1Terræ quaſi nucleum eſſe ſuâ naturâ, & ſubſtantia
liter magnetem, ac huiuſmodi alia; Nihilominùs
placet ſolùm habere Terram, quaſi magnetem, qua
tenùs vt magnes emittit ex ſe corpuſcula quædam,
ſeu radios, quibus corpora magnetica ad ſe alliciat;
ita videtur Terra emittere, quibus ad ſe alliciat,
pertrahatque corpora terrena. Scilicet concipien
dum eſt effluere continuò ex Terra non modò vapo
res, exhalationes, & vniuerſè corpuſcula, ex quibus
meteora gignuntur; aut ex quibus aëris corpus
contexi intelligitur; verùm etiam alia longè inſen
ſibiliora, nec minùs ſubtilia, quàm quæ ex ma
gnete emanantia poſſunt etiam marmor præ ſubtili
tate ſua penetrare. Ac emitti quidem ex Terra ali
quid eiuſcemodi improbabile magis foret, niſi (quod
antè inuimus) vel ipſum magnetis exemplum ſuc
curreret, ex quo emitti aliquid, tametſi inſenſenſibile,
ipſa ferri attractio arguit. Nam quamuis poſſis di
cere non tam vi magnetis ferrum attrahi, quàm vi
ſibi propria tendere ad ipſum; ſaltem, cùm ferrum
non ex quacúmque diſtantiâ ad magnetem tendat,
ſed ſolùm cùm vicinum eſt; manifeſtum eſt debere
aliquid ex magnete in ferrum emitti, quo vis ferri
propria velut admoneatur, & ſollicitetur ad peten
dum magnetem. Et fac loco magnetis, emiſſionem
fieri ex ferro, fac ex vtróque, perinde erit; ſatis eſt
fieri aliquod effluuium, quod ſit infra ſenſum, & quo
intercedente vnum corpus pelliciatur ad aliud. Quid
ni verò neceſſe ſit aliquid intercedere, cùm nulla
actio phyſica ſit ſine agente phyſico; neque phyſi-
liter magnetem, ac huiuſmodi alia; Nihilominùs
placet ſolùm habere Terram, quaſi magnetem, qua
tenùs vt magnes emittit ex ſe corpuſcula quædam,
ſeu radios, quibus corpora magnetica ad ſe alliciat;
ita videtur Terra emittere, quibus ad ſe alliciat,
pertrahatque corpora terrena. Scilicet concipien
dum eſt effluere continuò ex Terra non modò vapo
res, exhalationes, & vniuerſè corpuſcula, ex quibus
meteora gignuntur; aut ex quibus aëris corpus
contexi intelligitur; verùm etiam alia longè inſen
ſibiliora, nec minùs ſubtilia, quàm quæ ex ma
gnete emanantia poſſunt etiam marmor præ ſubtili
tate ſua penetrare. Ac emitti quidem ex Terra ali
quid eiuſcemodi improbabile magis foret, niſi (quod
antè inuimus) vel ipſum magnetis exemplum ſuc
curreret, ex quo emitti aliquid, tametſi inſenſenſibile,
ipſa ferri attractio arguit. Nam quamuis poſſis di
cere non tam vi magnetis ferrum attrahi, quàm vi
ſibi propria tendere ad ipſum; ſaltem, cùm ferrum
non ex quacúmque diſtantiâ ad magnetem tendat,
ſed ſolùm cùm vicinum eſt; manifeſtum eſt debere
aliquid ex magnete in ferrum emitti, quo vis ferri
propria velut admoneatur, & ſollicitetur ad peten
dum magnetem. Et fac loco magnetis, emiſſionem
fieri ex ferro, fac ex vtróque, perinde erit; ſatis eſt
fieri aliquod effluuium, quod ſit infra ſenſum, & quo
intercedente vnum corpus pelliciatur ad aliud. Quid
ni verò neceſſe ſit aliquid intercedere, cùm nulla
actio phyſica ſit ſine agente phyſico; neque phyſi-