Stevin, Simon, Mathematicorum hypomnematum... : T. 4: De Statica : cum appendice et additamentis, 1605

Table of contents

< >
[101.] PRAGMATIA.
[102.] 7 PROBLEMA. 12 PROPOSITIO.
[103.] 1 Exemplum.
[104.] PRAGMATIA.
[105.] DEMONSTRATIO.
[106.] 2 Exemplum.
[107.] PRAGMATIA.
[108.] DEMONSTRATIO.
[109.] 6 THEOREMA. 13 PROPOSITIO.
[110.] I Exemplum rectorum ponderum.
[111.] DEMONSTRATIO.
[112.] 2 Exemplum obliquorum ponderum.
[113.] DEMONSTRATIO.
[114.] 3 Exemplum.
[115.] DEMONSTRATIO.
[116.] 8 PROBLEMA. 14 PROPOSITIO.
[117.] PRAGMATIA.
[118.] DEMONSTRATIO.
[119.] NOTATO
[120.] 1 C*ONSECTARIUM*.
[121.] 2 C*ONSECTARIUM*.
[122.] 7 THEOREMA. 15 PROPOSITIO.
[123.] DECLARATIO.
[124.] 8 THEOREMA. 16 PROPOSITIO.
[125.] DEMONSTRATIO.
[126.] 9 THEOREMA. 17 PROPOSITIO.
[127.] DEMONSTRATIO.
[128.] C*ONSECTARIUM*.
[129.] 10 THEOREMA. 18 PROPOSITIO.
[130.] C*ONSECTARIUM*.
< >
page |< < (45) of 197 > >|
4545*DE* S*TATIC Æ ELEMENTIS*.
DEMONSTRATIO.
Quoniam rectæ F H, F K inter eaſdem ſunt parallelas angulusq́ue HFC,
ex conceſſo, æqualis eſt angulo K F D, etiam F H &
F K æquales ſunt; un-
de conſequens eſt, ita eſſe M F ad F K:
quemadmodum eſt M F ad F H.
Atqui quemadmodum eſt M F ad F H: ita eſt L ad G: ideoq́ue ut M F ad
F K:
ita L ad G. I autĕ æquatur G extheſi. itaque ut M Fad F K: ita L ad I:
quo poſito, etiam I columnamin eodem ſitu ſuſtinet.
per 20 propoſitionem.
Conſimilis planè in quibuſvis aliis exemplis demonſtratio fuerit.
C*ONCLVSIO*. Æqualia pondera ſuſpenſa de ductariis lineis, quæ ex co-
dem axis puncto in contrarias partes ductæ æquales cum axe angulos faciunt:
in columnam æqualem vim potentiamq́ue exercent; quod nobis erat demon-
ſtrandum.
15 THEOREMA. 24 PROPOSITIO.
Potentia ponderis, cujus ductaria linea axi perpendi-
cularis eſt, in columnam dati ſitus omnium eſt maxima.
D*ATVM*. AB columna, CD axis, E firmum, F mobile punctum eſto,
eique G pondus obliquè extollens affigatur in ſitu columnam conſervans,
ut linea extollens H F horizonti obliqua axi C D ſit recta.
eidemq́; F pondus
I obliquè extollens, æquali cum G pondere, obliquâ linea K F affigatur.
Q*VAESITVM*. Demonſtrandum eſt ponderis G in columnam majo-
rem eſſe potentiam, quam ponderis I, eamq́ue potentiam omnium eſſe maxi-
mam.
P*RAEPARATIO*. A D punctum F pondus L rectè extollens ad-
figatur, quod columnam in ſitu ſuo retineat, cujus rectè extollens ſit F M.
DEMONSTRATIO.
A. Quodcunque pondus extollens minorem rationem habet ad L, quam ſua linea
extollens ad F M, levius eſt quam ut columnam in ſuo ſitu detineat.
per
20 propoſit.
I. Atqui I pondus extollens minorem rationem habet ad L, quam ſua linea K F
extollens ad F M.
I. I pondus extollens igitur levius eſt, quam ut columnam in ſuo ſitu detineat.
Syllogiſmi aſſumptio ita approbatur. Pondus G (quod columnam in ſuo
ſitu ſuſtinet) eam habet rationem ad L;
quam H F ad F M, atqui I æquatur
G, K F vero major eſt quam F H.
I igitur
77[Figure 77] minorem rationem habet, ad L:
quam K F
ad F M.
& propter ea, ut paulo ante monui-
mus, I levius eſt, quàm ut columnam eo ſitu
ſuſtineat:
at G ſuſtinere poteſt, potentia igi-
tur G major eſt, quam potentia I.
Poten-
@iam vero ponderis G majorem effe nõ poſſe
@nde cõſtat, quod ab F, ea quidem columnæ
parte, brevior linea quam F H ducinon poſ-
ſit, quandoquidem perpendicularis eſt.
C*ONCLVSIO*. Si igitur ductaria linea axi perpendicularis eſt, maximam
potentiam in columnam dati ſitus habet, quod demonſtrandum fuit.

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index