6457LIBER.
ni accidit.
Empedocles autem interdum existimare uide-
tur egrediente lumine, id quod prius diximus, nos cernere:
inquit enim ad hunc modum. Vt cùm quis meditatus iter
noctem per opacam. Aſſolet ardẽtem faculã, lychnum' ue
parare, Addens laternam, quæ flatus arceat omneis, Diſ-
ſipatiſta quidem flantis ſpiramina uenti: At lux egrediens
quantum ſe fundere poßit, Colluſtratq́; uiam radijs, uin-
citq́; tenebras. Sic tunicis clauſus ualidis ſubtilibus, am-
plis, Ignis natiuus, pupillarem impetit orbem Hæ ma-
gnam laticis uim qui circunfluit arcent. Dißilit ille ſo-
ras quantum ſe fundere poßit. Interdum inquam nos hoc
pacto cernere aßerit, interdum defluxibus, & exunijs à re
conſpecta mißis. Democritus uerò, quatenus uiſum eſſe
aquã aſſerit, rectè dicit: quatenus uiſionẽ eſſe emphaſin, id
eſt apparitionem, ſiue apparentiã, non rectè. Id enim eue-
nit, quia oculus leuis eſt. Atq; emphaſis, nequaquam in re
uiſa, ſed in uidente existit: quippe cùm ea affectio, reſra-
ctio ſit. Verùm necdũ illi quic quam, ut uidetur, de appa-
rentibus, & refractione apertũ erat. Abſurdũ etiam &
illud eſt, non ſuccurriſſe inquam ei ut dubitaret, cur ſolus
uideat oculus, & cæterorum nullum in quibus ſimulacra
appareãt. Conſpectum igitur eſſe aqueum, ueritati quidem
conſonum eſt: non tamen uiſio fit ut leſt aqua, ſed ut tranſ-
lucet: quod & aẽri cõmune eſt. Verùm aqua facilius, quàm
aër cõprehendi, atq; retineri poteſt. Idcirco pupilla, &
oculus, ex aqua conſtant. Quod quidem & experẽtia ipſa
latè patet: nam quod ſocietatis oculis effluere aſſolet, uide-
tur eſſe aqua. Quin & in fœtibus nuper afformatis ocu-
li ſupra modũ ſplendent, reſulgentq́; . Atq; in ſanguina-
rijs, albida portio oculi, opima, pinguisq́; ob id eſt, ut
tur egrediente lumine, id quod prius diximus, nos cernere:
inquit enim ad hunc modum. Vt cùm quis meditatus iter
noctem per opacam. Aſſolet ardẽtem faculã, lychnum' ue
parare, Addens laternam, quæ flatus arceat omneis, Diſ-
ſipatiſta quidem flantis ſpiramina uenti: At lux egrediens
quantum ſe fundere poßit, Colluſtratq́; uiam radijs, uin-
citq́; tenebras. Sic tunicis clauſus ualidis ſubtilibus, am-
plis, Ignis natiuus, pupillarem impetit orbem Hæ ma-
gnam laticis uim qui circunfluit arcent. Dißilit ille ſo-
ras quantum ſe fundere poßit. Interdum inquam nos hoc
pacto cernere aßerit, interdum defluxibus, & exunijs à re
conſpecta mißis. Democritus uerò, quatenus uiſum eſſe
aquã aſſerit, rectè dicit: quatenus uiſionẽ eſſe emphaſin, id
eſt apparitionem, ſiue apparentiã, non rectè. Id enim eue-
nit, quia oculus leuis eſt. Atq; emphaſis, nequaquam in re
uiſa, ſed in uidente existit: quippe cùm ea affectio, reſra-
ctio ſit. Verùm necdũ illi quic quam, ut uidetur, de appa-
rentibus, & refractione apertũ erat. Abſurdũ etiam &
illud eſt, non ſuccurriſſe inquam ei ut dubitaret, cur ſolus
uideat oculus, & cæterorum nullum in quibus ſimulacra
appareãt. Conſpectum igitur eſſe aqueum, ueritati quidem
conſonum eſt: non tamen uiſio fit ut leſt aqua, ſed ut tranſ-
lucet: quod & aẽri cõmune eſt. Verùm aqua facilius, quàm
aër cõprehendi, atq; retineri poteſt. Idcirco pupilla, &
oculus, ex aqua conſtant. Quod quidem & experẽtia ipſa
latè patet: nam quod ſocietatis oculis effluere aſſolet, uide-
tur eſſe aqua. Quin & in fœtibus nuper afformatis ocu-
li ſupra modũ ſplendent, reſulgentq́; . Atq; in ſanguina-
rijs, albida portio oculi, opima, pinguisq́; ob id eſt, ut
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib