57129
ARISTOTELIS
DE ANIMA L Ia
BER 11.
Definitio animæ, &
ipſius inquiſitio.
CAP. I.
11Hîcl Āriſto. animæ defini,
tionem eiusq́;
declarationem
ponit.
_D_ICTIS hiſce, quæ à maioribus de Ani-
ma nobis tradita ſunt, redeamus rurſus
oportet, atq; enitamur uelut ab initio de-
terminare quid Anima ſit, & quænam ſit
eius cõmunis maximè ratio. Dicimus ita-
que genus unum quoddam eorum quæ ſunt, ipſam ſubstã-
tiam eſſe, atq; huius aliud ut materiam, quod quidem per ſe
non eſt hoc aliquid: aliud formam, & ſpeciem qua quidem
iam hoc aliquid dicitur: & tertiumid, quod ex istis con-
ſtat, atq; componitur. Eſt autẽ materia quidem poten-
tia, forma uerò actus, atq; perfectio: quæ quidem bifariam
dicitur: quædam enim eſt ut ſcientia, quædam ut contem-
platio. Maximè autem corpora uidentur eſſe ſubstãtiæ
& ipſorum ea magis, quæ naturalia ſunt: hæc enim cæte-
rorum principia ſunt. Naturalium uerò corporum, quæ,
dam habent uitam, quædam non habent, ſedea uacant. Vi-
tam autem dicimus, nutritionem, accretionem, atq; decre-
tionem, quæ quidem per idipſum fit, quod uiuere dicitur.
Quare corpus omne naturale particeps uitæ, ſubstantia
eſt, & ita ſubstantia ut compoſita. Atq; cùm tale etiã ſit
corpus, id eſt, habens uitam, corpus profectò non erit ani-
ma: corpus nanq; non ſubit rationem eorum, quæ ſunt in
ſubiecto, ſed ut ſubiectum potius eſt, & materies. Neceſſe
eſt igitur animam ſubstantiam eſſe, périnde atq; formam
corporis naturalis potentia uitam habentis: ſubstãtia
ma nobis tradita ſunt, redeamus rurſus
oportet, atq; enitamur uelut ab initio de-
terminare quid Anima ſit, & quænam ſit
eius cõmunis maximè ratio. Dicimus ita-
que genus unum quoddam eorum quæ ſunt, ipſam ſubstã-
tiam eſſe, atq; huius aliud ut materiam, quod quidem per ſe
non eſt hoc aliquid: aliud formam, & ſpeciem qua quidem
iam hoc aliquid dicitur: & tertiumid, quod ex istis con-
ſtat, atq; componitur. Eſt autẽ materia quidem poten-
tia, forma uerò actus, atq; perfectio: quæ quidem bifariam
dicitur: quædam enim eſt ut ſcientia, quædam ut contem-
platio. Maximè autem corpora uidentur eſſe ſubstãtiæ
& ipſorum ea magis, quæ naturalia ſunt: hæc enim cæte-
rorum principia ſunt. Naturalium uerò corporum, quæ,
dam habent uitam, quædam non habent, ſedea uacant. Vi-
tam autem dicimus, nutritionem, accretionem, atq; decre-
tionem, quæ quidem per idipſum fit, quod uiuere dicitur.
Quare corpus omne naturale particeps uitæ, ſubstantia
eſt, & ita ſubstantia ut compoſita. Atq; cùm tale etiã ſit
corpus, id eſt, habens uitam, corpus profectò non erit ani-
ma: corpus nanq; non ſubit rationem eorum, quæ ſunt in
ſubiecto, ſed ut ſubiectum potius eſt, & materies. Neceſſe
eſt igitur animam ſubstantiam eſſe, périnde atq; formam
corporis naturalis potentia uitam habentis: ſubstãtia