43832ARIST. METEOROL.
aqua ob cõceptaculi magnitudinem adeò multa existit, ut
ſufficiat, nec prius abſumatur, quàm tempore hyberno rur-
ſum pluuia aqua ſuperueniat, abſq; ulla intercapedine flue-
re dicunt. Contrà, qui minora habent conceptacula, hos ob
aquæ paucitatẽ antè aßiccari, euacuato nimirũ uaſe, quàm
cœlestis ſuperueniat aqua. Atqui liquet quòd ſi quis uelit,
ficto antè conſpectũ ueluti ſuſceptaculo, quod per ſingulos
dies fluentem cõtinenter aquam capiat, atq; multitudincm
contemplari, tota quæ effluit in annũ aqua recepta magni-
tudine molem terræ exuperabit, aut certè parum deficiet.
ſufficiat, nec prius abſumatur, quàm tempore hyberno rur-
ſum pluuia aqua ſuperueniat, abſq; ulla intercapedine flue-
re dicunt. Contrà, qui minora habent conceptacula, hos ob
aquæ paucitatẽ antè aßiccari, euacuato nimirũ uaſe, quàm
cœlestis ſuperueniat aqua. Atqui liquet quòd ſi quis uelit,
ficto antè conſpectũ ueluti ſuſceptaculo, quod per ſingulos
dies fluentem cõtinenter aquam capiat, atq; multitudincm
contemplari, tota quæ effluit in annũ aqua recepta magni-
tudine molem terræ exuperabit, aut certè parum deficiet.
Attamen cõplura eiuſmodi in pleriſq;
terræ partibus
euenire cõstat. Verumenimuero abſurdum fuerit, ſi quis
nõ putet eandem ob cauſam ex aere aquam etiam in terræ
uiſceribus naſci, ob quam ſuprà terrã fieri aſſolet. Quare ſi
hic aër ad uaporis naturã accedens, ob frigus in aquã den-
ſeſcit: idẽ hoc ab ea quoq; , quæ in terra eſt frigiditate eue-
nire, ac fieri, & non ſolũ aquam eam, quæ in illa ſequeſtra-
ta ſit fluere, ſed continuè fieri cenſeamus operæpretiũ eſt.
Præterea dato quòd aqua quotidie ortum nõ ſubeat, ſed in
ratione rerũ ſit, haud quaquã tale eſſe fluuiorum exordium,
nimirùm ſtagna quædã ſub terra ſemota, ut quidam aiunt,
oportet: ſed ut in eo quoq; quieſt ſupra terrã, loco, exiguæ
aſpergines coagmẽtantur, quæ rurſum alijs coëunt, & tan-
dem copioſus imber decidit, ſic etiam in terra grandiores
guttas ex paruis fact as ſtillare primùm, necnon fluuiorum
principia eſſe, quaſdam ueluti ſcaturigines aquarum, quæ
in una aliquam terræ partem concurrant. Quod expe-
rientia ipſa declarat. Nam qui aquæ ductus ſtruant, ſcro-
bibus, atque cuniculis aquam deducere, tanquam ab excel-
ſis ſudante terra, ſolent. Quocirca & amniũ fluxus
euenire cõstat. Verumenimuero abſurdum fuerit, ſi quis
nõ putet eandem ob cauſam ex aere aquam etiam in terræ
uiſceribus naſci, ob quam ſuprà terrã fieri aſſolet. Quare ſi
hic aër ad uaporis naturã accedens, ob frigus in aquã den-
ſeſcit: idẽ hoc ab ea quoq; , quæ in terra eſt frigiditate eue-
nire, ac fieri, & non ſolũ aquam eam, quæ in illa ſequeſtra-
ta ſit fluere, ſed continuè fieri cenſeamus operæpretiũ eſt.
Præterea dato quòd aqua quotidie ortum nõ ſubeat, ſed in
ratione rerũ ſit, haud quaquã tale eſſe fluuiorum exordium,
nimirùm ſtagna quædã ſub terra ſemota, ut quidam aiunt,
oportet: ſed ut in eo quoq; quieſt ſupra terrã, loco, exiguæ
aſpergines coagmẽtantur, quæ rurſum alijs coëunt, & tan-
dem copioſus imber decidit, ſic etiam in terra grandiores
guttas ex paruis fact as ſtillare primùm, necnon fluuiorum
principia eſſe, quaſdam ueluti ſcaturigines aquarum, quæ
in una aliquam terræ partem concurrant. Quod expe-
rientia ipſa declarat. Nam qui aquæ ductus ſtruant, ſcro-
bibus, atque cuniculis aquam deducere, tanquam ab excel-
ſis ſudante terra, ſolent. Quocirca & amniũ fluxus