Newton, Isaac, Philosophia naturalis principia mathematica, 1713

Page concordance

< >
Scan Original
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
< >
page |< < of 524 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <subchap1>
              <subchap2>
                <p type="main">
                  <s>
                    <pb xlink:href="039/01/061.jpg" pagenum="33"/>
                  evaneſcentium ſummas & rationes, primaſque naſcentium, id eſt,
                    <lb/>
                  ad limites ſummarum & rationum deducere; & propterea limitum
                    <lb/>
                  illorum demonſtrationes qua potui brevitate præmittere. </s>
                  <s>His enim
                    <lb/>
                  idem præſtatur quod per methodum Indiviſibilium; & principiis de­
                    <lb/>
                  monſtratis jam tutius utemur. </s>
                  <s>Proinde in ſequentibus, ſiquando
                    <lb/>
                  quantitates tanquam ex particulis conſtantes conſideravero, vel ſi
                    <lb/>
                  pro rectis uſurpavero lineolas curvas; nolim indiviſibilia, ſed eva­
                    <lb/>
                  neſcentia diviſibilia, non ſummas & rationes partium determinata­
                    <lb/>
                  rum, ſed ſummarum & rationum limites ſemper intelligi; vimque
                    <lb/>
                  talium demonſtrationum ad methodum præcedentium Lemmatum
                    <lb/>
                  ſemper revocari. </s>
                </p>
                <p type="main">
                  <s>Objectio eſt, quod quantitatum evaneſcentium nulla ſit ultima
                    <lb/>
                  proportio; quippe quæ, antequam evanuerunt, non eſt ultima, ubi
                    <lb/>
                  evanuerunt, nulla eſt. </s>
                  <s>Sed & eodem argumento æque contendi poſſet
                    <lb/>
                  nullam eſſe corporis ad certum locum pervenientis velocitatem ul­
                    <lb/>
                  timam: hanc enim, antequam corpus attingit locum, non eſſe ulti­
                    <lb/>
                  mam, ubi attingit, nullam eſſe. </s>
                  <s>Et reſponſio facilis eſt: Per velocita­
                    <lb/>
                  tem ultimam intelligi eam, qua corpus movetur neque antequam
                    <lb/>
                  attingit locum ultimum & motus ceſſat, neque poſtea, ſed tunc
                    <lb/>
                  cum attingit; id eſt, illam ipſam velocitatem quacum corpus attin­
                    <lb/>
                  git locum ultimum & quacum motus ceſſat. </s>
                  <s>Et ſimiliter per ulti­
                    <lb/>
                  mam rationem quantitatum evaneſcentium, intelligendam eſſe ratio­
                    <lb/>
                  nem quantitatum non antequam evaneſcunt, non poſtea, ſed qua­
                    <lb/>
                  cum evaneſcunt. </s>
                  <s>Pariter & ratio prima naſcentium eſt ratio qua­
                    <lb/>
                  cum naſcuntur. </s>
                  <s>Et ſumma prima & ultima eſt quacum eſſe (vel
                    <lb/>
                  augeri & minui) incipiunt & ceſſant. </s>
                  <s>Extat limes quem velocitas
                    <lb/>
                  in fine motus attingere poteſt, non autem tranſgredi. </s>
                  <s>Hæc eſt
                    <lb/>
                  velocitas ultima. </s>
                  <s>Et par eſt ratio limitis quantitatum & propor­
                    <lb/>
                  tionum omnium incipientium & ceſſantium. </s>
                  <s>Cumque hic limes
                    <lb/>
                  ſit certus & definitus, Problema eſt vere Geometricum eundem de­
                    <lb/>
                  terminare. </s>
                  <s>Geometrica vero omnia in aliis Geometricis determi­
                    <lb/>
                  nandis ac demonſtrandis legitime uſurpantur. </s>
                </p>
                <p type="main">
                  <s>Contendi etiam poteſt, quod ſi dentur ultimæ quantitatum eva­
                    <lb/>
                  neſcentium rationes, dabuntur & ultimæ magnitudines: & ſic quan­
                    <lb/>
                  titas omnis conſtabit ex Indiviſibilibus, contra quam
                    <emph type="italics"/>
                  Euclides
                    <emph.end type="italics"/>
                  de
                    <lb/>
                  Incommenſurabilibus, in libro decimo Elementorum, demonſtravit. </s>
                  <s>
                    <lb/>
                  Verum hæc Objectio falſæ innititur hypotheſi. </s>
                  <s>Ultimæ rationes
                    <lb/>
                  illæ quibuſcum quantitates evaneſcunt, revera non ſunt rationes
                    <lb/>
                  quantitatum ultimarum, ſed limites ad quos quantitatum ſine limi­
                    <lb/>
                  te decreſcentium rationes ſemper appropinquant; & quas propius
                    <lb/>
                  aſſequi poſſunt quam pro data quavis differentia, nunquam vero </s>
                </p>
              </subchap2>
            </subchap1>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>