58139LIBER II.
naturam:
uniuerſa nanque naturalia corporatam anima-
lium, quàm etiã plantarum, ipſius animæ ſunt instrumen-
ta. Quo fit, ut ipſa ſint animæ ſine cõtrouerſia, gratia. Du-
plex eſt autẽid, uti diximus, cauſa cuius cætera fiunt: atq;
unum eſt quo, alterum cui. At uerò constat animam id etiã
eſſe, unde primùm motus ad locum accommodatus emer-
git: uerùm bæc uis, non uniuerſis ineſt uiuentibus. Fit etiam
per animam & alteratio, & accretio: ſenſus enim, altera-
tio quædam eſſe uidetur, ſentitq́; nihil quod nõ habeat ani-
mam. Eadẽ eſt de accretione, decretioné ue, ratio: nihil enim
incremẽta naturaliter, decremẽtá ue ſuſcipit, quod non nu-
triatur, & nihil prorſus nutritur, quod non uitæ particeps
ſit. Atq; hac in parte ſententia Empedoclis eſt poſthaben-
da, qui quidem hoc non rectè dixit, ac addidit, ideo incre-
menta plantas ſuſcipere, tum in radicibus infrà, tum in ra-
mis etiam ſuprà, quia terra deorſum ſuapte natura, &
ignis ſurſum identidem pergit. Primùm nanquenon rectè
accipit in plantis differentias dictas, infrà inquam, ac ſu-
prà: non enim eadem ſunt omnium rerum, & uniuerſi ſu-
prà & infrà: ſed quam habet rationem in animalibus ca-
put, eam ſubeunt in plantis radices, ſi instrumenta diuer-
ſa, uel eadem, operationibus, officijs' ue dicere, aßerereqúe
oportet. Déinde quid eſt quod continet terrã, igneḿue,
quæ quidem in contraria loca feruntur? distrahentur enim
profectò, niſi aliquid ſit, quod ipſa prohibeat, atque deti-
neat. Quòd ſi ſit aliquid, id eſt profectò anima ipſa: quo
fit ut ipſa ſit augendi cauſa, nutriendíue, non elementa,
quemadmodum ille putabat. Sunt autem quibus ipſius
ignis natura, cauſa ſimpliciter nutritionis, & accretionis
eſſe uidetur: ipſe nanq; ſolus omnium corporum aut
lium, quàm etiã plantarum, ipſius animæ ſunt instrumen-
ta. Quo fit, ut ipſa ſint animæ ſine cõtrouerſia, gratia. Du-
plex eſt autẽid, uti diximus, cauſa cuius cætera fiunt: atq;
unum eſt quo, alterum cui. At uerò constat animam id etiã
eſſe, unde primùm motus ad locum accommodatus emer-
git: uerùm bæc uis, non uniuerſis ineſt uiuentibus. Fit etiam
per animam & alteratio, & accretio: ſenſus enim, altera-
tio quædam eſſe uidetur, ſentitq́; nihil quod nõ habeat ani-
mam. Eadẽ eſt de accretione, decretioné ue, ratio: nihil enim
incremẽta naturaliter, decremẽtá ue ſuſcipit, quod non nu-
triatur, & nihil prorſus nutritur, quod non uitæ particeps
ſit. Atq; hac in parte ſententia Empedoclis eſt poſthaben-
da, qui quidem hoc non rectè dixit, ac addidit, ideo incre-
menta plantas ſuſcipere, tum in radicibus infrà, tum in ra-
mis etiam ſuprà, quia terra deorſum ſuapte natura, &
ignis ſurſum identidem pergit. Primùm nanquenon rectè
accipit in plantis differentias dictas, infrà inquam, ac ſu-
prà: non enim eadem ſunt omnium rerum, & uniuerſi ſu-
prà & infrà: ſed quam habet rationem in animalibus ca-
put, eam ſubeunt in plantis radices, ſi instrumenta diuer-
ſa, uel eadem, operationibus, officijs' ue dicere, aßerereqúe
oportet. Déinde quid eſt quod continet terrã, igneḿue,
quæ quidem in contraria loca feruntur? distrahentur enim
profectò, niſi aliquid ſit, quod ipſa prohibeat, atque deti-
neat. Quòd ſi ſit aliquid, id eſt profectò anima ipſa: quo
fit ut ipſa ſit augendi cauſa, nutriendíue, non elementa,
quemadmodum ille putabat. Sunt autem quibus ipſius
ignis natura, cauſa ſimpliciter nutritionis, & accretionis
eſſe uidetur: ipſe nanq; ſolus omnium corporum aut
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib