5347IN LIB. DE COLORIBVS.
mixto.
ſimpliciter enim nunquam dixeris comburi,
ſed corrumpi; vtputa aqua per euaporationé ab igne
corrumpitur; & aër per inflãmationẽ, (etſi aliis quoq.
de cauſis poſsint à frigido corrumpi.) at in mixto di-
cuntur aduri quoniã admiſcentur ſicco terreo, quod
combuſtibile eſt, modò poroſum ſit; vt ignis poros,
& meatus eius poſsit ſubingredi. Attamen hoc eſt
animaduertendum, humiditatem, quam in mixto di-
ximus eſſe vſtibilem, eſſe aêream: nam aquea aduſtio
ni eſt ineptior. argumento ſunt ligna perquàm humi
da, quæ ægré comburuntur: cùm ſicca, vtpote plus
aëris participantia, facilè ab igne corripiantur. Verun
tamen fumus, quem liumidum adduſtum aqueum
expirat, multò magis nigricat, quamuis minus ſit com
buſtibile; propterea quòd magis participat terreum.
Inquit itaq. nigrũ fieri, cùm aër & aqua ab igne com-
buruntur: ſubnectens cauſam, quòd omnia ambuſta
nigreſcant; & ſumens exemplum à lignis & carboni-
bus. Cæterùm quoniam carbones ardentes & igniti,
punicei ſunt & ruffi, velut poſtea docebit, ſubdidit,
extincto igne. QVIN ET FVMVS. Quod in lignis
declarauit, & carbonibus, idem in terreis vſu venire
demonſtrat, confirmans id per fumum, quem terrea
exhalant: qui iccirco nigricat, quoniam ignis educit
humiditatem, eámq. adurit. Non meminit ſicci, quòd
id potiùs ſit vſtibile, quàm aptum ad inducendum ni-
grorem: etiam ſi humidum aduſtum vnà cum ſicco
nigredinem faciat. Et vt obiter id annotemus, κ{απν}ὸσ,
quem fumum vocamus, eſt lignorum, eorum ſcilicet
quæ ex mixtura humidæ ac terreę ſubſtantię conſtãt.
{λι}γνὺσ autem, eſt thuris, picis, & odorabilium, quæ\/q.
minus habent humiditatis, ac magis terrea ſunt. κνίσ-
σα verò, quem nidorem quidam interpretantur,
ſed corrumpi; vtputa aqua per euaporationé ab igne
corrumpitur; & aër per inflãmationẽ, (etſi aliis quoq.
de cauſis poſsint à frigido corrumpi.) at in mixto di-
cuntur aduri quoniã admiſcentur ſicco terreo, quod
combuſtibile eſt, modò poroſum ſit; vt ignis poros,
& meatus eius poſsit ſubingredi. Attamen hoc eſt
animaduertendum, humiditatem, quam in mixto di-
ximus eſſe vſtibilem, eſſe aêream: nam aquea aduſtio
ni eſt ineptior. argumento ſunt ligna perquàm humi
da, quæ ægré comburuntur: cùm ſicca, vtpote plus
aëris participantia, facilè ab igne corripiantur. Verun
tamen fumus, quem liumidum adduſtum aqueum
expirat, multò magis nigricat, quamuis minus ſit com
buſtibile; propterea quòd magis participat terreum.
Inquit itaq. nigrũ fieri, cùm aër & aqua ab igne com-
buruntur: ſubnectens cauſam, quòd omnia ambuſta
nigreſcant; & ſumens exemplum à lignis & carboni-
bus. Cæterùm quoniam carbones ardentes & igniti,
punicei ſunt & ruffi, velut poſtea docebit, ſubdidit,
extincto igne. QVIN ET FVMVS. Quod in lignis
declarauit, & carbonibus, idem in terreis vſu venire
demonſtrat, confirmans id per fumum, quem terrea
exhalant: qui iccirco nigricat, quoniam ignis educit
humiditatem, eámq. adurit. Non meminit ſicci, quòd
id potiùs ſit vſtibile, quàm aptum ad inducendum ni-
grorem: etiam ſi humidum aduſtum vnà cum ſicco
nigredinem faciat. Et vt obiter id annotemus, κ{απν}ὸσ,
quem fumum vocamus, eſt lignorum, eorum ſcilicet
quæ ex mixtura humidæ ac terreę ſubſtantię conſtãt.
{λι}γνὺσ autem, eſt thuris, picis, & odorabilium, quæ\/q.
minus habent humiditatis, ac magis terrea ſunt. κνίσ-
σα verò, quem nidorem quidam interpretantur,