Clavius, Christoph, Gnomonices libri octo, in quibus non solum horologiorum solariu[m], sed aliarum quo[quam] rerum, quae ex gnomonis umbra cognosci possunt, descriptiones geometricè demonstrantur

Table of figures

< >
[Figure 61]
[Figure 62]
[Figure 63]
[Figure 64]
[Figure 65]
[Figure 66]
[Figure 67]
[Figure 68]
[Figure 69]
[Figure 70]
[Figure 71]
[Figure 72]
[Figure 73]
[Figure 74]
[Figure 75]
[Figure 76]
[Figure 77]
[Figure 78]
[Figure 79]
[Figure 80]
[Figure 81]
[Figure 82]
[Figure 83]
[Figure 84]
[Figure 85]
[Figure 86]
[Figure 87]
[Figure 88]
[Figure 89]
[Figure 90]
< >
page |< < (44) of 677 > >|
6444GNOMONICES11Vmbra ſtyli, &
radiu Solari@
extra æꝗnoctia
proiicitur in ſe
ctionem conicã,
quæ commun@s
ſectio eſt plani
horologu, & co-
nicę ſuperficiei,
cuius baſis eſt
parallelus paral
lelo Solis oppo-
ſitus.
communis ſectio eſt plani horologij, &
conicæ ſuperficiei, cuius baſis
eſt parallelus parallelo Solis oppoſitus.
SOL extra Aequatorem A B, exiſtat in puncto C, quod motu diurno parallelum D C E, &
eius punctum oppoſitum F, parallelũ
47[Figure 47] G F H, radius verò C F, per centrum
mundi I, extenſus conicas ſuperficies
I D E, I G H, deſcribat.
Sit quoque
planum horologij K L M N, circulo
maximo O P, æquidiſtans, faciensq́ue
2210 in conica ſuperficie vmbræ I G H, cõ-
munem ſectionem curuam lineam
Q L N, quæ vel circulus erit, vel Para-
bole, vel Hyperbole, vel Ellipſis, vt pa
tet ex propoſ.
4. 5. 6. & 7. huius lib.
Dico radium Solarem C F, atque id-
circo vmbram I F, proiici in curuam
lineam Q L N.
Nam radius C F, cum
deſcribat motu diurno vtramque ſu-
perficiem conicam, non recedet ab
3320 vtraque earum, Sole exiſtente in C,
(Negligimus enim etiam hic modi-
cam illam declinationem, quam Sol
motu proprio acquirit.)
ſed produ-
ctus ſecabit parallelum oppoſitum in
puncto F, quod puncto C, opponitur,
ita vt, per propoſ.
1. lib. 1. Apoll. iaceat in ſuperficie vtraque conica. Cum ergo & curua linea
Q L N, in ſuperficie conica vmbræ I G H, exiſtat, ſecabit radius C F, curuam lineam Q L N, in
puncto R;
ac propterea radius Solis C I F, & vmbra verticis ſtyli I, proijcietur in lineam curuam
Q L N, cõmunem ſectionem conicæ ſuperficiei vmbræ I G H, &
plani horologij K L M N. Idemq́
4430 oſtendemus contingere, in quocunque puncto cæli Sol ponatur extra Aequatorem.
Sole igitur
in quocunque puncto extra Aequatorem exiſtente, &
c. Quod oſtendendum erat.
COROLLARIVM.
EX his conſtat, Sole exiſtente extra æquinoctialem circulum, vt in quocunque puncto Zodiaci, præ-
55Vmbra ſtyli
extra æꝗnoctia
deſcribit coni-
cam ſectionem
in horologio.
terquam in principio ♈, &
♎, radium ſolarem, & extremitatem vmbræ ſtyli deſcribere motu diurno
lineam curuam, communem nimirum ſectionem conicæ ſuperficiei, quam vmbra deſcribit, &
plani ho-
rologij:
quia eo tempore radius Solis per centrum mundi incedens, atque adeò vmbræ extremitas, à ſu-
perficie conica vmbræ non recedit, ſed ſemper proijcitur in communem ſectionem ſuperficiei vmbræ, &

plani horologij, id eſt, in curuam lineam, nempe circulum, vel Parabolen, vel Hyperbolen, vel Ellipſim,
6640 vt demonſtratum eſt.
Quare ipſam deſcribet ad motum diurnum.
DENOMINATVR tamen eiuſmodi ſectio conica à parallelo, in quo Sol moratur. Vt Sole exi-
ſtente in principio ♋, appellatur ſectio conica, quam vmbra percurrit, circulus, vel Parabole, vel Hyper-
bole, vel Ellipſis cancri, &
ſic de cæteris.
THEOREMA 11. PROPOSITIO 13.
CIRCVLI horarum à meridie, vel media nocte, ſecant ſuperficies
77Circuli horarũ
à mer. vel med.
noc. ſecant ſu-
perficies coni-
cis, quarum ba-
ſes ſunt maxi-
mus parallelo-
rum ſemper ap
parentium, &
maximus ſem-
per occultorũ,
p lineas rectas,
in quibus eaſdẽ
tangunt circuli
horarum ab or.
vel occaſu.
duas conicas, quarum vertex eſt centrum mundi, baſes autem duo pa-
8850 ralleli tangentes Hoiizontem, quorum vnus eſt maximus ſemper appa-
rentium, alter verò maximus ſemper deliteſcentium, lineis rectis ſe mu-
tuo ſecantibus in centro mundi:
In ijſdem autem lineis circuli horarũ
ab ortu, vel occaſu, eaſdem ſuperficies conicas tangunt.
IN Sphæra ABCD, cuius centrum E, & axis A C, ſint duæ conicæ ſuperficies E F G, E H I,
quarum vertex communis E, centrum mundi, &
baſes paraileli F G, H I, maximi eorum, qui ſem
per apparent, &
ſub terra occultantur, axis quoque communis recta A C. Sit quoque circulus
horarius à meridie, vel media nocte quicunque A N C k, qui per polos mundi A, C, tranſibit, per
propoſ.
9. huius lib. ſecans parallelos rectis K L, M N; conicas autem ſuperficies lineis k N, L M.

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index