6458PHYSICORVM ARIST.
fiunt, &
constant:
quare præter aërem, ignem, terram, &
aquam, corpus hîc aliud eſſet. At nullum eſſe uidetur. Neq;
igitur ignis, neque aliud quicquam elementorum, infinitum
eſſe poteſt. Omnino enim & abſque hoc, eſſe inquam ipſo-
rum aliquid infinitum, impoßibile eſt ipſum uniuerſum,
aut eſſe, aut fieri unum quod ipſorum, ſi ſit etiã infinitum,
perinde ut Heraclitus aſſerebat, omnia dicens tandem fieri
ignem. Eadem & ad illud unum accõmodabitur ratio, quod
præter elemẽtum naturales Philoſophi faciunt: omne enim
ad contrarium ex contrario, ut ad frigidum ex calido, ſolet
mutari. Atque ex his etiam de quouis conſiderare oportet,
ſi poßit, nec´ne infinitum eſſe ſenſibile corpus. Ex his au-
tem patebit, infinitum ſenſibile corpus in ratione rerũ eſſe,
omnino non poſſe. Omne nanque ſenſibile corpus, aptum
eſt alicubi eſſe, atque locus eſt quidam cuiuſq; , & idem eſt
totius, ac partis: ut totius terræ, uniuſqúe glebæ: & ignis
item, atque ſcintillæ. Quare ſi infinitum partium ſit ſimi-
lium, immobile erit, aut ſemper feretur. At id fieri nequit.
Cur euim deorſum magis quàm ſurſum, aut ad quemuis lo-
cum mouebitur? dico autem ſi ſit gleba, quorſum hæc mo-
uebitur, aut ubi manebit? Corporis enim eiuſdem formæ, lo-
cus eſt infinitus, occupabit´ ne igitur totum locum? at quî
fieri poteſt? Quænam igitur ipſius quies, aut ubinam erit,
& quis præterea motus. An ubiq; manebit? non ergo motu
ciebitur. An omnem ad locum mouebitur? nõ ergo, quieſcet
inquam ac ſtabit. Sin uerò ſit dißimilium partiũ, dißimilia
etiam erunt, & ipſa loca. Atq; primo quidem ipſius uniuer
ſi corpus, non erit unum niſi tactu. Deinde partes, aut ſunt
infinitæ ſpecie, aut finitæ. At finitæ nequeũt eſſe: erunt enim
aliæ quidem infinitæ, aliæ uerò non infinitæ, ſi
aquam, corpus hîc aliud eſſet. At nullum eſſe uidetur. Neq;
igitur ignis, neque aliud quicquam elementorum, infinitum
eſſe poteſt. Omnino enim & abſque hoc, eſſe inquam ipſo-
rum aliquid infinitum, impoßibile eſt ipſum uniuerſum,
aut eſſe, aut fieri unum quod ipſorum, ſi ſit etiã infinitum,
perinde ut Heraclitus aſſerebat, omnia dicens tandem fieri
ignem. Eadem & ad illud unum accõmodabitur ratio, quod
præter elemẽtum naturales Philoſophi faciunt: omne enim
ad contrarium ex contrario, ut ad frigidum ex calido, ſolet
mutari. Atque ex his etiam de quouis conſiderare oportet,
ſi poßit, nec´ne infinitum eſſe ſenſibile corpus. Ex his au-
tem patebit, infinitum ſenſibile corpus in ratione rerũ eſſe,
omnino non poſſe. Omne nanque ſenſibile corpus, aptum
eſt alicubi eſſe, atque locus eſt quidam cuiuſq; , & idem eſt
totius, ac partis: ut totius terræ, uniuſqúe glebæ: & ignis
item, atque ſcintillæ. Quare ſi infinitum partium ſit ſimi-
lium, immobile erit, aut ſemper feretur. At id fieri nequit.
Cur euim deorſum magis quàm ſurſum, aut ad quemuis lo-
cum mouebitur? dico autem ſi ſit gleba, quorſum hæc mo-
uebitur, aut ubi manebit? Corporis enim eiuſdem formæ, lo-
cus eſt infinitus, occupabit´ ne igitur totum locum? at quî
fieri poteſt? Quænam igitur ipſius quies, aut ubinam erit,
& quis præterea motus. An ubiq; manebit? non ergo motu
ciebitur. An omnem ad locum mouebitur? nõ ergo, quieſcet
inquam ac ſtabit. Sin uerò ſit dißimilium partiũ, dißimilia
etiam erunt, & ipſa loca. Atq; primo quidem ipſius uniuer
ſi corpus, non erit unum niſi tactu. Deinde partes, aut ſunt
infinitæ ſpecie, aut finitæ. At finitæ nequeũt eſſe: erunt enim
aliæ quidem infinitæ, aliæ uerò non infinitæ, ſi