46638Diſſertatio Prima.
flectet, &
quidem, ob impetum in deſcenſu conceptum, ali-
quantò ampliùs, quàm ipſa gravitas ferat; ideóque elater mul-
tâ vi ſe reſtituens menſam iterum non nihil elevabit: quo in mo-
tu utique vaſa nutantia in hanc & in illam partem toties incli-
narentur, quoties menſæ extremitas ab elatere elevaretur; &
quidem majore motu agitarentur vaſa, quò propiora eſſent ex-
tremitati elevatæ; imò quæ altiora eſſent, faciliùs etia mdetur-
barentur. Placuiſſet ſimilitudo, quæ plura terræmotuum phę-
nomena ſatis dilucidè explicaret; niſi omnem fidem ſuperaret
tàm ampla planities à reliquis telluris circumjacentis partibus
avulſa, quæ à rareſcente ſpiritu ſecundùm alteram extremita-
tem elevaretur. Ut igitur majorum terræ motuum cauſam pro-
babiliorem inquirerem, illud cum Ariſtotele lib. 2. Meteor.
ſumma 3. cap. 2. ſtatuendum duxi, quòd corpus tantos motus
efficiens neceſſe eſt ad plurimum natum ire, & vebementiſſimum ma-
ximè tale eſſe. Vebementiſſimum igitur eſt ex neceſſitate, quod citiſſimè
fertur. Ad plurimim autem natum eſt pertranſire, quod per omne ire
maximè poteſt: tale autem eſt, quod ſubtiliſſimum. Cum autem ignea
celeritas ſubitâ exarſione ſe explicans, ejúsque tenuitas facilli-
mè corpora permeans, nihil habeant, à quo ſuperentur; ac-
cenſioni in terræ viſceribus factæ tribuenda videtur potiſſima
terręmotuum origo. Ideò ferè aſſimilem ſpongie raritatem in
terrâ admittens, cavernarum amplitudinem reijcio (quod qui-
dem ad rem pręſentem attinet) ſiquidem quò ampliores ſunt
cavernę, eò plus aëris continent, eumque proptereà, diſtributâ
in plures partes violentiâ, minùs comprimit eadem ignei ſpiri-
rûs expanſio, cui, ſi in parvo, & anguſto loco concludatur,
quęrendum eſt ſpatium, in quo ſe explicet; adeò ut ob caver-
narum amplitudinem cenſenda ſit regio minùs obnoxia terrę-
motibus; modò cęteroqui paria paribus reſpondeant. Sic in mi-
litaribus cuniculis, ſi cella (Furnum vocant) amplior ſit, quàm
pro ratione nitrati pulveris, languidè concutitur hoſtile pro-
pugnaculum. Hìnc terręmotus, in quibus ex ipsâ, ut ajunt,
partium conſenſione loca aliqua concutiuntur, & nullus uſ-
quam contingit hiatus, hac ego ratione fieri opinarer. Accendi-
tur ſubterranea aſpiratio copioſa nitro-ſulphurea, quę ſubito
impetu vehementer rareſcens ſpatia ſibi querit incumbentem
terrę partem attollendo: hęc licet turgeat, non tamen à cęteris
partibus divulſa, mox detumeſcit, & ſuo pondere recidens
compreſſum ſpiritum exprimít in circumſtantes telluris mea-
tus, ubi deprehenſa materia nitro-ſulphurea ipſa quoque
quantò ampliùs, quàm ipſa gravitas ferat; ideóque elater mul-
tâ vi ſe reſtituens menſam iterum non nihil elevabit: quo in mo-
tu utique vaſa nutantia in hanc & in illam partem toties incli-
narentur, quoties menſæ extremitas ab elatere elevaretur; &
quidem majore motu agitarentur vaſa, quò propiora eſſent ex-
tremitati elevatæ; imò quæ altiora eſſent, faciliùs etia mdetur-
barentur. Placuiſſet ſimilitudo, quæ plura terræmotuum phę-
nomena ſatis dilucidè explicaret; niſi omnem fidem ſuperaret
tàm ampla planities à reliquis telluris circumjacentis partibus
avulſa, quæ à rareſcente ſpiritu ſecundùm alteram extremita-
tem elevaretur. Ut igitur majorum terræ motuum cauſam pro-
babiliorem inquirerem, illud cum Ariſtotele lib. 2. Meteor.
ſumma 3. cap. 2. ſtatuendum duxi, quòd corpus tantos motus
efficiens neceſſe eſt ad plurimum natum ire, & vebementiſſimum ma-
ximè tale eſſe. Vebementiſſimum igitur eſt ex neceſſitate, quod citiſſimè
fertur. Ad plurimim autem natum eſt pertranſire, quod per omne ire
maximè poteſt: tale autem eſt, quod ſubtiliſſimum. Cum autem ignea
celeritas ſubitâ exarſione ſe explicans, ejúsque tenuitas facilli-
mè corpora permeans, nihil habeant, à quo ſuperentur; ac-
cenſioni in terræ viſceribus factæ tribuenda videtur potiſſima
terręmotuum origo. Ideò ferè aſſimilem ſpongie raritatem in
terrâ admittens, cavernarum amplitudinem reijcio (quod qui-
dem ad rem pręſentem attinet) ſiquidem quò ampliores ſunt
cavernę, eò plus aëris continent, eumque proptereà, diſtributâ
in plures partes violentiâ, minùs comprimit eadem ignei ſpiri-
rûs expanſio, cui, ſi in parvo, & anguſto loco concludatur,
quęrendum eſt ſpatium, in quo ſe explicet; adeò ut ob caver-
narum amplitudinem cenſenda ſit regio minùs obnoxia terrę-
motibus; modò cęteroqui paria paribus reſpondeant. Sic in mi-
litaribus cuniculis, ſi cella (Furnum vocant) amplior ſit, quàm
pro ratione nitrati pulveris, languidè concutitur hoſtile pro-
pugnaculum. Hìnc terręmotus, in quibus ex ipsâ, ut ajunt,
partium conſenſione loca aliqua concutiuntur, & nullus uſ-
quam contingit hiatus, hac ego ratione fieri opinarer. Accendi-
tur ſubterranea aſpiratio copioſa nitro-ſulphurea, quę ſubito
impetu vehementer rareſcens ſpatia ſibi querit incumbentem
terrę partem attollendo: hęc licet turgeat, non tamen à cęteris
partibus divulſa, mox detumeſcit, & ſuo pondere recidens
compreſſum ſpiritum exprimít in circumſtantes telluris mea-
tus, ubi deprehenſa materia nitro-ſulphurea ipſa quoque