61169LIBER III.
ea quæ exuperant, aut dolorem afferunt ipſi, aut tandem
ipſum corrumpunt. Vnuſquiſq; igitur ſenſus, ut ſæpe di-
ximus, ſenſibilis eſt obiecti: eſtq́; in instrumento ſuo eara-
tione, qua illud ſenſus eſt instrumentũ, & differentias ſen-
ſibiles obiecti ſui diſcernit: ut album quidem, & nigrum
uiſus, dulce autẽ & amarũ, gustus: & cæteri ſimiliter ſen-
ſus. At enim cùm album, & dulce, & ſingula ſenſibiliũ
ad ſingula nimirùm aliquo comparemus, ac diſcernamus,
& ſentiamus differre, neceſſe eſt idipſum profectò fieri
ſenſu: quippe cùm illa ſenſibilia ſint. Quo patet, carnẽ
ultimum instrumentum ſenſus non eſſe: nam neceſſe eſſet
id, quod diſcernit, tangendo diſcernere. Fieri igitur non
poteſt, ut ſeparatis diſcernatur dulce diuerſum eſſe ab al-
bo, ſed uni cuipiam ambo nota eſſe oportet: illo nanq; mo-
do ſanè pateret inter ſeſe illa differre, etiam ſi alterũ ego,
alterum tu ſentires. Vnum igitur dicat oportet, diuerſa eſſe
dulce, ac album. Dicit igitur idem: quare ut dicit, ſic &
intelligit, atq; ſentit. Patet ergo, fieri non poſſe, ut ſepa-
ratis ſeparata dijudicentur. At hinc patet, neq; fieri poſ-
ſe, ut ſeparato in tempore diſcernantur. Nam ut idẽ aliud
eſſe bonum, ac malum dicit, ſic quando alterum dicit aliud
eſſe, tunc & alterum etiam dicit: atq; dico quãdo non per
accidens: ueluti nunc dico quippiam aliud eſſe, non tamen
dico illud nunc aliud eſſe: ſed hoc pacto non dicit, ut dicat,
& nunc illud eſſe: ſimul igitur dicit. Quo fit, ut inſepara-
bile & in inſeparabili tempore, ſeparata diſcernat. At
uerò fieri non poteſt, ut ſimul idem earatione, qua diuiſi-
bile eſt, & in indiuiſibili tempore motibus contrarijs mo-
ueatur. At dulce quidem ſic mouet ſenſum, ac intellectum:
amarum autem, cõtrario modo: & album itidẽ diuerſo.
ipſum corrumpunt. Vnuſquiſq; igitur ſenſus, ut ſæpe di-
ximus, ſenſibilis eſt obiecti: eſtq́; in instrumento ſuo eara-
tione, qua illud ſenſus eſt instrumentũ, & differentias ſen-
ſibiles obiecti ſui diſcernit: ut album quidem, & nigrum
uiſus, dulce autẽ & amarũ, gustus: & cæteri ſimiliter ſen-
ſus. At enim cùm album, & dulce, & ſingula ſenſibiliũ
ad ſingula nimirùm aliquo comparemus, ac diſcernamus,
& ſentiamus differre, neceſſe eſt idipſum profectò fieri
ſenſu: quippe cùm illa ſenſibilia ſint. Quo patet, carnẽ
ultimum instrumentum ſenſus non eſſe: nam neceſſe eſſet
id, quod diſcernit, tangendo diſcernere. Fieri igitur non
poteſt, ut ſeparatis diſcernatur dulce diuerſum eſſe ab al-
bo, ſed uni cuipiam ambo nota eſſe oportet: illo nanq; mo-
do ſanè pateret inter ſeſe illa differre, etiam ſi alterũ ego,
alterum tu ſentires. Vnum igitur dicat oportet, diuerſa eſſe
dulce, ac album. Dicit igitur idem: quare ut dicit, ſic &
intelligit, atq; ſentit. Patet ergo, fieri non poſſe, ut ſepa-
ratis ſeparata dijudicentur. At hinc patet, neq; fieri poſ-
ſe, ut ſeparato in tempore diſcernantur. Nam ut idẽ aliud
eſſe bonum, ac malum dicit, ſic quando alterum dicit aliud
eſſe, tunc & alterum etiam dicit: atq; dico quãdo non per
accidens: ueluti nunc dico quippiam aliud eſſe, non tamen
dico illud nunc aliud eſſe: ſed hoc pacto non dicit, ut dicat,
& nunc illud eſſe: ſimul igitur dicit. Quo fit, ut inſepara-
bile & in inſeparabili tempore, ſeparata diſcernat. At
uerò fieri non poteſt, ut ſimul idem earatione, qua diuiſi-
bile eſt, & in indiuiſibili tempore motibus contrarijs mo-
ueatur. At dulce quidem ſic mouet ſenſum, ac intellectum:
amarum autem, cõtrario modo: & album itidẽ diuerſo.