Newton, Isaac, Philosophia naturalis principia mathematica, 1713

Table of figures

< >
[Figure 221]
[Figure 222]
[Figure 223]
[Figure 224]
[Figure 225]
[Figure 226]
[Figure 227]
[Figure 228]
[Figure 229]
[Figure 230]
[Figure 231]
[Figure 232]
[Figure 233]
[Figure 234]
< >
page |< < of 524 > >|
1& agatur AEvel AFſecans perpendiculum DGin G; & ca­
piatur angulus qui ſit ad motum totum Nodi inter ipſius Syzy­
gias (id eſt, ad 9gr. 11′. 3″.) ut tangens DGad circuli BED
circumferentiam totam; atque angulus iſte (pro quo angulus DAG
uſurpari poteſt) ad motum medium Nodorum addatur ubi Nodi
216[Figure 216]
tranſeunt a Quadraturis ad Syzygias, & ab eodem motu medio
ſubducatur ubi tranſeunt a Syzygiis ad Quadraturas; habebitur
eorum motus verus.
Nam motus verus ſic inventus congruet
quam proxime cum motu vero qui prodit exponendo tempus per
aream NTA-NdZ,& motum Nodi per aream NAeN; ut
rem perpendenti & computationes inſtituenti conſtabit.
Hæc eſt
æquatio ſemeſtris motus Nodorum.
Eſt & æquatio menſtrua, ſed
quæ ad inventionem Latitudinis Lunæ minime neceſſaria eſt.
Nam
cum Variatio Inclinationis Orbis Lunaris ad planum Eclipticæ du­
plici inæqualitati obnoxia ſit, alteri ſemeſtri, alteri autem men­
ſtruæ; &c.
hujus menſtrua inæqualitas & æquatio menſtrua Nodorum
ita ſe mutuo contemperant & corrigunt, ut ambæ in determinan­
da Latitudine Lunæ negligi poſſint.
LIBER
TERTIUS.
Corol.Ex hac & præcedente Propoſitione liquet quod Nodi in
Syzygiis ſuis quieſcunt, in Quadraturis autem regrediuntur motu
horario 16″.
19′. 26iv. Et quod æquatio motus Nodorum in
Octantibus ſit 1gr. 30′. Quæ omnia cum Phænomenis cœleſtibus
probe quadrant.

Text layer

  • Dictionary
  • Places

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index