Borelli, Giovanni Alfonso, De motionibus naturalibus a gravitate pendentibus, 1670

Page concordance

< >
Scan Original
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
< >
page |< < of 579 > >|
1
ſagitta exploſa minimè percutiet ſignum æquali ve­
locitate ictum fugiens; igitur manifeſtum eſt, aquam
minimè grauitatem exercere ſupra ei ſubiectam a­
quam, quando à proprio loco naturali exulat, & per
aerem mouetur.
Cap. 3. flui­
dum in ſuo
toto quie­
ſcens pon­
derat.
Secùs autem contingit in aqua quieſcente, iņ
puteo aliquo, vellacu, ſi enim diuidatur pariter in
laminas æque altas, patet quòd ſupremane dum tan­
git
ſimpliciter ſubiectam aquæ laminam, ſed è con­
tra eam impellit tanta vi quanta eſt energia eius gra­
uitatis, & patet quòd infima aqua pati cogitur com­
preſſionem, cùm ſuſtinere debeat pondus ſupremæ
aquæ incumbentis: & hoc accidit, quia ſua quiete
impedit progreſſum, & conatum compreſſiuum de­
orsum
ſuperpoſitæ aquę; hac de cauſa ſi habueit poro­
ſitates hæ neceſſario conſtringentur à vi ponderis
incumbentis aquæ.
Modò quia impulſus compreſſi­
uus factus à ſuperiore aqua ſupra inferiorem nullo
alio vocabulo deſignatur, quàm grauitatis, vel pon­
deris
, igitur verum erit, quòd aqua ſuper aquam

quieſcentem grauitatem exercet non quando in mo­
tu conſtituitur, & extra ſuum naturalem locum, ſed,
tantummodò, quando ſiſtitur, & quieſcit in loco ſuo
naturali.
Contra do­
ctrinam ſu­
periùs addu­
ctam afferri
ſolet difficul
tas valdè
plauſibilis,
quod nimi­
rum vrina­
tores ingens
pondus aque
incumbentis
nec patian­
tur, nec ſen­
tiant.
Hiſce omnibus rationibus opponi ſolet experien­
tia
ſatis vulgata, eſtque huiuſmodi: vrinatores iņ
profundo maris demerſi non ſentiunt, neque patiun­
tur
compreſſionem ſuperincumbentis aquæ, quæ
multoties plures congios excedit; hinc inferunt, ſi

Text layer

  • Dictionary
  • Places

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index