1eſſe virtute naturæ non poſſunt, efficiatur, vt plu
ribus corporibus ſimùl repetitis, attractiſque à Ter
ra, ea, quæ terrena magis fuerint, propiùs admoue
antur, quæ minùs remotiùs conſiſtant; & vbi con
tigerit iſta illorum locum, ſeu majorem terræ vici
niam occupare, tum illis accedentibus, ab iis expel
lantur, coganturque ſecedere, & tendere ſursùm;
ex quo illa grauia, hæc leuia dicuntur, vt fortè
occurret dicendum inferiùs. Heic ſolùm dico, de
fendi poſſe ineſſe Terræ magneticam vim, quam cir
cumquáque diffundat, quáque ſui parteis conjunctas
contineat, & ſejunctas ad ſe reducat, eo modo, quo
magnes fragmenta, ſeu parteis magnetis, atque
etiam ferri (quod magnetica quædam proles eſt, vt
fit ex fodinis perſpicuum) & junctas cohibet, & cor
ripit ſejunctas. Addere poſſem globum hunc Terræ
nihil eſſe aliud, quàm grandem magnetem, vel eo
argumento, quòd magnes parua terra ſit, & à Gil
berto proptereà μικρογνὴ vocetur; cùm nempe vtri
que ſui ſint poli, ſuus axis, ſuus æquator, ſui me
ridiani, ſui paralleli; cùm ſepoſita alteratione qua
rumdam Terræ partium in ipſa eius ſuperficie, cæ
teræ habeant magneticam, ſeu ferri ipſius attractri
cem vim, licet quædam manifeſtiorem, quædam
obſcuriorem ſortiantur, vti argilla, lateres, alia: cùm
magnes eas ſui parteis conuertat ad polos, quas in
minora (ſeu dum Terræ inhęreret) conuerſas ad po
los pręhabuerit: cùm ille proinde argumentetur præ
ter hanc Terræ quaſi cruſtam, non multas orgyiarum
centurias infra ſuperficiem, protenſam, reliquum
ribus corporibus ſimùl repetitis, attractiſque à Ter
ra, ea, quæ terrena magis fuerint, propiùs admoue
antur, quæ minùs remotiùs conſiſtant; & vbi con
tigerit iſta illorum locum, ſeu majorem terræ vici
niam occupare, tum illis accedentibus, ab iis expel
lantur, coganturque ſecedere, & tendere ſursùm;
ex quo illa grauia, hæc leuia dicuntur, vt fortè
occurret dicendum inferiùs. Heic ſolùm dico, de
fendi poſſe ineſſe Terræ magneticam vim, quam cir
cumquáque diffundat, quáque ſui parteis conjunctas
contineat, & ſejunctas ad ſe reducat, eo modo, quo
magnes fragmenta, ſeu parteis magnetis, atque
etiam ferri (quod magnetica quædam proles eſt, vt
fit ex fodinis perſpicuum) & junctas cohibet, & cor
ripit ſejunctas. Addere poſſem globum hunc Terræ
nihil eſſe aliud, quàm grandem magnetem, vel eo
argumento, quòd magnes parua terra ſit, & à Gil
berto proptereà μικρογνὴ vocetur; cùm nempe vtri
que ſui ſint poli, ſuus axis, ſuus æquator, ſui me
ridiani, ſui paralleli; cùm ſepoſita alteratione qua
rumdam Terræ partium in ipſa eius ſuperficie, cæ
teræ habeant magneticam, ſeu ferri ipſius attractri
cem vim, licet quædam manifeſtiorem, quædam
obſcuriorem ſortiantur, vti argilla, lateres, alia: cùm
magnes eas ſui parteis conuertat ad polos, quas in
minora (ſeu dum Terræ inhęreret) conuerſas ad po
los pręhabuerit: cùm ille proinde argumentetur præ
ter hanc Terræ quaſi cruſtam, non multas orgyiarum
centurias infra ſuperficiem, protenſam, reliquum