1theoricis earum uidebitur.
Thebit autem uolens ſaluare uariationem declinationis ſolis
ab æquinoctiali, qui ſemper, & continue mouetur motu pro
prio ab occidente uerſus orientem ſub ecliptica octauæ ſphæ
ræ; quam declinationem inuenit Ptolomæus tempore ſuo eſſe
XXIII graduum, LI minutorum, & XX ſecundorum, & Al
meon, & Albategni, qui fuerunt poſteriores Ptolomæo, inue
nerunt eam eſſe XXIII graduum, XXXIII minutorum, &
XXX ſecundorum dixit octauam ſphæram moueri, quòd à
motu titubationis, ſeu acceſſus, & receſſus in circumferentiis
duorum circulorum paruorum æqualium, quorum media, ſeu
poli, ſeu centra ſunt ipſa capita, ſeu principia arietis, & libræ
nonæ ſphæræ, ſeu primi mobilis; taliter ſcilicet, quòd duo pun
cta certa, & determinata octauæ ſphæræ, quæ capita arietis, &
& libræ, ſeu principia arietis, & libræ octauæ ſphæræ dicuntur
moueri in circumferentiis duorum circulorum paruorum di
ctorum, deſcribendo eas in concauitate nonæ ſphæræ, circa
principia arietis, & libræ eiuſdem nonæ ſphæræ, & arietis ecli
pticæ nonæ ſphæræ inter centra horum paruorum circulorum
dictorum, & circumferentias ſuas. eſt quatuor graduum,
XVIII minutorum, & XLIII ſecundorum, & tota diametra
eorum circulorum eſt VIII graduum, XXXVII minutorum,
& XXVI ſecundorum. adeo quòd ſtellæ fixæ octaui cæli non
poſſunt perficere circulationem ſuam uerſus orientem ad con
trarium nonæ ſphæræ, ſeu primi mobilis, ſed poſſunt tranſmo
ueri uerſus orientem per VIII graduum, XXXVII minuto
rum, & XXVI ſecundorum, & redire uerſus occidentem tar
dum. alia eſt opinio illorum, qui tabulas Alphonſi compoſue
runt, & Petri de Apono, ſeu Conciliatoris, & domini Nico
lai Paduani comitis de Comitibus, & Georgii Parbachui, qui
uolunt quòd ſint in numero decem ſphæræ, uidelicet quòd ſu
pra ſeptem ſphæras ſeptem planetarum ſint tres ſphæræ, uideli
cet octaua, nona, & decima, quod ſic oſtenditur. uidemus in ſtel
lis fixis, ſeu in octaua ſphæra triplicem motum: unum ſcilicet
diurnum uelociſſimum, quo octaua ſphæra cum ſtellis fixis, quæ ſunt
in ea, reuoluitur omni die naturali una reuolutione completa
ab æquinoctiali, qui ſemper, & continue mouetur motu pro
prio ab occidente uerſus orientem ſub ecliptica octauæ ſphæ
ræ; quam declinationem inuenit Ptolomæus tempore ſuo eſſe
XXIII graduum, LI minutorum, & XX ſecundorum, & Al
meon, & Albategni, qui fuerunt poſteriores Ptolomæo, inue
nerunt eam eſſe XXIII graduum, XXXIII minutorum, &
XXX ſecundorum dixit octauam ſphæram moueri, quòd à
motu titubationis, ſeu acceſſus, & receſſus in circumferentiis
duorum circulorum paruorum æqualium, quorum media, ſeu
poli, ſeu centra ſunt ipſa capita, ſeu principia arietis, & libræ
nonæ ſphæræ, ſeu primi mobilis; taliter ſcilicet, quòd duo pun
cta certa, & determinata octauæ ſphæræ, quæ capita arietis, &
& libræ, ſeu principia arietis, & libræ octauæ ſphæræ dicuntur
moueri in circumferentiis duorum circulorum paruorum di
ctorum, deſcribendo eas in concauitate nonæ ſphæræ, circa
principia arietis, & libræ eiuſdem nonæ ſphæræ, & arietis ecli
pticæ nonæ ſphæræ inter centra horum paruorum circulorum
dictorum, & circumferentias ſuas. eſt quatuor graduum,
XVIII minutorum, & XLIII ſecundorum, & tota diametra
eorum circulorum eſt VIII graduum, XXXVII minutorum,
& XXVI ſecundorum. adeo quòd ſtellæ fixæ octaui cæli non
poſſunt perficere circulationem ſuam uerſus orientem ad con
trarium nonæ ſphæræ, ſeu primi mobilis, ſed poſſunt tranſmo
ueri uerſus orientem per VIII graduum, XXXVII minuto
rum, & XXVI ſecundorum, & redire uerſus occidentem tar
dum. alia eſt opinio illorum, qui tabulas Alphonſi compoſue
runt, & Petri de Apono, ſeu Conciliatoris, & domini Nico
lai Paduani comitis de Comitibus, & Georgii Parbachui, qui
uolunt quòd ſint in numero decem ſphæræ, uidelicet quòd ſu
pra ſeptem ſphæras ſeptem planetarum ſint tres ſphæræ, uideli
cet octaua, nona, & decima, quod ſic oſtenditur. uidemus in ſtel
lis fixis, ſeu in octaua ſphæra triplicem motum: unum ſcilicet
diurnum uelociſſimum, quo octaua ſphæra cum ſtellis fixis, quæ ſunt
in ea, reuoluitur omni die naturali una reuolutione completa