Gassendi, Pierre, De motu impresso a motore translato epistulae duae, 1642

Table of figures

< >
< >
page |< < of 158 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="id.000480">
                <pb pagenum="55" xlink:href="027/01/062.jpg"/>
              proinde eſt, quòd condones, ſi vt obſcurè ſolùm
                <lb/>
              conijcio, ita confuſè ſolùm balbutiam? </s>
              <s id="id.000481">ſi nihil tan­
                <lb/>
              quam ratum, exploratúmque, & de quo dubitare
                <lb/>
              non liceat, diuendam, neque velim vnquam pręju­
                <lb/>
              dicium factum perſcrutantibus, excogitantibuſque
                <lb/>
              meliora? </s>
              <s id="id.000482">Nullum non verſo lapidem, vt experiar, ſi
                <lb/>
              fortè quidpiam occurrat veriſimile; & cum ingenuè
                <lb/>
              profitear eſſe vbique anguſtias, videor mihi eſſe ex­
                <lb/>
              cuſatione non indignus, dum recantare ſemper pa­
                <lb/>
              ratus, illud interim profero, quod videatur præ
                <lb/>
              cæteris ſimilitudinem habere cum vero. </s>
              <s id="id.000483">In hoc
                <lb/>
              negotio, cum videatur eſſe ſatis perſpicuum, non
                <lb/>
              poſſe vnum corpus attrahere aliud, niſi tranſmittat
                <lb/>
              aliquid, quo illud ad ſe pertrahat; ecquis eſt tamen
                <lb/>
              adeo ſolers, qui conijciat, aut explicet, cuiuſmodi
                <lb/>
              id ſit, quod magnes, quaſi organum, vt ferrum ad ſe
                <lb/>
              accerſat, tranſmittit? </s>
              <s id="id.000484">Aſſerere fortè poſſemus, id
                <lb/>
              eſſe quaſi ſpeciem ſenſibilis rei, qua animal pellicitur;
                <lb/>
              at durum fortè nimis eſſet animam quandam cum
                <lb/>
              Thalete, ſiue in magnete ſiue in ferro ponere Cùm
                <lb/>
              verò poni ſaltem id debeat vt continuatum aliquid ex
                <lb/>
              magnete in ferrum vſque; quònam modo habere
                <lb/>
              poteſt harpagonis vim, ſi ex corpuſculis diſſociatis
                <lb/>
              conſtat? </s>
              <s id="id.000485">ſi, cum emittitur, non vno extremo tene­
                <lb/>
              tur, ſed dimittitur? </s>
              <s id="id.000486">ſi facta extremi alterius in anſu­
                <lb/>
              las ferri injectione, non ſubinde reducitur, ſed con­
                <lb/>
              tinenter impellitur & complura ſimilia non exiguæ
                <lb/>
              difficultatis? </s>
              <s id="id.000487">Et admitte concurſus, complexuſque
                <lb/>
              corpuſculorum, cum Empedocle; adhibe vacui inter­
                <lb/>
              ceptionem cum Democrito, fugam cum Platone, </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>