Gassendi, Pierre, De motu impresso a motore translato epistulae duae, 1642

Page concordance

< >
Scan Original
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
< >
page |< < of 158 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="id.000374">
                <pb pagenum="36" xlink:href="027/01/043.jpg"/>
              leat, vtrum quiſpiam motus naturalis ſit, an vio­
                <lb/>
              lentus; idcircô, vel ex eo, quòd motus principiorum,
                <lb/>
              qui eſt maximè naturalis, æquabiliſſimus ex ſe eſt;
                <lb/>
              videtur æquabilitas aſſumi poſſe, vt character, quo,
                <lb/>
              ſi adſit, iudicemus
                <expan abbr="motũ">motum</expan>
              eſſe naturalem, ſi abſit, violen­
                <lb/>
              tum. </s>
              <s id="id.000375">Et ſanè cum ſit commune effatum, Nihil violen­
                <lb/>
              tum eſſe perpetuum; cui eſt conſentaneum, vt quod
                <lb/>
              eſt naturale perpetuum ſit; conſtat radicem perpe­
                <lb/>
              tuitatis eſſe æquabilitatem, ceſſationis inæquabilita­
                <lb/>
              tem; quatenus id ſolùm, quod neque inualeſcit, ne­
                <lb/>
              que debilitatur, perdurare poteſt; nihilque poteſt
                <lb/>
              naturæ vi aut increſcere, aut decreſcere infinitè. </s>
              <s id="id.000376">Ad­
                <lb/>
              hæc, ſi quis requirat motum in hiſce rebus compo­
                <lb/>
              ſitis, qui ſit maximè naturalis, perſpicuum videtur
                <lb/>
              cum eſſe cæleſtem; quatenus eſt præ cæteris æquabilis,
                <lb/>
              atque perpetuus; delecta ab authore circulari forma,
                <lb/>
              ſecundum quam, principiò, & fine carentem, eſſe
                <lb/>
              æquabilitas, & perpetuitas poſſet. </s>
              <s id="id.000377">Et ne cauſeris
                <lb/>
              motum animalium videri potiùs naturalem; vide vt
                <lb/>
              vel ſola ipſa laſſitudo violentiam quandam indicet;
                <lb/>
              cùm aliunde animalium motus ea ſolum ratione vi­
                <lb/>
              deatur eſſe naturalis, qua ex circularibus componi­
                <lb/>
              tur; quippe violentus, qua ratione iſti circulares
                <lb/>
              imperfecti ſunt, atque impediti. </s>
              <s id="id.000378">Paradoxum vide­
                <lb/>
              retur, non poſſe vllum motum ab animali exſeri, qui
                <lb/>
              ſimpliciter rectus ſit; neque hominem v. c. ducere
                <lb/>
              poſſe digito, aut ſtilo rectam lineam, niſi pluribus
                <lb/>
              motibus circularibus compoſitis ſimùl: Verùm res
                <lb/>
              tam penè intelligitur ex iis, quæ paulò antè ſunt dicta;
                <lb/>
              & obſeruare ſolùm eſt opus, quomodo bracchij ex-</s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>