Aristoteles, Physicorvm Aristotelis, sev, de natvrali auscultatione, libri octo

Table of contents

< >
< >
page |< < (85) of 760 > >|
CAP. I.
11Hîc Āriſto. de
ecnephia
, & ty
phonis
cauſis,
eorũq́
; generæ
tione
, & diffe,
rentijs
, atq; de
fulminnm
ſpe
ciebus
deter-
minat
.
_D_E reliquis autẽ ſecretionis huiuſce operi-
bus
, modo quo iam cœptum eſt, dicamus,
oportet
.
_N_ã flatus iſte, ꝗexcerni ſolet,
in
parteis exiguas, ſparſimq́;
diffunditur,
&
ſæpe fit, ac perflat, necnõ ſubtilior eſt,
tonitrua
, &
fulgura edit. At ſi uniuerſus & denſior, minus
autẽ
ſubtilis expreſſus fuerit, _P_rocellã gignit, quæ uocatur
à
Græcis _E_cnephias.
Quo fit, ut etiã uehemens existat:
excretionis
celeritas, robur aduehit.
Cùm igitur magna,
&
cõtinens ſecretio fuerit cõſecuta, tum proſe ctò idẽ acci-
dit
, quod cùm rurſum aduer ſam in partẽ halitũ copiatetẽ-
derit
, euenire aſſolet:
tum enim pluuia rugis, multaqúe fit.
Itaq; hæc ambo in materia, potẽtia inſunt: & quidem cùm
utriuslibet
facultatis principium factũ eſt, quod è materia
coëxcernitur
, cuiuſcunq;
copia maior fuerit abūdãtius ſub-
ſequi
aſſolet:
fitq́; huius exhalationis pars altera, imber:
illius
altera, Ecnephias.
Cùm autem flatus, qui in nube
erat
excretus, alteri incurrendo repercutitur, périnde ut
cùm
ex lato in angustum adigitur uentus in portis, uijsq́;

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index