57836ARIST. DE ANIMA
tum ſonus, uel color, aut odor.
Sapor autem, unum quid eſt
eorum, quæ tactu percipiuntur. At uerò fames, ſitis´ ue,
cupiditas eſt: ſicci quidem, & calidi, fames: frigidi uerò,
& humidi, ſitis: at ſapor horum quaſi quoddam eſt condi-
mentum. Verùm hæc declaranda posterius ſunt: nunc
eouſq; ſit dictum animantium inquam hiſce, quæ tactum
habent, & appetitum ineſſe. De imaginatione uerò non
patet, ſed de hoc postea conſideremus oportet. Nonnul-
lis inſuper & loco motiuum etiam ineſt, & alijs ratioci-
natiuum, ac intellectus: ut hominibus: & ſi quid ſit aliud
tale, uel etiam præſtabilius. Perſpicuum igitur eſt unam
animæ rationem eſſe périnde, atque figuræ: neq; enim ibi
figura ulla præter triangulum eſt, & eas, quæ déinceps
ſunt collocatæ, neque hîc anima ulla præter eas, quas di-
ximus. At ut in figuris una communis ratio fieri poteſt,
quæ cunctis quidem figuris accommodabitur, nullius au-
tem erit figuræ propria ratio, ſic & in animabus dictis
fieri poteſt. Quapropter ridiculum eſt & in his, & in
cæteris rebus communem quærere rationem, quæ quidem
nullius eorum quæ ſunt, erit propria ratio, nec in pro-
pria cuiquam accommodabitur, & indiuidua ſpecie, ra-
tionem eam omittentes, definitioneḿue, quæ cuilibet hoc
pacto competere, accõmodariq́; poteſt. At uerò quem-
admodum in figuris, ſic & in anima fit: nam tam in figu-
ris, quàm in animantibus, in eo quod déinceps eſt collo-
catum, id ineſt potentia, quod illo eſt prius: in quadra-
to nanque triangulus, & in ſenſitiuo ucgetatiuum ineſt,
ut patet. Quapropter in ſingulis quærendum eſt quæ-
nam ſit cuiuſq; anima: ut quænam ſit anima plantæ, quæ
bestiæ, quæ denique hominis. Quam autem ob
eorum, quæ tactu percipiuntur. At uerò fames, ſitis´ ue,
cupiditas eſt: ſicci quidem, & calidi, fames: frigidi uerò,
& humidi, ſitis: at ſapor horum quaſi quoddam eſt condi-
mentum. Verùm hæc declaranda posterius ſunt: nunc
eouſq; ſit dictum animantium inquam hiſce, quæ tactum
habent, & appetitum ineſſe. De imaginatione uerò non
patet, ſed de hoc postea conſideremus oportet. Nonnul-
lis inſuper & loco motiuum etiam ineſt, & alijs ratioci-
natiuum, ac intellectus: ut hominibus: & ſi quid ſit aliud
tale, uel etiam præſtabilius. Perſpicuum igitur eſt unam
animæ rationem eſſe périnde, atque figuræ: neq; enim ibi
figura ulla præter triangulum eſt, & eas, quæ déinceps
ſunt collocatæ, neque hîc anima ulla præter eas, quas di-
ximus. At ut in figuris una communis ratio fieri poteſt,
quæ cunctis quidem figuris accommodabitur, nullius au-
tem erit figuræ propria ratio, ſic & in animabus dictis
fieri poteſt. Quapropter ridiculum eſt & in his, & in
cæteris rebus communem quærere rationem, quæ quidem
nullius eorum quæ ſunt, erit propria ratio, nec in pro-
pria cuiquam accommodabitur, & indiuidua ſpecie, ra-
tionem eam omittentes, definitioneḿue, quæ cuilibet hoc
pacto competere, accõmodariq́; poteſt. At uerò quem-
admodum in figuris, ſic & in anima fit: nam tam in figu-
ris, quàm in animantibus, in eo quod déinceps eſt collo-
catum, id ineſt potentia, quod illo eſt prius: in quadra-
to nanque triangulus, & in ſenſitiuo ucgetatiuum ineſt,
ut patet. Quapropter in ſingulis quærendum eſt quæ-
nam ſit cuiuſq; anima: ut quænam ſit anima plantæ, quæ
bestiæ, quæ denique hominis. Quam autem ob