Quòd ſi eorum etiam, quæ fuerunt, uel erũt fit compoſi-
tio, & tempus inſuper intelligitur, atque additur: falſitas
enim in cõpoſitione ſemper conſistit: nam ſi album non al-
bum eſſe dicat, ipſum tum non album componit. Licet autẽ
diuiſionẽ etiam omnia dicere. Attamen falſitas, aut ueritas
non ſolùm conſistit in hoc, Cleon eſt albus, ſed in his etiam,
Cleon erat, uel erit albus. Id uerò quod ſingulos dictos cõ
ceptus componit, unumq́; facit, ipſe eſt intellectus. Cùm
autem dupliciter indiuiſibile dicatur, aut potentia, aut actu:
nihil prohibet intellectum cùm longitudinem intelligit, in-
diuiſibile intelligere, & in indiuiſibili tẽpore: eſt enim in-
diuiſibilis actu. Et tempus, perinde atq; longitudo diuiſibi-
le, ac indiuiſibile eſt. Non igitur dici poteſt, quid in utroq;
temporis dimidio intelligebat, non eſt enim, ſi non diuiſio
fiat, niſi potentia. At cùm utrunq; ſeorſum intelligit, diuidit
ſimul & tempus, atq; tunc ut longitudines, illa intelligit.
Quòd ſi longitudinem ex utriſq; conſtantem intelligat, in
eo quoque tẽpore nimirum ipſam intelligit, quod ex utriſq;
pari modo temporibus conſtat, atq; componitur. Quod ue-
rò non quantitate, ſed forma eſt indiuiſibile, ſed in indiuiſi
bili tempore, & animæ indiuiſibili intellectione percipit,
atq; intelligit: per accidens autẽ, & nõ hoc ſanè, quo illa di
uiſibilia ſunt, id quod intelligit, & tempus in quo intelli-
git, ſed hoc quo indiuiſibilia ſunt. Ineſt enim & in his
indiuiſibile quiddam, at fortaſſe nõ ſeparabile, quod quidẽ
unum tam tẽpus ipſum, quàm ipſam longitudinẽ facit: atq;
id in omni ſanè continuo, & tẽpore, & longitudine ſimili-
ter ineſt. Punctum autem, omnisq́; diuiſio, & id quod eſt
ſic indiuiſibile, périnde atq; priuato cognoſcitur,
tio, & tempus inſuper intelligitur, atque additur: falſitas
enim in cõpoſitione ſemper conſistit: nam ſi album non al-
bum eſſe dicat, ipſum tum non album componit. Licet autẽ
diuiſionẽ etiam omnia dicere. Attamen falſitas, aut ueritas
non ſolùm conſistit in hoc, Cleon eſt albus, ſed in his etiam,
Cleon erat, uel erit albus. Id uerò quod ſingulos dictos cõ
ceptus componit, unumq́; facit, ipſe eſt intellectus. Cùm
autem dupliciter indiuiſibile dicatur, aut potentia, aut actu:
nihil prohibet intellectum cùm longitudinem intelligit, in-
diuiſibile intelligere, & in indiuiſibili tẽpore: eſt enim in-
diuiſibilis actu. Et tempus, perinde atq; longitudo diuiſibi-
le, ac indiuiſibile eſt. Non igitur dici poteſt, quid in utroq;
temporis dimidio intelligebat, non eſt enim, ſi non diuiſio
fiat, niſi potentia. At cùm utrunq; ſeorſum intelligit, diuidit
ſimul & tempus, atq; tunc ut longitudines, illa intelligit.
Quòd ſi longitudinem ex utriſq; conſtantem intelligat, in
eo quoque tẽpore nimirum ipſam intelligit, quod ex utriſq;
pari modo temporibus conſtat, atq; componitur. Quod ue-
rò non quantitate, ſed forma eſt indiuiſibile, ſed in indiuiſi
bili tempore, & animæ indiuiſibili intellectione percipit,
atq; intelligit: per accidens autẽ, & nõ hoc ſanè, quo illa di
uiſibilia ſunt, id quod intelligit, & tempus in quo intelli-
git, ſed hoc quo indiuiſibilia ſunt. Ineſt enim & in his
indiuiſibile quiddam, at fortaſſe nõ ſeparabile, quod quidẽ
unum tam tẽpus ipſum, quàm ipſam longitudinẽ facit: atq;
id in omni ſanè continuo, & tẽpore, & longitudine ſimili-
ter ineſt. Punctum autem, omnisq́; diuiſio, & id quod eſt
ſic indiuiſibile, périnde atq; priuato cognoſcitur,