Borro, Girolamo
,
De motu gravium et levium
,
1575
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 316
>
Scan
Original
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 316
>
page
|<
<
of 316
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000321
">
<
pb
pagenum
="
35
"
xlink:href
="
011/01/055.jpg
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
graue, aut leue: ergo figuræ erunt graues, & leues: quorum
<
lb
/>
vtrumque eſt falſum, & abſurdum.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000322
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Hoc idem incommodum eos etiam ſequitur, qui non
<
expan
abbr
="
tantũ
">tantum</
expan
>
<
lb
/>
elementa, ſed & vniuerſum mundum ex vnitatibus, ſeu nume
<
lb
/>
ris concretum eſſe opinantur, vt ſunt Pythagorei: nam cor
<
lb
/>
pus omne aut grauitatem, aut leuitatem habet; vnitates au
<
lb
/>
tem, quæ numerorum ſunt elementa, ex quibus corpora con
<
lb
/>
ſtant, nec grauitatem, nec leuitatem ex ſe habere, neque ſi
<
expan
abbr
="
cõ-ponãtur
">con
<
lb
/>
ponantur</
expan
>
, vllum ex ſe corpus coniunctæ facere poſſunt, niſi cor
<
lb
/>
pus ex non corpore, & niſi graue, & leue ex non graui, & ex
<
lb
/>
non leui, & niſi ſubstantia ex accidentibus fiat: & ſi graue,
<
lb
/>
& leue corpus ex numeris, ſeu numerorum vnitatibus genere
<
lb
/>
tur, numeros etiam ipſos, & eorumdem vnitates & graues,
<
lb
/>
& leues eſſe oportet, quod ſi vnitates, & numeri nec graues
<
lb
/>
ſunt, nec leues, ergo nec corpora, quæ ex illis fiunt, aut grauia,
<
lb
/>
aut leuia erunt: quæ omnia & falſa, & abſurda eſſe ex his,
<
lb
/>
quæ paullo ante memorauimus, liquido conſtat.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
subchap1
>
<
subchap1
>
<
p
type
="
head
">
<
s
id
="
s.000323
">Cauſa redditur, quamobrem nec Anaximander,
<
lb
/>
nec Anaximenes, nec Democritus, nec Leucip
<
lb
/>
pus, nec Epicurus ſint confutandi, in
<
lb
/>
terea tamen breuiſsimè confu
<
lb
/>
tantur. </
s
>
<
s
id
="
s.000324
">Cap. XX.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000325
">ANAXIMANDER,
<
emph
type
="
italics
"/>
Anaximenes, Democritus,
<
lb
/>
Leucippus, Epicurus, & cæteri Philoſophi, qui
<
expan
abbr
="
mũdum
">mundum</
expan
>
<
lb
/>
licet ratione diuerſa, nullis
<
expan
abbr
="
tamẽ
">tamen</
expan
>
finibus circumſeptum,
<
lb
/>
ſed illud immenſum, & infinitum eſſe rebantur, in eamdem
<
lb
/>
ſententiam, in quam & posterior Plato venerat, & ipſi prio
<
lb
/>
res pedibus ire cogebantur; cum in eo, quod infinitum existit,
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>