62684ARIST. DE ANIMA
aliqua una?
Atq;
hîc exi{st}it cõtinuò dubitatio, dubitabitq́;
non iniuria quiſpiam, quomodo partes animæ, & quoc,
oporteat dicere : nam infinitæ quodam modo, & non eæ
ſolùm eſſe uidentur, quas diuidendo quidam dixerunt, ra-
tionis inquam particeps, & iraſcendi, ac cupiendi princi-
pium, uelut alij rationis particeps & rationis expers. Per
differentias enim, quibus haſce diuidũt, & ſeparant partes,
& aliæ partes eſſe uidentur, quæ maiorem inter ſeſe quàm
dictæ distantiam habent. Vegetatiua inquam, quæ qui-
dem & plantis, & uniuerſis animalibus ineſt. Et ſenſi-
tiua, quam nec ut rationis expertem, nec ut eiuſdem parti-
cipem quiſquam facilè ponet. Præterea imaginatiua,
quæ ratione quidem ab omnibus eſt diuerſa, cui uerò ſit
iungẽda, ut ſit idem quod illa, aut à qua ſeiungenda, ut ſit
alia ab illa, magnam dubitationem habet profectò, ſi quis
ſeiunctas animæ partes, ſeparatasq́; ponat. Inſuper appeti-
tiua, quæ & ratione, & ui, alia, diuerſaqúe ſine dubio ab
uniuerſis eſſe uidetur. Abſurdũ autem eſt, hanc à cæteris
diuellere partibus: fit enim & in participe rationis, uolũ-
tas: & in ratione uacante, cupiditas, atq; ira. Quod ſi tres
in partes diuiditur anima, in unaquaq; profectò partium
inerit appetitus. Sedutredeamus unde digreßi ſumus,
quid eſt id quod mouet ipſum animal loco, quo de nunc di-
ſputatio noſtra eſt instituta? motu nanq; eo, quo incremẽ-
ta, decrementaq́; ſuſcipiũtur, qui quidem omnibus animan-
tibus ineſt, id mouere ſanè uidetur, quod uniuerſis ineſt eiſ-
dem, principium inquam generãdi, ac nutriendi. De reſpi-
ratione autem, expiratione'ue, & ſomno, atq, uigilia, po-
ſterius conſiderare oportet: nam & hæc ipſa, magnam du-
bitationem, difficultatemq́; habent. Nunc eſt de motu ad
non iniuria quiſpiam, quomodo partes animæ, & quoc,
oporteat dicere : nam infinitæ quodam modo, & non eæ
ſolùm eſſe uidentur, quas diuidendo quidam dixerunt, ra-
tionis inquam particeps, & iraſcendi, ac cupiendi princi-
pium, uelut alij rationis particeps & rationis expers. Per
differentias enim, quibus haſce diuidũt, & ſeparant partes,
& aliæ partes eſſe uidentur, quæ maiorem inter ſeſe quàm
dictæ distantiam habent. Vegetatiua inquam, quæ qui-
dem & plantis, & uniuerſis animalibus ineſt. Et ſenſi-
tiua, quam nec ut rationis expertem, nec ut eiuſdem parti-
cipem quiſquam facilè ponet. Præterea imaginatiua,
quæ ratione quidem ab omnibus eſt diuerſa, cui uerò ſit
iungẽda, ut ſit idem quod illa, aut à qua ſeiungenda, ut ſit
alia ab illa, magnam dubitationem habet profectò, ſi quis
ſeiunctas animæ partes, ſeparatasq́; ponat. Inſuper appeti-
tiua, quæ & ratione, & ui, alia, diuerſaqúe ſine dubio ab
uniuerſis eſſe uidetur. Abſurdũ autem eſt, hanc à cæteris
diuellere partibus: fit enim & in participe rationis, uolũ-
tas: & in ratione uacante, cupiditas, atq; ira. Quod ſi tres
in partes diuiditur anima, in unaquaq; profectò partium
inerit appetitus. Sedutredeamus unde digreßi ſumus,
quid eſt id quod mouet ipſum animal loco, quo de nunc di-
ſputatio noſtra eſt instituta? motu nanq; eo, quo incremẽ-
ta, decrementaq́; ſuſcipiũtur, qui quidem omnibus animan-
tibus ineſt, id mouere ſanè uidetur, quod uniuerſis ineſt eiſ-
dem, principium inquam generãdi, ac nutriendi. De reſpi-
ratione autem, expiratione'ue, & ſomno, atq, uigilia, po-
ſterius conſiderare oportet: nam & hæc ipſa, magnam du-
bitationem, difficultatemq́; habent. Nunc eſt de motu ad