Buonamici, Francesco
,
De motu libri X
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Table of figures
<
1 - 30
[out of range]
>
<
1 - 30
[out of range]
>
page
|<
<
of 1055
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
pagenum
="
40
"/>
horum euenta videbis. </
s
>
<
s
>Ex hoc efficiebatur, vt apud illos ens & natura idem eſſet. </
s
>
<
s
>Vnde Galenus
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg388
"/>
<
lb
/>
rationem reddens inſcriptionis libri de natura humana, docuit omnes veteres inſcribere
<
expan
abbr
="
cõſueſſe
">conſueſſe</
expan
>
<
lb
/>
ſuos libros de natura. </
s
>
<
s
>Proinde naturalis erat prima philoſophia, ne dixerim quoque ſolam:
<
expan
abbr
="
quã-dò
">quan
<
lb
/>
dò</
expan
>
mathematicę, quia bonum conſectari non viderentur; è numero ſcientiarum expunctæ ſunt;
<
lb
/>
ſed poſteà cognitis aliis ſubſtantiis materiæ immunibus ex ſupremo gradu deiecta fuit, & phi
<
lb
/>
loſophiæ primæ proximos honores occupauit. </
s
>
<
s
>Quamobrem latius patet naturæ ſignificatum
<
lb
/>
quàm id quod in noſtra methodo concipitur & definitur, principium motus & quietis. </
s
>
<
s
>idem
<
lb
/>
enim valet atque ens. </
s
>
<
s
>Quapropter qui naturam in eo ſignificato ſpectat, multa quidem tractare
<
lb
/>
cogitur quę cancellos methodi noſtri tranſiliunt, quod certè non obſeruans Themiſtius, præſer
<
lb
/>
tim, cùm paullò antè affirmaſſet Ariſtoteles, eos non agere de natura, quia motus initia ſuſtuliſ
<
lb
/>
ſent, locum ita legebat. </
s
>
<
s
>De natura quidem non; naturales autem quæſtiones, & tamen illud om
<
lb
/>
nino falſum quęſtiones ab illis inductas eſſe naturales. </
s
>
<
s
>Id quod etiam videtur perſpexiſſe Gale
<
lb
/>
nus
<
emph
type
="
sup
"/>
a
<
emph.end
type
="
sup
"/>
& legiſſe contextum, quemadmodum nos approbauimus. </
s
>
<
s
>Ob id igitur de natura diſſere
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg389
"/>
<
lb
/>
batur à cunctis; ſed quæſtiones erant aliquando non naturales. </
s
>
<
s
>Eiuſmodi fuerunt quas profeſsi
<
lb
/>
ſunt Parmenides, & Meliſſus, & alij nonnulli eiuſdem notę philoſophi. </
s
>
<
s
>Sed antequam
<
expan
abbr
="
ſingulorũ
">ſingulorum</
expan
>
<
lb
/>
noto ſententias, de philoſophorum ſectis aliqua generatim dicere conſtitui. </
s
>
<
s
>Quamuis
<
expan
abbr
="
autẽ
">autem</
expan
>
hunc
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg390
"/>
<
lb
/>
locum, vt cęteros omnes Pererius doctiſsimus vberrimè
<
expan
abbr
="
eruditiſsimèq́
">eruditiſsimèque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>tractarit; nec quiſquam
<
lb
/>
illius induſtriam diligentiamúe in hac tractatione conſequi poſsit; ſtudebimus tamen ea ſeligere
<
lb
/>
quę ad Ariſtotelem magis attinere cenſebimus, & ſi qua ſuccurrent quæ noſtro labore compara
<
lb
/>
uimus, ea quoque nos in medio ponemus. </
s
>
<
s
>Ergo philoſophorum ſectæ quæ tempore Ariſtotelis
<
lb
/>
vel floruerant, vel florere incęperant, variæ fuerunt, atque illæ quidem varia nomina ſortitæ, vel
<
lb
/>
ab eo qui inſtituerat, vt à Pythagora Pythagoręi, vel à genere vitæ, vt Cynici, quòd vitam canis
<
lb
/>
imitarentur; ab actione nonnulli, vt à deambulando Peripatetici. </
s
>
<
s
>à patria quidem, vt Cyrenaici,
<
lb
/>
& Megarenſes, & à loco potiſsimum, velut Academici & Stoici à porticu. </
s
>
<
s
>Sed ea princeps diſtri
<
lb
/>
butio ſectarum quæ à loco
<
expan
abbr
="
nomẽ
">nomen</
expan
>
obtinuit in Ionicam & Italicam huic nos
<
expan
abbr
="
Eleaticã
">Eleaticam</
expan
>
ſubiicimus.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Nec defuerunt qui nomen ex profeſsione ducerent, hinc quidam morales, alij dialectici dicti,
<
lb
/>
nonnulli Theologi, & illi phyſici qui motum pro principio ſtatuerent. </
s
>
<
s
>Atque vt ab Italica exor
<
lb
/>
diar quæ (niſi fallor) eadem eſt cum Pythagorica, auctor eius fuit Pythagoras Samius Pherecy
<
lb
/>
dis Syri auditor qui cum Heſiodo numeratur in Theologis. </
s
>
<
s
>fuit
<
expan
abbr
="
autẽ
">autem</
expan
>
primus qui animi immor
<
lb
/>
talitatem profeſſus fuerit, & cùm apud veteres myſteria naturæ ſub fabulis traderentur; grauiter
<
lb
/>
& ſeriò philoſophari cœpit. </
s
>
<
s
>Eius ergo auditor Pythagoras. </
s
>
<
s
>Huius ſectatores de quibus meminit
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg391
"/>
<
lb
/>
Ariſtoteles, Empedocles, Epicharmus, Archytas Tarentinus, Alemęo Crotoniates, ſed hic floruit
<
lb
/>
ſub Pythagora iam ſeniore, Hippaſus Metapontinus. </
s
>
<
s
>Eleaticæ dicitur auctor fuiſſe Thelauges
<
lb
/>
Pythagoræ filius; eius patroni fuerunt Xenophanes, Parmenides, Meliſſus, Zeno Eleates; cum eis
<
lb
/>
quoque Lycophronem numeremus; Leucippus, Democritus, & Heraclitus quorum ætate vixit
<
lb
/>
Hippocrates. </
s
>
<
s
>Ionicæ princeps fuit Thales Mileſius: hic omnium primus naturalem
<
expan
abbr
="
philoſophiã
">philoſophiam</
expan
>
<
lb
/>
profeſſus eſt; ipſum ſequutus eſt Anaximander; huic ſucceſsit Anaximenes; hic auditorem ha
<
lb
/>
buit Anaxagoram. </
s
>
<
s
>is Archelaum docuit qui primus ex Ionia philoſophiam vexit Athenas, hunc
<
lb
/>
poſt audiuit Socrates. </
s
>
<
s
>Sed ipſe rerum naturalium ſcrutatione poſthabita, ac nonnullis de defini
<
lb
/>
tionis regulis explicatis ſe totum dedit officiis ciuilibus, & animos
<
expan
abbr
="
hominũ
">hominum</
expan
>
bonis moribus infor
<
lb
/>
mare conſtituit vtilia perſequens; ea verò quę nullius vſus eſſent, àc ſi ſupra hominis captum fo
<
lb
/>
rent, omittens. </
s
>
<
s
>A Socrate deſcendit Plato auctor ſectæ Academiæ, Antiſthenes Cynicæ, Ariſtip
<
lb
/>
pus Cyrenaicæ cum quo recenſetur Eudoxus, à Platone fluxit Spereſippus qui ſeſe tenuit in Aca
<
lb
/>
demia. </
s
>
<
s
>Ariſtoteles, tametſi Platonis auditor, inſtituit ſectam Peripateticam valdè ab Academica
<
lb
/>
differentem. </
s
>
<
s
>Quia verò huius philoſophi inſtitutionem ſequimur, neque ab re nos facturos eſſe
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg392
"/>
<
lb
/>
cenſemus, ſi de illius familia nonnulla ſubiungamus. </
s
>
<
s
>Fertur verò
<
expan
abbr
="
Ariſtotelẽ
">Ariſtotelem</
expan
>
Theophraſto
<
expan
abbr
="
ſcholã
">ſcholam</
expan
>
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
cõmiſiſſe
">commiſiſſe</
expan
>
, hic verò eandem methodum ſeruans quam inſtituit Ariſtoteles, ſcripſit hiſtoriam plan
<
lb
/>
tarum. </
s
>
<
s
>Poſt Theophraſtum Eudemus tenuiſſe legitur. </
s
>
<
s
>atque hactenus Ariſtotelis decreta retenta
<
lb
/>
ſunt. </
s
>
<
s
>Nam ſtrato Lampſacenus, quanquam Theophraſti diſcipulus, multa
<
expan
abbr
="
cõmutauit
">commutauit</
expan
>
, vnde puri
<
lb
/>
illi Peripati fontes conturbati fuerunt, prętereo complures alios quorum nulla extat hodie nota
<
lb
/>
apud noſtros
<
expan
abbr
="
quorũ
">quorum</
expan
>
audacia, ſeu negligentia veriſimile eſt, diſciplinam illam Ariſtotelicam fuiſſe
<
lb
/>
fędatam. </
s
>
<
s
>Mox grauiſsimus caſus perculit non modo profeſſores, verùm etiam libros occultauit,
<
lb
/>
vt demum L. Syllæ beneficio libri Ariſtotelici poſt aliquot ſæcula quaſi reuixerint; eos habuit
<
lb
/>
M. Varro; tractauit etiam M. Tullius. </
s
>
<
s
>Iterum afflicta eſt illa
<
expan
abbr
="
philoſophãdi
">philoſophandi</
expan
>
ratio, donec à Soſigene
<
lb
/>
Byzantij fuit propè à mortuis excitata. </
s
>
<
s
>Sed eius extat ſola memoria, ab
<
expan
abbr
="
Alexãdro
">Alexandro</
expan
>
illius diſcipulo
<
lb
/>
propagata
<
expan
abbr
="
cõmentaria
">commentaria</
expan
>
nulla. </
s
>
<
s
>Hinc ſucceſsit Alexander, cuius iudicium ita pręſtans
<
expan
abbr
="
habitũ
">habitum</
expan
>
eſt, vt
<
lb
/>
nemo Ariſtotelicus exiſtimaretur, qui non eſſet Alexandręus. </
s
>
<
s
>ignoratur
<
expan
abbr
="
autẽ
">autem</
expan
>
hic'ne an pręceptor
<
lb
/>
eius Soſigenes
<
foreign
lang
="
grc
">ὑπομνημαστησοῦ</
foreign
>
, ideſt
<
expan
abbr
="
cõmentatoris
">commentatoris</
expan
>
nomine decoratus eſſet. </
s
>
<
s
>Ab Alexandro The
<
lb
/>
miſtius emanauit,
<
expan
abbr
="
quẽ
">quem</
expan
>
Metaphraſten maiores noſtri vocarunt. </
s
>
<
s
>Hinc Michaël Epheſius vſque ad </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>