Monantheuil, Henri de
,
Aristotelis Mechanica
,
1599
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 252
>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 252
>
page
|<
<
of 252
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.000441
">
<
pb
xlink:href
="
035/01/056.jpg
"
pagenum
="
16
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
legem ſimul reperiuntur, repugnantia. </
s
>
<
s
id
="
id.000442
">Ex his triplex deprehenditur
<
lb
/>
in circulo dum fit: duplex vero dum factus eſt. </
s
>
<
s
id
="
id.000443
">Primum enim dum fit
<
lb
/>
habet hoc admirabile, quod fiat ab vna recta, cuius vnum extremo
<
lb
/>
rum quieſcit & fixum eſt: alterum vnà cum tota linea mouetur: ſe
<
lb
/>
cundum quod in mota linea puncta, cum infinita ſint, & omnia ſi
<
lb
/>
mul moueantur, inæqualiter tamen moueantur: Tertium quod extre
<
lb
/>
mum motum eodem tempore duobus motibus contrarijs, vno natu
<
lb
/>
rali ad peripheriam ſcilicet, altero violento ad centrum moueatur. </
s
>
<
s
id
="
id.000444
">In
<
lb
/>
facto verò hoc admirabile eſt, quod eius terminus vna linea exi
<
lb
/>
ſtens, ob ídque latitudinis expers, concauum tamen & conuexum,
<
lb
/>
quæ quodammodo contraria ſunt, admittat: præterea mobilitas,
<
lb
/>
quæ ineſt, admirabilis eſt, quia eodem tempore ad contrarias loci dif
<
lb
/>
ferentias, vt ſurſum deorſum: dextrorſum ſinistrorſum, fiat. </
s
>
<
s
id
="
id.000445
">Hæc
<
lb
/>
ſingula ſuis locis delineabuntur & explicabuntur. </
s
>
<
s
id
="
id.000446
">Sed præter hæc,
<
lb
/>
quæ ab Ariſtotele de circulo dicuntur, valde notabilia ſunt & alia,
<
lb
/>
quæ in Geometria in eo ineſſe, partim ponuntur, partim demonſtrata
<
lb
/>
ſunt. </
s
>
<
s
id
="
id.000447
">Primum quod vna linea terminetur, eâque ſimplici, ſimilari
<
lb
/>
vniformi, & carente principio, & fine, neque tamen infinita, vt
<
lb
/>
cuius, cum partes aliquot ſumptæ ſunt, quæ reſtant, minus ſint, quam
<
lb
/>
ante quam ſumptæ eſſent, quod repugnat infinito in magnitudine: ſed
<
lb
/>
tota eſt, & perfecta: vnde circulus figura eſt planarum ſimplicißi
<
lb
/>
ma, regularißima, perfectißima: Deinde quod ea linea non ſit an
<
lb
/>
gulus, ad angulum tamen proxime accedat, vt oſtendimus in noſtro
<
lb
/>
libello de angulo contactus, & ob id
<
expan
abbr
="
quodãmodo
">quodammodo</
expan
>
vndequaque angu
<
lb
/>
lata, cum nuſquam ſit, dici poßit, & figura
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
foreign
lang
="
el
">pa/ngwnos & o(lo/gwnos,</
foreign
>
<
lb
/>
<
emph
type
="
italics
"/>
tum prima figurarum & vltima: poſtea, quod ex infinitis punctis
<
lb
/>
quæ in ſpatio ab ea comprehenſo ſunt, vnum eſt tantum, à quo omnes
<
lb
/>
rectæ ad peripheriam ductæ, ſunt æquales: quod Diametro bifariam
<
lb
/>
ſecetur: quod hinc ſemicirculus circa Diametrum manentem
<
lb
/>
voluens, quouſque redierit ad eum locum vnde moueri cœpit, ſphæ
<
lb
/>
ram constituat, corporum ſimplicißimum, capacißimum, mobilißi
<
lb
/>
mum, mouentißimum: quod circulus omnium figurarum eiuſdem
<
lb
/>
perimetri ſit capacißima: quod vno puncto lineam rectam attin
<
lb
/>
gat, ſicque offenſationibus & occurſationibus minimum pateat,
<
lb
/>
ſicque inſiſtens dimidia ſui totius parte nutet, vnde propenſißimus
<
lb
/>
eſt ad motum, & dimotus cum moueat annexa, aptißimus quoque
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>