Gassendi, Pierre, De proportione qua gravia decidentia accelerantur, 1646

List of thumbnails

< >
51
51
52
52
53
53
54
54
55
55
56
56
57
57
58
58
59
59
60
60
< >
page |< < of 360 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.000414">
                <pb pagenum="19" xlink:href="028/01/059.jpg"/>
              videbaris ad vberiorem paralogiſmi detectionem,
                <lb/>
              ſolutionemque, cùm ſi iſta quidem methodus ſuffi­
                <lb/>
              ciat, nihil eſſe videatur facilius, quàm paralogiſmi ar­
                <lb/>
              guere vniuerſum Euclidem. </s>
              <s id="s.000415">Et agnoſco quidem te
                <lb/>
              ſupponere tanquam rem nimis euidentem, totum
                <lb/>
              ſpatium AC prolixiore tempore, quàm eius partem
                <lb/>
              AB percurri: ſed cùm Galileus non neget eſſe illud
                <lb/>
              tempus prolixius, imò tale eſſe reuerâ ſupponat; ab
                <lb/>
              incommodo tamen arguit, probando prolixius non
                <lb/>
              fore, ſi velocitas acquiſita per totam AC dupla defen­
                <lb/>
              datur illius, quæ acquiritur per totam AB: vnde &
                <lb/>
              videtur omnmò obiecta ratio fuiſſe ſoluenda. </s>
              <s id="s.000416">Agnoſco
                <lb/>
              etiam te heinc moueri, quòd non ſatis appareat ratio,
                <lb/>
              cur ſi ex A in B acquiratur vnus velocitatis gradus,
                <lb/>
              acquiri alius ex B in C, perſeuerante primo, non
                <lb/>
              valeat. </s>
              <s id="s.000417">Sed cauſſa nimirùm intelligitur non modò
                <lb/>
              ex dictis in vulgarem definitionem; verùm etiam
                <lb/>
              maximè ex incommodo, in quod aliunde incidis,
                <lb/>
              dum conſequenter loquens, vis ſpatium BC percurri
                <lb/>
              dimidio temporis, quo AB; vt putà, quod AB vnico
                <lb/>
              gradu velocitatis BC, gemino percurratur. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000418">XII. Nam, vt illud paucis deducam, ſequitur
                <lb/>
              exinde, vt tempore dato, quo decurſa ſemel fuerit
                <lb/>
              pars AB, tempus aliud ipſi æquale attingi nulla ra­
                <lb/>
              tione valeat, niſi ſuperato ſpatio infinito. </s>
              <s id="s.000419">Intelliga­
                <lb/>
              tur enim linea AC infinitè producta, diuiſaque in
                <lb/>
              parteis CD, DF, EF, &c. </s>
              <s id="s.000420">ipſis AB & BC
                <lb/>
              æqualeis. </s>
              <s id="s.000421">Qua ratione tu vis tempus, quo percurri­
                <lb/>
              tur AB, eſſe duplum temporis, quo percurritur BC
                <lb/>
              velis oportet tempus id, quo percurritur BC eſſe </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>