482445Ioan. de Sacro Boſco.
in Sole reperiri deberet quod falſum eſt.
Mouetur enim ſemper eadẽ tardita-
te, dũ eſt in Auge, dũ uero in Augis oppoſito eſt, eadem celeritate.) ita facilli-
mo negotio eã tuobimur, ſi in Epicyclo Lunã moueri ponamus, & in E@centri
co, ut ex ſuperiori ſigura cõſtat. Si. n. Eccentricus Lunæ ſecundũ ſignorũ ſuc-
ceſſ@on@ moueatur, (vt re uera mouetur) hoc eſt, ab ♈, in ♉, & à ♉, in ♊, & c.
nempe in dicta figura ex C, in B, & ex B, in E, & c. Epicyclus autem eiuſdem fe
ratur in ſuperiori quidẽ parte (ut in eius Theorica oſteneitur) contra ſucceſ
ſionem ſignorum, motu videlicet motui Eccentrici cõtrario, puta, ex G, in H,
ſumendo Epicyclũ ſuperiorem in ſigura, uel ex H, in G, ſumẽdo inferiorẽ, In
parte autem inferiori Epicycli ſecundum ſignorũ ſucceſſionẽ, quemadmodũ
& Eccentricus, nempe in Epicyclo ſuperiori nominatæ figuræ ex H, in I, at in
inferiori ex I, in H; perſpicue intelligitur, Lunam, dũ reuoluitur in ſuperiori
parte Epicyclir ferri tardius, cũ contramotũ Eccentrici vehatur: in parte vero
inferiori incitatius, cum geminetur quodãmodo eius motus uerſus eandẽ pa@
tem. Accedit etiã, quòd Luna in ſuo Eccentrico regulariter mouetur circa cẽ
trum terrę, (vt in eius Theorica cũ Ptolomęo demonſtrabimus) vnde ſine Epi
cyclo rationẽ huiuſce tarditatis, velocitatisq́; reddere non poſſumus. Hæc va-
rietas in alijs etiam planetis, præter Solẽ, notata eſt ſuo modo. Vnde & ipſi in
Epicyclis reuoluentur. Cęterũ multo euidentius in ſuperioribus tribus pla-
netis, Marte, Ioue, & Saturno, nec nõ in Mercurio, ac Venere, Epicyclus inuẽ-
tus eſt. Hi enim planetæ nunc progredi in Zodiaco à partibus occidentalibus
verſus orientales cernuntur, nunc uero retrocedere a partibus orientalibus
uerſus occidentales. Dũ em̃ ſunt in ſuperiori parte Epicycli, voluuntur ſecun
dũ ſucceſſionẽ ſignorũ, quemadmodũ & in Eccentrico: Vnde incitatur eorũ
motus ab occaſu in ortũ, & ſic progredi uidẽtur; ita ut ſi v. g. aliquis illorũ eſt
in gr. 1. ♌, mox futurus ſit in gr. 2. deinde in 3. & c. Dum uero in parte Epicy-
cli inferiori uerſantur, cientur cõtra ſignorũ ſucceſſionẽ, hoc eſt, cõtra motũ
quẽ Epicyclus habet in Eccentrico: atque ita retrogredi uidentur, ita ut, ſi v. g.
illorum quiſpiã in grad. 4. ♌, uerſatur, mox futurus ſit in grad. 3. deinde in 2.
& c. quę omnia clarius explicabũtur in Theoricis Cur uero retrogradatio hęc
in Luna non appareat, cum tamen in Epicyclo in diuerſas cieatur partes,
& diſſimiles, in eius Eheorica oſtendemus. Itaq; cũ hæc apparentia nullo mo-
do ſine Epicyclo, facillime autem, illo poſito, defendi poſſit, ut ex dictis con-
ſtat, veriſimile erit, quemlibet planetam, Sole excepto, in Epicyclo moueri.
11III te, dũ eſt in Auge, dũ uero in Augis oppoſito eſt, eadem celeritate.) ita facilli-
mo negotio eã tuobimur, ſi in Epicyclo Lunã moueri ponamus, & in E@centri
co, ut ex ſuperiori ſigura cõſtat. Si. n. Eccentricus Lunæ ſecundũ ſignorũ ſuc-
ceſſ@on@ moueatur, (vt re uera mouetur) hoc eſt, ab ♈, in ♉, & à ♉, in ♊, & c.
nempe in dicta figura ex C, in B, & ex B, in E, & c. Epicyclus autem eiuſdem fe
ratur in ſuperiori quidẽ parte (ut in eius Theorica oſteneitur) contra ſucceſ
ſionem ſignorum, motu videlicet motui Eccentrici cõtrario, puta, ex G, in H,
ſumendo Epicyclũ ſuperiorem in ſigura, uel ex H, in G, ſumẽdo inferiorẽ, In
parte autem inferiori Epicycli ſecundum ſignorũ ſucceſſionẽ, quemadmodũ
& Eccentricus, nempe in Epicyclo ſuperiori nominatæ figuræ ex H, in I, at in
inferiori ex I, in H; perſpicue intelligitur, Lunam, dũ reuoluitur in ſuperiori
parte Epicyclir ferri tardius, cũ contramotũ Eccentrici vehatur: in parte vero
inferiori incitatius, cum geminetur quodãmodo eius motus uerſus eandẽ pa@
tem. Accedit etiã, quòd Luna in ſuo Eccentrico regulariter mouetur circa cẽ
trum terrę, (vt in eius Theorica cũ Ptolomęo demonſtrabimus) vnde ſine Epi
cyclo rationẽ huiuſce tarditatis, velocitatisq́; reddere non poſſumus. Hæc va-
rietas in alijs etiam planetis, præter Solẽ, notata eſt ſuo modo. Vnde & ipſi in
Epicyclis reuoluentur. Cęterũ multo euidentius in ſuperioribus tribus pla-
netis, Marte, Ioue, & Saturno, nec nõ in Mercurio, ac Venere, Epicyclus inuẽ-
tus eſt. Hi enim planetæ nunc progredi in Zodiaco à partibus occidentalibus
verſus orientales cernuntur, nunc uero retrocedere a partibus orientalibus
uerſus occidentales. Dũ em̃ ſunt in ſuperiori parte Epicycli, voluuntur ſecun
dũ ſucceſſionẽ ſignorũ, quemadmodũ & in Eccentrico: Vnde incitatur eorũ
motus ab occaſu in ortũ, & ſic progredi uidẽtur; ita ut ſi v. g. aliquis illorũ eſt
in gr. 1. ♌, mox futurus ſit in gr. 2. deinde in 3. & c. Dum uero in parte Epicy-
cli inferiori uerſantur, cientur cõtra ſignorũ ſucceſſionẽ, hoc eſt, cõtra motũ
quẽ Epicyclus habet in Eccentrico: atque ita retrogredi uidentur, ita ut, ſi v. g.
illorum quiſpiã in grad. 4. ♌, uerſatur, mox futurus ſit in grad. 3. deinde in 2.
& c. quę omnia clarius explicabũtur in Theoricis Cur uero retrogradatio hęc
in Luna non appareat, cum tamen in Epicyclo in diuerſas cieatur partes,
& diſſimiles, in eius Eheorica oſtendemus. Itaq; cũ hæc apparentia nullo mo-
do ſine Epicyclo, facillime autem, illo poſito, defendi poſſit, ut ex dictis con-
ſtat, veriſimile erit, quemlibet planetam, Sole excepto, in Epicyclo moueri.
Apparentia
probans da-
ri Epicyclos@
III.
Veteres ac dilihentes aſtrorum obſeruatores conſiderarunt
aliquando duas eclipſes Lunares, Sole & Luna in eodem ſitu in utraque ma-
nentibus, puta Sole in capite Draconis, & Luna in cauda, exiſtenteq́; Sole in
vtraque in eodem loco Eccentrici, ita ut in utraq; eandem à terra diſtantiam
habuerit, atque adeo eandem utrobique umbram terra proiecerit; inuene-
runtq; alteram eclipſiũ longiori tempore duraſſe, quàm alteram. Cuius qui-
dem inæqualitatis cauſa Eccentrico ſoli tribui non poteſt. Maior enim, uel
minor duratio eclipſis accidit ob ingreſſum Lunæ in maiorem, uel minorem
umbram terræ: At tunc in vtraque eclipſi eadem ſemper fuit umbra terræ, cũ
Sol ponatu@ æqualiter a terra in utraque remotus. Oportet igitur Lunam
ipſam in altera eclipſium minus remotam fuiſſe à terra, in alt@@@ uero ma-
gis. Nam cum terræ umbra porrigatur in conum, quod terra minor ſit,
quàm Sol, fit, ut quo propinquior terræ fuerit vmbra, eo latior ſit, quo ne-
ro remotior à terra, eo anguſtior, & minus lata. Ex quo fit, Lunam,
aliquando duas eclipſes Lunares, Sole & Luna in eodem ſitu in utraque ma-
nentibus, puta Sole in capite Draconis, & Luna in cauda, exiſtenteq́; Sole in
vtraque in eodem loco Eccentrici, ita ut in utraq; eandem à terra diſtantiam
habuerit, atque adeo eandem utrobique umbram terra proiecerit; inuene-
runtq; alteram eclipſiũ longiori tempore duraſſe, quàm alteram. Cuius qui-
dem inæqualitatis cauſa Eccentrico ſoli tribui non poteſt. Maior enim, uel
minor duratio eclipſis accidit ob ingreſſum Lunæ in maiorem, uel minorem
umbram terræ: At tunc in vtraque eclipſi eadem ſemper fuit umbra terræ, cũ
Sol ponatu@ æqualiter a terra in utraque remotus. Oportet igitur Lunam
ipſam in altera eclipſium minus remotam fuiſſe à terra, in alt@@@ uero ma-
gis. Nam cum terræ umbra porrigatur in conum, quod terra minor ſit,
quàm Sol, fit, ut quo propinquior terræ fuerit vmbra, eo latior ſit, quo ne-
ro remotior à terra, eo anguſtior, & minus lata. Ex quo fit, Lunam,
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib