Κὰfταυθ´ ὀρῶμεν ἑλλάδος νεὼς σκἀφος
Τάρσῳ κρατήρει πίτυλον ἐπτερωμένον,
Ἔχοντας.
Polybius in primo aliter locutus eſt, ut ui
debis: Αἱ δὲ fῆες τοῦ στόματος ἐξ ἀμφοῖν ξῖν μερεῖν ἐφ` ὅσον ἦν
δυνατὸν έγγιστα τῆς τενάγεσι προσάγεῖν ἐπεῖχον ἑπτ ρωκύι πρὸς
τῆν ἐμβολειν καὶ σύλληψιν τῆς ἐκπλεῖν μελλούσης νεώς. id eſt:
Naues autem quę in faucibus erant utrin〈que〉, quàm
proximè ad paludes accedi poterat, expectabant
remigio inſtructæ, ad irruendum in nauem eam
quæ exitura erat, atque ad eam capiendam paratę.
Latini aptas inſtructaś que remigio uocant. Liuius
decadis tertiæ libro primo: Claſſis præterea data
ad tuendam maritimam oram: quia qua parte bel
le uicerant, ea tum quo〈que〉 rem geſturos Romanos
credi poterat, quinquaginta quinqueremes, qua
driremes duæ, triremes quinque, ſed aptæ inſtru
ctæ〈qué〉 remigio triginta & duæ quinqueremes erant,
& triremes quinque. τριηρημιολίας; uidemus factam
mentionem ab Athenæo in quinto: & mediuſ ſidius
ſæpe numero dubitaui, quod nam id eſſet nauigij
genus. Nec idem eſſe queat cum ijs, quas Polybius
ἡμιόλους ναῦς uocat, Appianus uerò ἡμιολίας. etiamſi
idem Polybius libro XVI. τριηρημιολίας uocet, eas o
pinor, quæ non tot remis agerentur, quot iuſtę tri
remes. ait enim: Μετὰ καὶ τούτων ἐννία τριηρημιολίαι καὶ τριήρεις
τρεῖς; ὑπῆρχον. id eſt: Cum his autem nouem triremio
liæ & triremes tres crant. Appianus certe in proœ
mio eas uidetur ponere infra magnitudinem iuſta-
debis: Αἱ δὲ fῆες τοῦ στόματος ἐξ ἀμφοῖν ξῖν μερεῖν ἐφ` ὅσον ἦν
δυνατὸν έγγιστα τῆς τενάγεσι προσάγεῖν ἐπεῖχον ἑπτ ρωκύι πρὸς
τῆν ἐμβολειν καὶ σύλληψιν τῆς ἐκπλεῖν μελλούσης νεώς. id eſt:
Naues autem quę in faucibus erant utrin〈que〉, quàm
proximè ad paludes accedi poterat, expectabant
remigio inſtructæ, ad irruendum in nauem eam
quæ exitura erat, atque ad eam capiendam paratę.
Latini aptas inſtructaś que remigio uocant. Liuius
decadis tertiæ libro primo: Claſſis præterea data
ad tuendam maritimam oram: quia qua parte bel
le uicerant, ea tum quo〈que〉 rem geſturos Romanos
credi poterat, quinquaginta quinqueremes, qua
driremes duæ, triremes quinque, ſed aptæ inſtru
ctæ〈qué〉 remigio triginta & duæ quinqueremes erant,
& triremes quinque. τριηρημιολίας; uidemus factam
mentionem ab Athenæo in quinto: & mediuſ ſidius
ſæpe numero dubitaui, quod nam id eſſet nauigij
genus. Nec idem eſſe queat cum ijs, quas Polybius
ἡμιόλους ναῦς uocat, Appianus uerò ἡμιολίας. etiamſi
idem Polybius libro XVI. τριηρημιολίας uocet, eas o
pinor, quæ non tot remis agerentur, quot iuſtę tri
remes. ait enim: Μετὰ καὶ τούτων ἐννία τριηρημιολίαι καὶ τριήρεις
τρεῖς; ὑπῆρχον. id eſt: Cum his autem nouem triremio
liæ & triremes tres crant. Appianus certe in proœ
mio eas uidetur ponere infra magnitudinem iuſta-