45145LIBER II.
enim aquam, cùm percolatur, potu idoneam reddi aiunt.
Huic autẽ opinioni alia dubitatio aduerſatur: curnam uide-
licet hæc aqua, quæ cõſistit, potulenta nõ eſt, ſed ſalſa, ſi ea
totius aquæ origo ſit, atq; principium. Cauſa pariter &
huiuſce dubitationis ſolutio erit, & primã de mari existi-
mationẽ rectè accipi efficiet. Cùm enim aqua terrã ambiat,
próinde ut aquamaër, & aërem ignis (hic enim omnim ul-
timus, tam aliorum, qui plurimi ſunt, quàm noſtra ſententia
existit) atq; Soliſto fer atur modo, ob idq́; mutatio proue-
niat, & ortus, ſimul atq; interitus, quantũ profectò aquæ
leuißimũ ſit, dulcißimumq́ aßiduè eximi, in uaporẽ cõuer-
ti, & deniq; in altũ ſeuocari uidetur: quo in loco ubi frigo-
ris beneficio constiterit, rurſum ad terram delabitur: quod
ſemper eo modo, quo dictum iam eſt, natura ſolet efficere.
Quibus fit, ut etiã priores omnes ridendi ſint, quotquot So
lem humore ali existimarunt. Ob quod nonnulli Solem etiã
cõuerti aiunt, utpote cuinõ ſemper eadẽ loca nutrimẽtum
parare queãt: id quod Soli accidere, aut eũ corrũpi eſſe ne-
ceſſe uolunt: nã ignem illum, quem uidemus, tandiu ardere,
quãdiu habuerit alimentũ dicunt, & ei alimentũ humorem
tantum eſſe quaſi humor ille, qui ſubducitur, uſq; ad Solem
pertingat, aut nõ ſecus, atq; flamma, quæ fit in ſublime fe-
ratur: à qua, ſumpta ſimilitudine, de Sole quoq; ad hũc ſen-
ſere modũ. Ad id haud quaquam ſimile eſt, nam flãma per
continentem humidi in ſiccum mutationẽ ſieri, nõ ali, ſolet:
nullo enim (propè dixerim) tẽpore, eadem manet: hoc autẽ
Soli accidere non poteſt: quoniã ſi périnde nutriatur, ut illi
aiunt, non ſolùm, ut patet, in dies, ſicuti Heraclitus aſſe-
rit, ſed continuè ſemper nouus erit. Præterea ſubductio illa
humoris, quæ à Sole fit, aquis ignis opera incale
Huic autẽ opinioni alia dubitatio aduerſatur: curnam uide-
licet hæc aqua, quæ cõſistit, potulenta nõ eſt, ſed ſalſa, ſi ea
totius aquæ origo ſit, atq; principium. Cauſa pariter &
huiuſce dubitationis ſolutio erit, & primã de mari existi-
mationẽ rectè accipi efficiet. Cùm enim aqua terrã ambiat,
próinde ut aquamaër, & aërem ignis (hic enim omnim ul-
timus, tam aliorum, qui plurimi ſunt, quàm noſtra ſententia
existit) atq; Soliſto fer atur modo, ob idq́; mutatio proue-
niat, & ortus, ſimul atq; interitus, quantũ profectò aquæ
leuißimũ ſit, dulcißimumq́ aßiduè eximi, in uaporẽ cõuer-
ti, & deniq; in altũ ſeuocari uidetur: quo in loco ubi frigo-
ris beneficio constiterit, rurſum ad terram delabitur: quod
ſemper eo modo, quo dictum iam eſt, natura ſolet efficere.
Quibus fit, ut etiã priores omnes ridendi ſint, quotquot So
lem humore ali existimarunt. Ob quod nonnulli Solem etiã
cõuerti aiunt, utpote cuinõ ſemper eadẽ loca nutrimẽtum
parare queãt: id quod Soli accidere, aut eũ corrũpi eſſe ne-
ceſſe uolunt: nã ignem illum, quem uidemus, tandiu ardere,
quãdiu habuerit alimentũ dicunt, & ei alimentũ humorem
tantum eſſe quaſi humor ille, qui ſubducitur, uſq; ad Solem
pertingat, aut nõ ſecus, atq; flamma, quæ fit in ſublime fe-
ratur: à qua, ſumpta ſimilitudine, de Sole quoq; ad hũc ſen-
ſere modũ. Ad id haud quaquam ſimile eſt, nam flãma per
continentem humidi in ſiccum mutationẽ ſieri, nõ ali, ſolet:
nullo enim (propè dixerim) tẽpore, eadem manet: hoc autẽ
Soli accidere non poteſt: quoniã ſi périnde nutriatur, ut illi
aiunt, non ſolùm, ut patet, in dies, ſicuti Heraclitus aſſe-
rit, ſed continuè ſemper nouus erit. Præterea ſubductio illa
humoris, quæ à Sole fit, aquis ignis opera incale