Gassendi, Pierre, De motu impresso a motore translato epistulae duae, 1642

Page concordance

< >
Scan Original
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
< >
page |< < of 158 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="id.000378">
                <pb pagenum="37" xlink:href="027/01/044.jpg"/>
              tenſio inter ducendum rectam fiat, motis ex ordine
                <lb/>
              digitis, manu, cubito, bracchio ſuper propriis, ac
                <lb/>
              ſpecialibus centris. </s>
              <s id="id.000379">Conſidera quoque vt inter ex­
                <lb/>
              pedite ambulandum, ſpontaneus ille bracchiorum
                <lb/>
              motus, cuius centrum ſcapulæ ſunt, non perinde ſit
                <lb/>
              defatigationi obnoxius, ac motus crurum, cuius
                <lb/>
              centrum coxendices, quod non perinde inhibeatur,
                <lb/>
              & multiplicari cogatur: ſed iſtud tamen obiter. </s>
              <s id="id.000380">De­
                <lb/>
              nique, ſi quis quærat motum, qui violentus maximè
                <lb/>
              ſit, is eſſe videtur vterque, de quo heic loci agitur;
                <lb/>
              nempe qui non modò eſt in re projecta, dum ſursùm
                <lb/>
              contendit, ſed etiam, qui in re cadente, dum fertur
                <lb/>
              deorſùm. </s>
              <s id="id.000381">Argumento eſt, quòd vt ille eſt ab ex­
                <lb/>
              terno principio, ita hic non poſſit eſſe ab interno, qua­
                <lb/>
              le formam dicunt, & quale perſeuerans vniuſmodi,
                <lb/>
              intelligi cauſa non poſſit, tanti illius, ac tam inæqua­
                <lb/>
              bilis impetus; qui cùm aliunde non valeat incremen­
                <lb/>
              tum continuum infinitè accipere, ideò longè abeſt,
                <lb/>
              vt durare perpetuò poſſit. </s>
              <s id="id.000382">Quid dico verò perpe­
                <lb/>
              tuò? </s>
              <s id="id.000383">cùm prolixiſſimus omnium vix vnico horæ mo­
                <lb/>
              mento perduret, eaque ratione peragatur, vt ſi ca­
                <lb/>
              dens ex alto corpus minùs benè compactum ſit, im­
                <lb/>
              petu ipſo diſſipetur; intelligamuſque, ſi caſus in im­
                <lb/>
              menſum pateret, impetuſque eadem ſemper propor­
                <lb/>
              tione in immenſum increſceret, nullam penitùs com­
                <lb/>
              pactionem ad inexſolubilitatem corporis eſſe ſuffe­
                <lb/>
              cturam. </s>
              <s id="id.000384">Quod ſanè conuincit hunc motum natura­
                <lb/>
              lem propriè non eſſe, ſed violentum potiùs, imô
                <lb/>
              euaſurum tandem violentiſſimum, ſiue quo violen­
                <lb/>
              tior excogitari non valeat; cùm is, qui à natura eſt, </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>