1qualia in ſeipſis exiſtant. Ita enim ſenſuum praejudica
facilè deponemus, & ſolo intellectu, ad ideas ſibi à
naturâ inditas diligenter attendente, hîc utemur.
facilè deponemus, & ſolo intellectu, ad ideas ſibi à
naturâ inditas diligenter attendente, hîc utemur.
III.
Senſuum perceptiones,
non quid revera ſit in
rebus, ſed quid hu
mano compoſito pro
ſit vel obſit, docere.
Senſuum perceptiones,
non quid revera ſit in
rebus, ſed quid hu
mano compoſito pro
ſit vel obſit, docere.
25
Quod agentes, percipiemus naturam materiae, ſive
corporis in univerſum ſpectati, non conſiſtere in
quòd ſit res dura, vel ponderoſa, vel colorata, vel alio
aliquo modo ſenſus afficiens: ſed tantúm in eo quòd
ſit res extenſa in longum, latum & proſunduma. Nam,
quantum ad duritiem, nihil aliud de illâ ſenſus nobis
indicat, quàm partes durorum corporum mo
tui manuum noſtrarum, cùm in illas incurrunt. Si
enim, quotieſcunque manus noſtrae verſus aliquam par
tem moventur, corpora omnia ibi exiſtentia recederent
eâdem celeritate quâ illae accedunt, nullam unquam
duritiem ſentiremus. Nec ullo modo poteſt intelligi,
corpora quae ſic recederent, idcirco naturam corporis
eſſe amiſſura; nec proinde ipſa in duritie conſiſtit.
Eâdemque ratione oſtendi poteſt, & pondus, & colo
rem, & alias omnes ejuſmodi qualitates, quae in ma
teriâ corporeâ ſentiuntur, ex eâ tolli poſſe, ipſâ
remanente: unde ſequitur, at nullâ ex illis ejus natu
ram dependere.
IV.
Naturam corporis non
in pondere, duritie,
colore, aut ſimilibus;
ſed in ſolâ extenſione
conſiſtere.
Naturam corporis non
in pondere, duritie,
colore, aut ſimilibus;
ſed in ſolâ extenſione
conſiſtere.
5
10
15
20
Duae verò adhuc cauſae ſuperſunt, ob quas poteſt
dubitari, an vera natura corporis in ſolâ extenſione
conſiſtat. Una eſt, quòd multi exiſtiment,
corpora ſic poſſe rarefieri ac condenſari, ut rarefacta
plus habeant extenſionis quàm condenſata; ſintque
etiam nonnulli adeò ſubtiles, ut ſubſtantiam corporis
ab ejuſdem quantitate, atque ipſam quantitatem ab ex
tenſione diſtinguant. Altera eſt, quòd ubi nihil