45852ARIST. METEOROL.
ra cum humore miſcetur, ſalſitudinis cauſa eſt.
Verùm in
corpore talis eſt pars ea cibi, quæ ſubſidet, propter conco-
ctionis uacuitatem. At in terra quonam pacto hoc ipſum
inſit, dicendum erat: atq; omnino quî fieri potuit, ut tanta
aquarum copia è terra dum ſicceret, calefieretq́; , excreta
ſit? eã enim, partem quandã eſſe exiguam reſpectu eiuſce,
quæ in terra relicta eſt, cõuenit. Præterea cur nõ etiã nunc
terra, ſiue maior, ſiue minor, ſudare cùm reſiccatur ſoleat:
humiditas enim & ſudor, amara fiunt. Nam ſi tunc, & nũc
quoq; oportebat. Ad id nequaquàm accidere uidemus: imò
terra, cùm humida eſt, reſiccatur: cùm uerò ſicca, nihil ta-
le pati ſolet. Quî igitur fieri potuit, ut terra cùm circa pri
mam ſui generationẽ humecta eſſet, ſudorem obareſcendo
emiſerit? Quin potius par eſt, ſicuti nõnulli aiunt, humore
plurimo abeunte, & ſolis beneficio in cœlum ſcandente,
quod reliquũ fuit eſſe mare. Nam fierinõ poteſt, ut tellus
cùm humecta eſt, ſudet. Quæ igitur ſalſitudinis cauſæ nar-
rantur, rationẽ uidẽtur effugere. Nos autem eodẽ quo &
prius ſumpto initio, dicamus. Cùm enim halitum eſſe du-
plicem, alterum humidum, alterum ſiccũ poſitum ſit, eum
eiuſmodi affectuum principium eſſe arbitrari oportere cõ
ſtat. Quinimo & de quo quæſiſſe prius neceſſe eſt, utrum
etiam mare permaneat, ſemper eiſdem numero partibus
conſtans, an ſpecie, & quantitate ſub' inde mutatis, périnde
ut aër, aqua potabilis, ignis? horum enim quodq; aliud, &
aliud ſub' inde euadit, multitudinis tamen eorũ ſpecies haud
aliter ac ſlammæ, & profluentium aquarum fluxus, manet.
Hoc itaque apertum, atque probabile existit, fieri inquam
non poſſe, ut non eandem hæc omnia habeant rationem:
& mutationis celeritate, tarditateq́; inter ſe distent,
corpore talis eſt pars ea cibi, quæ ſubſidet, propter conco-
ctionis uacuitatem. At in terra quonam pacto hoc ipſum
inſit, dicendum erat: atq; omnino quî fieri potuit, ut tanta
aquarum copia è terra dum ſicceret, calefieretq́; , excreta
ſit? eã enim, partem quandã eſſe exiguam reſpectu eiuſce,
quæ in terra relicta eſt, cõuenit. Præterea cur nõ etiã nunc
terra, ſiue maior, ſiue minor, ſudare cùm reſiccatur ſoleat:
humiditas enim & ſudor, amara fiunt. Nam ſi tunc, & nũc
quoq; oportebat. Ad id nequaquàm accidere uidemus: imò
terra, cùm humida eſt, reſiccatur: cùm uerò ſicca, nihil ta-
le pati ſolet. Quî igitur fieri potuit, ut terra cùm circa pri
mam ſui generationẽ humecta eſſet, ſudorem obareſcendo
emiſerit? Quin potius par eſt, ſicuti nõnulli aiunt, humore
plurimo abeunte, & ſolis beneficio in cœlum ſcandente,
quod reliquũ fuit eſſe mare. Nam fierinõ poteſt, ut tellus
cùm humecta eſt, ſudet. Quæ igitur ſalſitudinis cauſæ nar-
rantur, rationẽ uidẽtur effugere. Nos autem eodẽ quo &
prius ſumpto initio, dicamus. Cùm enim halitum eſſe du-
plicem, alterum humidum, alterum ſiccũ poſitum ſit, eum
eiuſmodi affectuum principium eſſe arbitrari oportere cõ
ſtat. Quinimo & de quo quæſiſſe prius neceſſe eſt, utrum
etiam mare permaneat, ſemper eiſdem numero partibus
conſtans, an ſpecie, & quantitate ſub' inde mutatis, périnde
ut aër, aqua potabilis, ignis? horum enim quodq; aliud, &
aliud ſub' inde euadit, multitudinis tamen eorũ ſpecies haud
aliter ac ſlammæ, & profluentium aquarum fluxus, manet.
Hoc itaque apertum, atque probabile existit, fieri inquam
non poſſe, ut non eandem hæc omnia habeant rationem:
& mutationis celeritate, tarditateq́; inter ſe distent,
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib