabs te
diſſentire, neque illicò manus dare, tu idcircò mihi ſu
cenſeas: cùm ea ſis humanitate, eo in veritatem affe
ctu, vt non poſſis in me candorem, quem ego in te
probem, improbare.