Borro, Girolamo, De motu gravium et levium, 1575

Page concordance

< >
Scan Original
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
< >
page |< < of 316 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <subchap1>
              <p type="main">
                <s id="s.000304">
                  <pb pagenum="30" xlink:href="011/01/050.jpg"/>
                  <foreign lang="grc">ρὀπην</foreign>
                  <emph type="italics"/>
                id eſt momentum, inclinationem,
                  <expan abbr="põdus">pondus</expan>
                , ſiue nutum; quo
                  <lb/>
                efficitur, vt grauia, & leuia corpora ſuſque, deque conciten­
                  <lb/>
                tur: quod quamquam abſurdum omnino non eſt, nobis tamen
                  <lb/>
                ad has definitiones inueniendas vel parum quidem proderit;
                  <lb/>
                ideo hoc momentum,
                  <expan abbr="inclinationẽ">inclinationem</expan>
                , pondus, ſiue nutum pruden­
                  <lb/>
                tes præterimus, & ad alia, quæ hanc noſtram cauſam magis
                  <lb/>
                iuuent omissis ambagibus properamus.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
            </subchap1>
            <subchap1>
              <p type="head">
                <s id="s.000305">Quomodo graue, & leue Plato definierit, & quo­
                  <lb/>
                modo corpora ex figuris componi debere
                  <lb/>
                voluerit. </s>
                <s id="s.000306">Cap. XVIII.</s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000307">DIVINVS
                  <emph type="italics"/>
                Plato in Timæo graue illud eſſe cenſuit,
                  <lb/>
                quod ægrè à ſuo loco mouetur, ſiue quod cum pluribus
                  <lb/>
                partibus eiuſdem generis, ſiue triangulis compluribus
                  <lb/>
                conſtet, difficile distrahitur: vt terra craſſa cum ſit, ex loco
                  <lb/>
                ad locum non niſi magno cum labore mouetur, & propter
                  <lb/>
                eamdem cauſam propria ſponte quieſcit. </s>
                <s id="s.000308">Contra verò le­
                  <lb/>
                ue id est, quod paucis ex partibus eiuſdem generis, ſeu trian­
                  <lb/>
                gulis coaugmentatur, vt ignis, & aer tenues exiſtunt, ideo­
                  <lb/>
                que minimo negocio mouentur, & huc, atque illuc facilè
                  <lb/>
                pelluntur.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000309">
                  <emph type="italics"/>
                Præterea Plato ſtatuit aerem, ignem, &
                  <expan abbr="aquã">aquam</expan>
                ex eiſdem
                  <lb/>
                partibus, ſeu triangulis constare, & inter ſe grauitate tan­
                  <lb/>
                tum, & multitudine differe: quò fit, vt vnum illorum ſit le­
                  <lb/>
                uius, alterum grauius: prout ex pluribus, aut ex paucioribus
                  <lb/>
                partibus, ſeu triangulis conflatur: Nec enim Plato diuinus
                  <lb/>
                putat ex locorum interuallis, vt Ariſtoteles haſce grauium,
                  <lb/>
                & leuium definitiones eſſe petendas, cum nihilin cælo verè ſu­
                  <lb/>
                perum, nihil ibi verè inferum à Platone eſſe credatur, ſed
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
            </subchap1>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>