55917LIBER I.
nibus identidem terminatur:
&
rationũ aliã definitionem,
aliam demonſtrationẽ eſſe patet. Demõſtrationes autẽ &
ex principio ſunt, & finẽ habẽt quodãmodo ratiocinatio-
nem, aut concluſionem. Quod ſi non terminãtur, at ſaltem
non ad principiũredeunt, ſed medium, extremumq́; ſemper
ſumentes recta proficiſcũtur: at conuerſio rurſus, ut patet,
ad principium redit, atq; reflectitur. Definitiones etiã
finitæ ſunt omnes, ac terminatæ. Præterea ſi ſæpius ea-
dem cõuerſio fiat, idẽ ſæpius intelligere oportebit. Præ-
terea intellectio quietimagis, & ſtatui, quàm motui ſimilis
eſſe uidetur: eodem modo & ipſa etiã ratiocinatio. At-
qui neq; beatum id eſt, quod non eſt facile, ſed uiolentũ, ut
patet. Quòd ſi motus non ſit ipſius ſubstantia, præter na-
turam ſanè mouebitur. Laborioſum eſt etiam coniunctum
eſſe cum corpore, neq; abſolui ab eo poſſe, & inſuper ma-
ximopere fugiendum: quippe cùm melius ſit intellectui nõ
eſſe cum corpore, quemadmodum & diciſolet, & complu
res planè conſentiunt. Cauſa prætereà qua cœlum conuer-
titur, nõ uidetur ex dictis illis emergere. Neq; enim animæ
ſubſtantia, cauſa eſt conuerſionis, ſed per accidens hoc mo-
do mouetur: neq; etiã corpus, ſed anima corpori potius cau
ſa eſt motionis. At uerò neq; dicitur ita melius eſſe, & ta-
men oportebat ideo deum animã orbe uerſari facere, quid
melius eſt ipſi moueri, quàm ſtare, & hoc pacto moueri,
quàm alio modo. Verùm enim cùm huiuſcemodi cõſidera-
tio magis alijs accommodetur ſermonibus, eã nunc omitta-
mus. Illud autem abſurdum euenire uidetur tam huic ſen-
tentiæ, quàm etiam compluribus alijs, quæ dicuntur de ani-
ma. Etenim coniungunt quidem animam cum corpore, po-
nuntqúe ipſam in eo, & tamen nihil prorſus
aliam demonſtrationẽ eſſe patet. Demõſtrationes autẽ &
ex principio ſunt, & finẽ habẽt quodãmodo ratiocinatio-
nem, aut concluſionem. Quod ſi non terminãtur, at ſaltem
non ad principiũredeunt, ſed medium, extremumq́; ſemper
ſumentes recta proficiſcũtur: at conuerſio rurſus, ut patet,
ad principium redit, atq; reflectitur. Definitiones etiã
finitæ ſunt omnes, ac terminatæ. Præterea ſi ſæpius ea-
dem cõuerſio fiat, idẽ ſæpius intelligere oportebit. Præ-
terea intellectio quietimagis, & ſtatui, quàm motui ſimilis
eſſe uidetur: eodem modo & ipſa etiã ratiocinatio. At-
qui neq; beatum id eſt, quod non eſt facile, ſed uiolentũ, ut
patet. Quòd ſi motus non ſit ipſius ſubstantia, præter na-
turam ſanè mouebitur. Laborioſum eſt etiam coniunctum
eſſe cum corpore, neq; abſolui ab eo poſſe, & inſuper ma-
ximopere fugiendum: quippe cùm melius ſit intellectui nõ
eſſe cum corpore, quemadmodum & diciſolet, & complu
res planè conſentiunt. Cauſa prætereà qua cœlum conuer-
titur, nõ uidetur ex dictis illis emergere. Neq; enim animæ
ſubſtantia, cauſa eſt conuerſionis, ſed per accidens hoc mo-
do mouetur: neq; etiã corpus, ſed anima corpori potius cau
ſa eſt motionis. At uerò neq; dicitur ita melius eſſe, & ta-
men oportebat ideo deum animã orbe uerſari facere, quid
melius eſt ipſi moueri, quàm ſtare, & hoc pacto moueri,
quàm alio modo. Verùm enim cùm huiuſcemodi cõſidera-
tio magis alijs accommodetur ſermonibus, eã nunc omitta-
mus. Illud autem abſurdum euenire uidetur tam huic ſen-
tentiæ, quàm etiam compluribus alijs, quæ dicuntur de ani-
ma. Etenim coniungunt quidem animam cum corpore, po-
nuntqúe ipſam in eo, & tamen nihil prorſus