Casati, Paolo, Terra machinis mota : dissertationes geometricae, mechanicae physicae hydrostaticae

Page concordance

< >
Scan Original
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
< >
page |< < of 241 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s>
                <pb xlink:href="018/01/056.jpg" pagenum="48"/>
              ficiendus eſſet; minuitur adhuc momen­
                <lb/>
              tum ab halituum aëre leuiorum copiâ penè
                <lb/>
              infinitâ, quæ totam hanc molem peruadit. </s>
              <s>
                <lb/>
              Quemadmodum enim nauis aërem aquâ
                <lb/>
              leuiorem includens in aquâ non mergitur, ſi
                <lb/>
              tota moles compoſita æqualis aquæ grauita­
                <lb/>
              tem non vincat; vel ſaltem minore mo­
                <lb/>
              mento deſcendit pro incluſi aëris portione;
                <lb/>
              haud abſimili ratione fieri poteſt, vt grauiori
                <lb/>
              corpori tot ſpiritus aëre leuiores permiſcean­
                <lb/>
              tur, vt totius compoſitæ molis grauitas non
                <lb/>
              mediocriter minuatur. </s>
              <s>Quantum verò hu­
                <lb/>
              iuſmodi halituum metallicis lapidibus im­
                <lb/>
              miſceatur, ſatis ſciunt, quotquot ſodinarum
                <lb/>
              latebras penetrârunt. </s>
              <s>Et vt cæteras miſſas
                <lb/>
              faciam, Hungaricæ aurifodinæ, mihi ma­
                <lb/>
              gis notæ, omnem præcidunt dubitandi an­
                <lb/>
              ſam. </s>
              <s>Cum enim duæ pateant ad deſcen­
                <lb/>
              dendum viæ, altera breuiſsima, vtpote re­
                <lb/>
              cta, putei in modum (caminum rectiùs
                <lb/>
              fortaſſe dixeris) cuius latera muniunt arctè
                <lb/>
              compacti arborum trunci: altera obliquą,
                <lb/>
              & longior per cuniculos: per hanc perpetuò
                <lb/>
              ſe frigidus aër magno impetu in ima fodinæ
                <lb/>
              viſcera inſinuat, dum ex illâ calida pariter
                <lb/>
              atque graueolens expiratio erumpit. </s>
              <s>Ne­
                <lb/>
              que indigent metallarii Aſtrologorum næ
                <lb/>
              nijs, qui imminentem cæli mutationem </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>